του μαθητή Τζούρου Βασίλειου (Γ5)
Ζούμε σε μία εποχή που καθημερινά βλέπουμε το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης. Τι φαινόμενο είναι, όμως, αυτό; Καλό ή κακό; Ή μήπως έχει δύο ή περισσότερες πλευρές; Αν σκεφτούμε την τεράστια και σημαντική εξέλιξη της τεχνολογίας και της επιστήμης, όπως επίσης τις γνώσεις και τις εμπειρίες που παίρνουμε από άλλους λαούς, μάλλον είναι κάτι καλό. Τι γίνεται, όμως, με τα ήθη, τα έθιμα και την πολιτιστική κληρονομιά του λαού μας; Τα έχουμε δει να αλλοιώνονται και να εξαφανίζονται ή να κινδυνεύουν από αυτά.
Ας πάρουμε ως παράδειγμα τη γλώσσα μας. Πλέον, σχεδόν όλα τα παιδιά, αλλά και οι μεγάλοι κατά κάποιο τρόπο αναγκάζονται να μάθουν ξένες γλώσσες για τη μελλοντική ή άμεση επαγγελματική αποκατάστασή τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να χρησιμοποιούν ξένες γλώσσες καθημερινά κι έτσι τις εντάσσουν στο καθημερινό τους λεξιλόγιο.
Βεβαίως και είναι πλεονέκτημα για κάποιον να γνωρίζει παραπάνω από μία ή δύο ξένες γλώσσες. Ανοίγει νέους ορίζοντες, βοηθάει στη γνωριμία μας με άλλες κουλτούρες, αλλά, χρειάζεται μέτρο.