της μαθήτριας Πυτιλάκη Φλώρας (Γ4)
Η Ευρωπαϊκή Ένωση εξασφαλίζει στη χώρα μας μια θέση στην « οικογένειά » της . Αυτό σημαίνει αλληλεγγύη, υποστήριξη, κατανόηση, βοήθεια στις δύσκολες περιόδους που διανύει κάθε κράτος-μέλος. Το ίδιο ισχύει και για τη χώρα μας, πάντα όμως σε λελογισμένα πλαίσια. Γιατί δεν μπορούμε να βασιζόμαστε συνέχεια στους άλλους, στην κατανόησή τους, στη συγχώρεσή τους, στην ανοχή τους.
Και ενώ άλλες χώρες αντιμετωπίζουν πόλεμο με την κυριολεκτική του σημασία, με όπλα, βόμβες, σκοτωμούς, προσφυγιά – φαινόμενα αναμφισβήτητα καταδικαστέα και φρικιαστικά – στη χώρα μας συμβαίνει ένας εξίσου ανηλεής πόλεμος, ο οικονομικός.
Εγώ και άλλοι νέοι φοβόμαστε ότι θα αναγκαστούμε να σταματήσουμε να ονειρευόμαστε το μέλλον μας, ξέροντας ότι θα είμαστε άνεργοι ή ότι θα κάνουμε μια δουλειά που δε θα είναι της επιλογής μας. Ωστόσο, ο καθένας μας εξακολουθεί να κοπιάζει για τους στόχους του.
Πρόσφατα έγιναν εκλογές στη χώρα μας και ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο. Δυστυχώς, όμως, αν δε δούμε πρώτα αποτελέσματα, δεν μπορεί κανείς μας να ησυχάσει. Ξέρω πως ο καθένας σας αυτά τα ακούει κάθε μέρα, αλλά το να εκφράζω την ανησυχία μου είναι μια μορφή διαμαρτυρίας και παράλληλα μια ευχή για τη χώρα μου που, πραγματικά, αξίζει να σηκωθεί λίγο ψηλότερα.