της μαθήτριας Mαρίας Βασιλείου (Β1)
Είναι κάποιες φορές που ο άνθρωπος δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της ζωής .Αυτό συμβαίνει από τις πιεστικές συνθήκες ,το σύγχρονο γρήγορο τρόπο ζωής αλλά και από οικονομικούς παράγοντες .Στις μέρες μας το βιοτικό επίπεδο του κόσμου έχει κατεξοχήν ταπεινωθεί. Οι γονείς μας ,για παράδειγμα, αγχώνονται καθημερινά για να προσφέρουν στην οικογένειά τους ό,τι καλύτερο μπορούν. Με αυτό το θέμα, λοιπόν, θα ασχοληθώ .Το άγχος…
Για παράδειγμα, ας φανταστούμε ότι κρατάμε ένα ποτήρι με νερό . Θα σας θέσω την εξής ερώτηση : “πόσο βαρύ μπορεί να είναι ένα ποτήρι με νερό;“. Να πιστέψω πως οι απαντήσεις σας θα κυμαίνονται από 100 ως 300 γραμμάρια. Η δική μου ,όμως, η απάντηση διαφέρει από τις δίκες σας. Το απόλυτο βάρος του δεν έχει απολύτως καμία σημασία. Αυτό που έχει αξία είναι το πόση ώρα το κρατάμε. Αν το κρατήσω για ένα λεπτό , δεν είναι πρόβλημα. Αν το κρατήσω για μια ώρα, θα μου πονέσει ο ώμος . Αν το κρατήσω για μία ημέρα, θα μουδιάσει ο ώμος μου και θα παραλύσω .
Σε κάθε περίπτωση το βάρος του ποτηριού δεν αλλάζει , αλλά όσο περισσότερο το κρατώ τόσο πιο βαρύ θα γίνεται.. Θεωρώ πως τα άγχη και οι ανησυχίες στη ζωή είναι ακριβώς όπως αυτό το φανταστικό αλλά τόσο αληθινό ποτήρι με νερό . Αν τα σκεπτόμαστε λίγο, δεν θα συμβεί τίποτε. Αν τα σκεπτόμαστε κάπως παραπάνω , θα αρχίζουν να μας ενοχλούν . Και αν τα σκεπτόμαστε συνεχώς, θα αισθανόμαστε παράλυτοι – ανίκανοι να κάνουμε οτιδήποτε .
Δεν είναι τυχαίο ούτε κάποιο απρόσεκτο λάθος το γεγονός ότι γράφω σε α’ πληθυντικό. Και εγώ όπως πολλοί μαζί μου υποφέρουν από αυτή την “ασθένεια”. Για εμένα είναι ασθένεια, μπορεί να μην είναι σωματική αλλά είναι ψυχική και πολλές φορές οι πράξεις και οι ενέργειες μας (ακόμα και τα αποτελέσματα) καθορίζονται από το άγχος. Όλοι αγχώνονται , ο καθένας για τους λογούς του. Προσωπικά εγώ αρκετές φορές νιώθω ανήμπορη να ανταπεξέλθω στα δικά μου προβλήματα . Όταν έχεις άγχος, είσαι άλλος άνθρωπος. Το καλύτερο, ωστόσο, είναι όταν πας κόντρα στον “άλλον” και κάνεις αυτό που πραγματικά εσύ θέλεις, νιώθεις ελεύθερος και ήρεμος. Εγώ προσπαθώ να το μειώσω και ως ένα βαθμό τα έχω καταφέρει ……ΕΣΕΙΣ ;;;;;
Γιατί, πουλάκι μου, ξε-αγχώνεσαι όταν πας κόντρα; Δεν είναι απαραίτητο το κοντράρισμα για να νιώθεις ελεύθερη! Η ελευθερία έχει να κάνει με τον εαυτό μας. Ο Νέλσον Μαντέλα, νομίζω, έλεγε πως αν και φυλακισμένος ένοιωθε πάντα ελεύθερος. Σκέψου πως εκείνος είχε να παλαίψει με τους αντιπάλους του λαού του, ενώ εμείς μόνο με τον εαυτό μας.
Θα μου πεις, βρίθουν τα στερεότυπα, οι προκαταλήψεις κλπ κλπ….
Να θυμήσω τους στίχους του Καβάφη:
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να είσαι ο εαυτό σου με σεβασμό προς αυτόν…
με αγάπη
μια μητέρα
πραγματικα μαρια και εγω εχω προβλημα διαχειρισης αγχους κατι για το οποιο δεν ειμαι περηφανη φυσικα…εχω προσπαθησει πολλες φορες να το μειωσω με διαφορες μεθοδους και αλλοτε με εχουν βοηθησει αλλοτε οχι…ειναι ενα φαινομενο που μας αφπρα ολους πιστευω και ειναι πολυ σημαντικο το οτι το ανεφερες!!οπως και εσυ λοιπον ετσι και εγω προσπαθω καθε μερα…καθε λεπτο να το μειωσω και πιστευω πως καποια στιγμη θα το καταφερω για αυτο και δεν το βαζω κατω! μπραβο σου για την δουλεια σου..ηταν πολυ καλο αρθρο
Πολυ καλο αρθρο Μαρια! Μπραβο!