e-εφημερίδα 5ου Γυμνασίου Γαλατσίου 

της μαθήτριας Κώτση Ιωάννας ( Γ2)

Δεν έχουν περάσει πολλές ημέρες από τότε που παρακολούθησα στην τηλεόραση τις ειδήσεις.Το θέαμα που αντίκρισα ήταν σκληρό, αφού οι έντονες σκηνές βίας ήταν στο έπακρο.

Όπως ήταν φυσικό τα νέα ήταν άσχημα αφού το μόνο που άκουγα ήταν για οργανωμένο έγκλημα, διαφθορά αλλά και για υποτιθέμενους ήρωες που παραβιάζουν κάθε κανόνα δικαίου και ηθικής. Το γεγονός αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα, τα άτομα της σημερινής κοινωνίας και ιδιαίτερα τα παιδιά, αφού αυτά επηρεάζονται περισσότερο,να υιοθετούν λανθασμένες αντιλήψεις για τα σύγχρονα πρότυπα δυναμικού ανθρώπου. Είναι ένα σύνηθες φαινόμενο πως τα παιδιά δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν το πραγματικό από το ψεύτικο. Αφού, λοιπόν, τους προβάλλονται τέτοιου είδους πρότυπα, είναι λογικό να προσπαθούν να μιμηθούν αυτούς τους ¨ήρωες¨ σήμερα στα παιχνίδια και στις μεταξύ τους  σχέσεις και αύριο στη ζωή τους .Επιπλέον, η δολοπλοκία και η απάτη έφτασαν στο σημείο να θεωρούνται  αξίες και το μέσο για την επιτυχία.

Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω βρεθεί να παρακολουθώ εκπομπές όπου το γλωσσικό επίπεδο είναι εξαιρετικά χαμηλό. Γεγονός που με  απογοητεύει, αφού είναι εξευτελιστικό να μην μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε σωστά τη γλώσσα μας, ιδιαίτερα όταν είναι τόσο αξιοζήλευτη όπως η Ελληνική .Παρουσιαστές ακόμα και καλεσμένοι μιλούσαν υβριστικά κάνοντας συζητήσεις στα όρια της προσβολής και της χυδαιότητας, αγνοώντας ακόμα και τους στοιχειώδεις κανόνες της γλώσσας. .Προσβάλλουν και  γελοιοποιούν με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο τον εαυτό τους αλλά και την Ελλάδα σαν έθνος .Δεν ήταν μόνο το γεγονός ότι  η γλώσσα που χρησιμοποιούσαν ήταν ‘φθηνή’ αλλά και το ότι ο κάθε ένας  προσπαθούσε με φωνές και με αγριότητα να πει την γνώμη του .Οι ίδιοι οι παρουσιαστές αδυνατούσαν να επιβάλουν την τάξη και στο πλατό επικρατούσε φυσικά μια κατάσταση πανικού ενώ τα επίπεδα τηλεθέασης ήταν στα ύψη .Τότε ήταν που ρώτησα τον εαυτό μου πώς είναι δυνατόν κάποιος να θέλει να παρακολουθήσει αυτό που αποκαλούν ενημέρωση; Τελικά, ποτέ δεν ενημερώθηκα για το   τι  είχε συμβεί με το γεγονός για το οποίο  ’συζητούσαν’ οι τότε καλεσμένοι της εκπομπής, αλλά έμαθα πολύ καλά μάλιστα μέχρι πού μπορούν να υψώσουν την φωνή τους .

Μιλώντας από προσωπική εμπειρία, θα ήθελα να αναφέρω ένα περιστατικό που μου συνέβη πρόσφατα και με οδήγησε στη διαπίστωση πως υπάρχει τρομερός ανταγωνισμός στα ΜΜΕ. Οι δημοσιογράφοι ωθούνται σε απίστευτη ειδησεοθηρία, αφού φτάνουν στο σημείο να εξευτελίζονται ώστε να καταφέρουν να πάρουν μία συνέντευξη ή, έστω, να πουν μία είδηση. Πολλές φορές κάνουν ακραίες πράξεις όπως το να ψάχνουν τα σκουπίδια κάποιου διασήμου μόνο και μόνο για να προκαλέσουν τηλεθέαση και αυτό το παρατήρησα ενώ παρακολουθούσα ένα πολιτικό ντιμπέϊτ. Η συζήτηση είχε ξεφύγει από το θέμα και ο κάθε πολιτικός αντί να εκφράζει τη γνώμη του  για τα πολιτικά θέματα, μιλούσε και απογύμνωνε προσωπικά δεδομένα για κάποιο άλλο πολιτικό πρόσωπο.

Ακόμα άλλο ένα ζήτημα που πιστεύω έχει γίνει αντιληπτό από πολλούς είναι οι άνθρωποι – ναυάγια της ζωής, που περιφέρονται από κανάλι σε κανάλι μιλώντας και εκφράζοντας για τα πάθη τους. Αυτός ο ηθικός εξευτελισμός του ίδιου του εαυτού τους ωθεί τους δημοσιογράφους στην εκμετάλλευση  του ανθρώπινου πόνου και της ανθρώπινης κακοδαιμονίας με τρόπο ¨μεγαλειώδη¨. Φυσικά και οι τηλεθεατές καθηλώνονται και τέτοιου είδους θεάματα διεγείρουν τη νοσηρή περιέργεια του τηλεοπτικού κοινού, εθίζοντας τον δέκτη στην ευτέλεια. Αναρωτιέμαι γιατί πρέπει να συμβαίνει αυτό, εφόσον αναγνωρίσουμε το πρόβλημα, χωρίς όμως να αντιδρούμε .

Αυτό που με προβληματίζει είναι το πώς τελικά θα συναντηθεί ο πομπός με τον δέκτη στα πλαίσια μιας αμφίδρομης επικοινωνίας

Ίσως μια λύση θα ήταν με κοινά σημεία γνώσης, ήθους , αφού χωρίς αυτά τα ελάχιστα κοινά σημεία η επικοινωνία είναι ελλιπής ακόμα και αδύνατη. Η κοινωνική ευαισθητοποίηση συνεπώς, η ευγένεια ήθους αλλά και η σωστή παιδεία είναι η απάντηση στην κυριαρχία της εικόνας η οποία τείνει να γίνει «ρέκβιεμ της σκέψης»