του μαθητή (και πρώην πυγμάχου ) Νελάϊ Ενρίκο (Β1)
Όταν πρωτοπήγα στην πυγμαχία, είχα άγχος τι θα συναντήσω και ανησυχούσα μήπως θα ήταν ένα πολύ κουραστικό άθλημα. Στη συνέχεια κατάλαβα πως είναι ένα πολύ δημιουργικό άθλημα που απαιτούσε καθαρό μυαλό, ψυχική και σωματική δύναμη, γρήγορες και συντονισμένες κινήσεις.Ο προπονητής μου με στήριζε και πίστευε πως, αν ασχοληθώ με αυτό το άθλημα, θα γίνω πολύ καλός πυγμάχος. Προπονούμουν για 3 μήνες για να φτάσω στους 120 καλύτερους στην Αθήνα. Ήρθε, επιτέλους, εκείνη η μέρα και είχα πολύ άγχος καθώς περίμενα την κλήρωση με ποιον παίκτη θα παίξω .Αυτός ο παίκτης ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερος και πολύ δυναμικός. Πρόσεξα, όταν έπαιξα μαζί του, ότι δεν είχε καλή άμυνα ,ενώ εγώ είχα προσπαθήσει να αποφύγω το jump του. Στον πρώτο γύρο με πίεσε και έκανα καλή άμυνα. Πριν τελειώσει, ωστόσο, ο πρώτος γύρος με στρίμωξε στην αριστερή γωνία. Στο δεύτερο γύρο προσπάθησα να ασκήσω κι εγώ πίεση αλλά εκείνη τη στιγμή με χτυπάει άσχημα στην μύτη μου. Στον τρίτο γύρο με στρίμωξε στη δεξιά γωνία αλλά ακολουθώντας καλή άμυνα ,τον νίκησα. Πήγα στους 60 καλύτερους, νίκησα πάλι, αλλά στη συνέχεια αποκλείστηκα και από τότε δεν ξανασχολήθηκα.
Αν ρωτάτε τώρα τις εμπειρίες μου από την ολιγόχρονη ενασχόλησή μου με την πυγμαχία, θα σας έλεγα πως πρόκειται για άθλημα σκληρό και βίαιο. Νομίζεις πως μέσα από αυτό αποκτάς δύναμη, ισχύ, είσαι νικητής .Μέγα λάθος, φίλοι μου! Έπιασα τον εαυτό μου να κάνει ποικίλα σχέδια εξόντωσης του αντιπάλου, να προσπαθώ να του προκαλέσω πόνο για να μη μου προκαλέσει αυτός. Ναι, λοιπόν, στον αθλητισμό, αλλά στον αθλητισμό που θωρακίζει την υγεία και δεν την καταστρέφει, που προάγει την άμιλλα και όχι τη βία ή τα άγρια ένστικτα. Ναι στο «αγωνίζεσθαι» και πολύ περισσότερο στο «ευ αγωνίζεσθαι»!
Ενρίκο πολύ ενδιαφέρον το άρθρο σου..θα ήθελα να διατυπώσω κάποιες απορίες αλλά και να σχολιάσω κάποια πράγματα..Αρχικά θα ήθελα να μου εξηγήσεις τον όρο jump. Τυχαίνει να ασχολούμαι και εγώ με μια πολεμική τέχνη, η οποία παρόλο που είναι αρκετά διαφορετική από την πυγμαχία, έχει τον ίδιο (πιστεύω) στόχο…το να μπορείς να αμύνεσαι ή να επιτίθεσαι (όπου χρειάζεται) έτσι ώστε να ”σωθείς” από κάποιον κίνδυνο. Ωστόσο πιστεύω πως αυτό που ανέφερες(ότι έπιασες τον εαυτό σου να κάνεις ποικίλα σχέδια εξόντωσης του αντιπάλου, να προσπαθείς να του προκαλέσεις πόνο για να μη σου προκαλέσει αυτός) δεν είναι απαραίτητα κακό…Μέσα από τις σκέψεις που κάνεις είναι πιθανόν να βοηθάς τον εαυτό σου να ”δημιουργεί” καινούριες κινήσεις και όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή να τις χρησιμοποιήσεις έτσι ώστε να ”επιβιώσεις”(δηλαδή αν για παράδειγμα έρθει κάποιος για να σε δείρει, καλό θα είναι να ξέρεις να αμύνεσαι)..Δεν λέω να τις χρησιμοποιείς για να φοβερίζεις άλλα άτομα φυσικά που δεν σου έχουν κάνει κάτι..Τέλος θα συμφωνήσω απόλυτα με την τελευταία φράση, αφού είναι πολύ σημαντικό να είσαι υγιείς αλλά και να μην χρησιμοποιείς τη βία ως λύση στα τυχόν προβλήματα σου..!!! μπράβο σου για το άρθρο και πάλι!!!
Αλίκη , ο όρος jump είναι όταν χτυπάς με το αριστερό χέρι τον αντίπαλο σου και σε ευχαριστω για τα καλά σου λόγια !!!!
Είναι φυσικό επόμενο να νιώσεις έτσι, διότι συμπεραίνω ότι ασχολήθηκες με ένα άθλημα για πρώτη φορά σοβαρά, και πιο συγκεκριμένα με την πυγμαχία. Είναι πολύ θετικό πού μπόρεσές να αντιληφθείς πόση ζημία σου κάνει η ενασχόληση με ¨”αθλήματα” όπως π.χ. το KICK BOXING και η ΠΥΓΜΑΧΙΑ.
Η ενασχόληση με τον αθλητισμό θα πρέπει να ξεκινάει από πολύ μικρή ηλικία και σταδιακά, ανάλογα με τις ανάγκες, ηλικία και τις επιθυμίες του κάθε ατόμου. Όπως π.χ. τρέξιμο, σουηδική γυμναστική, ενόργανη μπάσκετ, ποδόσφαιρο και γενικώς ομαδικά αθλήματα που προάγουν την άμιλλα. Έτσι σιγά σιγά ο αθλητισμός σου γίνεται τρόπος ζωής, και “εκτόνωσης”. Αργότερα μπορείς να ασχοληθείς και με τις πολεμικές τέχνες.
Όλα αυτά βέβαια προϋποθέτουν την εκμάθησή σου με δασκάλους γυμναστικής που να σου προάγουν τις σωστές αρχές και αξίες.
Να σε βοηθήσουν (μαζί με τους γονείς και τους δασκάλους του σχολείου) στην διαμόρφωση μιας προσωπικότητας ανεξάρτητης, υπεύθυνης και ώριμης, χωρίς ανασφάλεια (διότι αυτή είναι στην ουσία που μας κάνει σκληρούς και εκδικητικούς με βασικό στόχο την επικράτηση και επιβολή έναντι του άλλου).
Δεν κάνω κήρυγμα αλλά σου μιλάει ένας άνθρωπος που ασχολείται πολλά χρόνια με την γυμναστική και με τις πολεμικές τέχνες.
Μπράβο σου και πάλι που αναφέρθηκες σε ένα θέμα τόσο ευαίσθητο και σημαντικό μέσα από την εμπειρία σου
Βρίσκεσαι στον σωστό δρόμο, συνέχισε.
Δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς..εγώ ευχαριστώ που μου εξήγησες τον όρο…
Ενρίκο έκανες ένα πολύ καλό κείμενο που αφορά την πυγμαχία.Εχω ομως μια απορία οι μπουνιές που περνας στον αντιπαλό σου επιτρέπονται κάτω απο την μέσή του ή όχι;
Ενρίκο το αρθρο σου ειναι πολυ καλο…μας διηγηθηκες την μικρη σου ιστορια μεσα απο την πυγμαχια που τελικα δεν ήταν αυτο το αθλημα που σε εξεφραζε…ωστοσο μας ενημερωσες τοσο για το αθλημα…οσο και για την συμπεριφορα που πρεπει να εχουν δυο αντιπαλοι..