e-εφημερίδα 5ου Γυμνασίου Γαλατσίου 

των µαθητριών Ηλιάνας – Διovυσίας Τηραϊδή και Ελένης Μοιρασγεντή του τµήµατος Γ’2

Με αφορµή µια συζήτηση που κάναµε στο µάθηµα της Ελένης του Ευριπίδη για τηθανατική καταδίκη,αποφασίσαµε να γράψουµε ένα άρθρο µε επιχειρήµατα καιαντεπιχειρήµατα για αυτήν. Ορίστε το αποτέλεσµα:

Σήµερα, η θανατική ποινή δεν είναι πλέον σε ισχύ σε 140 χώρες, σύµφωνα µε τηΔιεθνή Αµνηστία. Μια από αυτές τις χώρες είναι και η Ελλάδα, όπως γνωρίζουµε.Δυστυχώς ,όµως η ευτυχώς συνεχίζει να εφαρµόζεται σε 58 χώρες, µια εξ αυτών και η Αµερική.

Ηλιάνα : Εσύ τι νοµίζεις; Ότι πρέπει να καταργηθεί ολοκληρωτικά η ότι πρέπει να συνεχίσει να εφαρµόζεται;

Ελενη :Κατά τη γνώµη µου, η θανατική ποινή πρέπει να καταργηθεί, γιατί είναι ανήθικο να αφαιρείς τη ζωή ενός ανθρώπου . Επιπλέον, δε λειτουργεί ως παράδειγµα σωφρονισµού για τους υπόλοιπους καταδίκους.

Ηλιάνα :Εγώ πιστεύω πως δε λειτουργεί ως παράδειγµα σωφρονισµού, αλλά για να απονεµηθεί δικαιοσύνη. Επίσης ,σε αυτό που είπες, πως είναι ανήθικο να αφαιρείς τη ζωή ενός ανθρώπου, συµφωνώ, αλλά αυτοί που εκτελούνται δεν είναι πια άνθρωποι, είναι «κτήνη» .Δεν είχαν δικαίωµα να αφαιρέσουν τη ζωή ενός ανθρώπου κι όµως το έκαναν, χωρίς προφανώς κανέναν ηθικό φραγµό. Άρα, έχουµε δικαίωµα να αφαιρέσουµε τη ζωή αυτού του ‘ανθρώπου’.

Ελένη : Συµφωνώ , αλλά µε το να κάνει; αυτό που χωρίς ηθικού; φραγµούς η καµία τύψη έκανε αυτός ο άνθρωπος, µε το να σκοτώνει; και εσύ , απλά πιστεύω ότι του µοιάζεις .

του μαθητή Γαβαλάκη Κων/νου (Γ1)

Την Παρασκευή 15 Μαρτίου, με μεγάλη μας χαρά, παρακολουθήσαμε  την καινούρια ταινία του Γιάννη Σμαραγδή «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι». Ήταν μία ταινία με διάχυτα τα αισθήματα του πατριωτισμού, της αγάπης για τη θάλασσα αλλά και της ματαιότητας του έρωτα. Άλλος ένας κινηματογραφικός θρίαμβος από τον κ. Σμαραγδή (ας μην ξεχνάμε το περίφημο «El Greco» ). Η υπόθεση του έργου ήταν η βιογραφία του εθνικού μας ευεργέτη Ιωάννη Βαρβάκη, τον οποίο ερμήνευσε με ιδιαίτερη ευαισθησία ο Σεμπάστιαν Κοχ. Το υπόλοιπο «επιτελείο» της ταινίας αποτέλεσαν (μεταξύ άλλων) οι : Λάκης Λαζόπουλος, Χουάν Ντιέγκο Μπότο, Χριστόφορος Παπακαλιάτης, Κατρίν Ντενέβ, Άρης Σακελλαρίου, και άλλοι πολλοί. Όσον αφορά τις ερμηνείες των ηθοποιών ήταν έκτακτες αν και -προσωπικά- θα έλεγα πως η προσέγγιση της Αικατερίνης της Μεγάλης  από την Κατρίν Ντενέβ ήταν ατυχής. Τα σκηνικά και τα κοστούμια ήταν «ζωντανά» και αντιπροσωπευτικά της εποχής, η μουσική εξαίσια και τα τοπία που παρουσιάστηκαν μοναδικά. Όπως αντιλαμβάνεστε, είναι μία υπερπαραγωγή.

του  μαθητή  Κύρου Δημήτρη ( Α2)

Η ιστορία αυτή διαδραματίζεται στη σημερινή Αθήνα το έτος 2013. Αφορά τον 95602, ένα μπουκάλι Powerade που επιθυμεί να ανακυκλωθεί μετά τη χρήση του από τους ανθρώπους. Όμως του παρουσιάζονται διάφορα εμπόδια που πρέπει να προσπεράσει, για να πετύχει το στόχο του. Θα τα καταφέρει άραγε; Σκοπός του διηγήματος είναι να προβληματίσει πάνω στο θέμα της μόλυνσης του περιβάλλοντος και των επιπτώσεών της στη σημερινή ζωή.

Η ιστορία μας αρχίζει ένα καλοκαιρινό, ηλιόλουστο πρωινό σε ένα Super Market στην καρδιά της Αθήνας. Ο 95602 είχε ξυπνήσει και ήταν έτοιμος, για να αγοραστεί. Ένας περίεργος τύπος μπήκε μέσα στο κατάστημα. Άρχισε να κοιτάζει το χώρο σαν να έψαχνε κάτι που ήθελε πολύ. Το βλέμμα του γύρισε προς τον 95602. Τότε τον πλησίασε και τον άρπαξε από το ράφι στο οποίο βρισκόταν. Πήγε στο ταμείο και αφού πλήρωσε το αντίτιμο έφυγε στα γρήγορα. Όταν βγήκε έξω από το κατάστημα, άνοιξε το μπουκάλι και ήπιε διψασμένος το περιεχόμενό του μονορούφι. Μόλις τελείωσε, κοίταξε αδιάφορα την περιοχή γύρω του. Υπήρχαν πολλοί κάδοι ανακύκλωσης που θα μπορούσε να “πετάξει” τον 95602. Προτίμησε όμως να τον κλωτσήσει και να τον στείλει λίγα μέτρα πιο πέρα. Ο 95602 επιθυμούσε τόσο πολύ να ανακυκλωθεί και να γίνει ένα άλλο αντικείμενο, πάντα ονειρευόταν να είναι κάποιος άλλος. Όμως αυτός ο άνθρωπος δεν του έκανε τη χάρη. Ξαφνικά, ξέσπασε δυνατή βροχή, η οποία παρέσυρε τον 95602 και τον οδήγησε πολύ πιο μακριά από το σημείο που βρισκόταν.