του μαθητή Κελέση Δημήτρη (Γ2)
Η ιστορία του σκακιού είναι πολύ παλιά. Πριν από χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι άρχισαν να εφευρίσκουν, για να ικανοποιήσουν την ανάγκη τους για το παιχνίδι, διάφορα ξύλινα ταμπλό με χαραγμένες γραμμές και να τοποθετούνται σε αυτά και να κινούν διάφορα τεμάχια από πέτρες και ξύλο. Έτσι, δημιουργήθηκαν παιχνίδια μεταξύ των οποίων, με διάφορες τελειοποιήσεις, το σκάκι. Εικόνες τέτοιων παιχνιδιών βρέθηκαν στις αιγυπτιακές πυραμίδες. Για αυτά μιλούν και στα αρχαία κείμενα. Για ένα κινέζικο σκάκι λέγεται ότι είναι γνωστό εδώ και 4000 χρόνια ενώ υπάρχουν ενδείξεις ότι το σκάκι στις Ινδίες είναι γνωστό εδώ και 2000 χρόνια.
Μεταξύ των πολλών φανταστικών ιστοριών που αναφέρονται στην προέλευση του σκακιού υπάρχει μια την οποία οι ιστορικοί έχουν επαναλάβει με τέτοια επιμονή ώστε μπορεί να είναι και αληθινή. Αποδίδουν την εφεύρεση του σκακιού στον ΣΙΣΣΑ, ένα βραχμάνο στην Αυλή του ινδού ηγέτη ΜΠΑΛΧΑΙΤ. Ο βασιλιάς ζήτησε από τον σοφό άντρα να του δημιουργήσει ένα παιχνίδι, για τη σωστή διεξαγωγή του οποίου θα απαιτηθούν από τον παίκτη πολλά προτερήματα όπως π.χ. η σωφροσύνη, η πρόβλεψη, η υπομονή, και με τον τρόπο αυτό να αντισταθεί στη μοιρολατρία και στην τύχη, στοιχεία στα οποία βασίζονταν παιχνίδια της εποχής. Σε λίγο καιρό ο Σίσσα έφερε στο βασιλιά το καινούριο παιχνίδι : μια σκακιέρα σαν την σημερινή και πεσσούς οι οποίοι δε διέφεραν πολύ από αυτούς που χρησιμοποιούμαι σήμερα. Αυτοί οι πεσσοί αναπαριστούσαν τα τέσσερα στοιχεία του ινδικού στρατού : άρματα, ίππους, ελέφαντες και στρατιώτες οδηγούμενα όλα από ένα βασιλιά και ένα βεζίρη. Ο Σισσα εξήγησε ότι εξέλεξε τον πόλεμο ως πρότυπο του παιχνιδιού, διότι ο πόλεμος ήταν η πιο αποτελεσματική σχολή, για να μάθει κανείς την αξία της δυναμικότητας, της υπομονής , του ορθού λογισμού και του ηρωισμού. Ο βασιλιάς ενθουσιάστηκε από το παιχνίδι και όταν ρώτησε τον Σισσα τι ήθελε σαν ανταμοιβή, ο σοφός ζήτησε να του δοθούν κόκκοι σιταριού τοποθετημένοι στη σκακιέρα ως εξής : στο πρώτο τετράγωνο ένα κόκκος, στο δεύτερο δυο, στο τρίτο τέσσερις, στο τέταρτο οχτώ κόκκοι κ.ο.κ. μέχρι το τελευταίο 64 ο τετράγωνο. Ο βασιλιάς δεν ήθελε να ακούσει καν για το ασήμαντο αυτό δώρο, αλλά ο πονηρός Βραχμάνος επέμενε και ο βασιλιάς διέταξε να εκπληρωθεί η επιθυμία του. Φαντασθείτε την έκπληξη του βασιλιά, όταν τον πληροφόρησαν μετά από λίγο ότι για να συγκεντρωθούν οι κόκκοι που ζήτησε ο Σισσα, δεν έφτανε όλο το σιτάρι όχι μόνο των Ινδών αλλά ολόκληρου του κόσμου. Διότι ο συνολικός αριθμός των κόκκων που έπρεπε να δοθούν στον Σισσα ανερχόταν στον τεράστιο αριθμό 18.446.744.073.709.551.615 ή ένα προτιμάτε σε κιλά ο αντίστοιχος αριθμός είναι 977.677 δισεκατομμύρια τόνοι! Τόσο σιτάρι δεν υπήρχε σε όλο τον κόσμο! Λέγεται ότι ο βασιλιάς δεν ήξερε τι να πρωτοθαυμάσει περισσότερο. Την εφεύρεση του Σισσα ή την απαίτηση του.