Καλοκαίρι θα πει ήλιος, βουνό ή θάλασσα, στο χωριό με τον παππού και τη γιαγιά, παιχνίδι μέχρι τελικής πτώσεως και ξεγνοιασιά! Κι αν εμείς οι μεγάλοι περιμένουμε με λαχτάρα την άδεια και τις διακοπές για να απολαύσουμε την ξεγνοιασιά του καλοκαιριού, μπορούμε να φανταστούμε πόσο περισσότερο τη λαχταρούν τα παιδιά που έχουν μπροστά τους 3 μήνες για να χαρούν την καθημερινότητά τους χωρίς υποχρεώσεις, κρύο, ιούς ή άλλες απαγορεύσεις. Ειδικά το φετινό καλοκαίρι που το σκίαζε και το σκιάζει ακόμα ο φόβος της απομόνωσης και της απαγόρευσης, φαντάζομαι το λαχταρούμε όλοι λίγο περισσότερο.

Ας είμαστε όμως αισιόδοξοι….

Τα σχολεία έκλεισαν, ο καιρός είναι υπέροχος, η μέρα είναι μεγάλη και οι δυνατότητες για διασκέδαση και παιχνίδι είναι πολύ περισσότερες. Κι όταν λέμε διασκέδαση και παιχνίδι δεν εννοούμε «προετοιμασία» για την επόμενη χρονιά, ακόμα και με «παιγνιώδη» τρόπο!!! Η καλύτερη προετοιμασία για την ακαδημαϊκή πορεία ενός παιδιού είναι η καλή του διάθεση, η κοινωνικοποίηση και το παιχνίδι με φίλους, η παρουσία των γονιών του στις χαλαρές στιγμές και στο παιχνίδι, το γέλιο και οι χαρούμενες στιγμές του καλοκαιριού.

Αν γυρίσουμε λίγο πίσω στα δικά μας παιδικά χρόνια θα θυμηθούμε πως καλοκαίρι σήμαινε:

Παιχνίδι μέχρι το σούρουπο και γδαρμένα γόνατα από το τρέξιμο στις αλάνες και τις γειτονιές.

Λαχταριστά παγωτά (κρυφά απ’ τη μαμά) και καρπούζι στο χέρι με τα ζουμιά να τρέχουν και μαζί μ’ αυτά και οι μύγες τριγύρω αλλά ποιος τις έδινε σημασία!

Παιχνίδι στη θάλασσα μέχρι να «βγάλεις λέπια», και το μεσημέρι στρωματσάδα στο μπαλκόνι ακούγοντας τα τζιτζίκια να κάνουν πάταγο…

Τα κόμικς και ο κόσμος των αγαπημένων μας ηρώων που μας μετέφεραν σε άλλες εποχές και σε άλλα περιβάλλοντα που όλα λύνονταν στη στιγμή ως διά μαγείας.

Τα πανηγύρια στο χωριό και οι χοροί στην πλατεία όπου κι εμείς μπερδευόμασταν στα πόδια των μεγάλων ή πιανόμασταν σαν ουρά στο τέλος του χορού.

Οι ιστορίες από τα παιδικά καλοκαίρια των γονιών μας και τα γέλια που ακούγονταν από τις αυλές και γελούσαμε κι εμείς χωρίς να ξέρουμε γιατί…

Οι αναμνήσεις, αχ αυτές οι αναμνήσεις του καλοκαιριού….

Παρακολουθώντας κανείς τα σημερινά παιδιά, να βυθίζονται όλο και περισσότερο στους πλασματικούς κόσμους των υπολογιστών και των τάμπλετς σίγουρα αναζητούμε λύσεις απόσυρσης, αλλά μένουμε στην κουβέντα…. γιατί ζούμε στους ίδιους κόσμους και για να βγουν τα παιδιά πρέπει πρώτα να βγούμε εμείς. Εμείς που τρέχουμε ξέπνοοι μέσα στην ημέρα να προλάβουμε υποχρεώσεις, και όλη αυτήν την τρέλα της καθημερινότητας, δε θα μπορούσαμε, παρά να την έχουμε φορτώσει και στα παιδιά.

Αρχίζουν τα καλοκαιρινά σχολεία, που είναι πάλι σχολεία, χωρίς βιβλία βεβαίως αλλά με πρόγραμμα και πρωινό ξύπνημα.

Κα σαν να μην έφτανε αυτό  για πολλά παιδιά, από πολύ μικρή ηλικία αρχίζει η τρέλα των μαθημάτων, των ξένων γλωσσών, των διπλωμάτων, ή της προετοιμασίας, μην έχοντας πια το χρόνο να απολαύσουν ήρεμα ούτε καν τις διακοπές τους. Διότι οι διακοπές μεταφέρονται στις «Χαρούμενες διακοπές» του βιβλίου. Διότι οι τρίμηνες διακοπές έχουν περιοριστεί στον ένα μήνα, ενώ δεν υπάρχουν πια ούτε φανταστικά κάστρα στην άμμο, ούτε ανέμελοι μικροί ψαράδες με ψάθινα καπέλα, αγκίστρι και πετονιά…

Από την άλλη, όπου γίνονται προσπάθειες κοινωνικοποίησης με τη μορφή του πάρτι οι καλεσμένοι περιορίζονται στους λίγους κολλητούς φίλους του παιδιού και των γονιών και η έννοια της φιλίας παίρνει άλλες διαστάσεις. Τα πάρτι δε γίνονται πια στον οικείο και ζεστό χώρο του σπιτιού ή της αυλής και οι μαμάδες δεν έχουν το χρόνο να φτιάξουν οι ίδιες εδέσματα για τα παιδιά. Όλα έχουν μεταφερθεί σε οργανωμένους παιδοτόπους, όπου το επιτρέπει και η Covid εποχή, με το πλαστικοποιημένο παιχνίδι και το τυποποιημένο φαγητό. Τα πάρκα έχουν ερημώσει από παιδικές φωνές και παρουσίες, καθώς τα περισσότερα απ’ αυτά έχουν κριθεί άκρως επικίνδυνα. Δεν υπάρχουν πια αλάνες, δεν υπάρχουν χώροι ελεύθερου παιχνιδιού, παρά μόνο εσωτερικοί, απόλυτα περιορισμένοι χώροι, εντελώς ξεκομμένοι από τη φύση, οι οποίοι περιορίζουν τη φαντασία και τη δημιουργικότητα των παιδιών.

Σίγουρα όλα αυτά γίνονται αντιληπτά από τους γονείς, αλλά πελαγώνουν στην προσπάθεια εύρεσης λύσεων.

Η λύση είναι μία και είναι απλή. Χρόνος και συμμετοχή στο παιχνίδι του παιδιού, χωρίς κανόνες και περιορισμούς και λίγες ώρες αφιερωμένες στον αέρα εκτός σπιτιού.

Κάποτε ήμασταν κι εμείς παιδιά. Ας ανασύρουμε αυτές τις γλυκές αναμνήσεις και ας τις κάνουμε μικρές γλυκές σημαντικές στιγμές για τα παιδιά μας. Γιατί όσα χρόνια κι αν περάσουν, το καλοκαίρι για τα παιδιά είναι ένα κι είναι υπέροχο!

Καλοκαίρι σημαίνει… να μη θες να τελειώσει το καλοκαίρι!

Ο Σύλλογος διδασκόντων του διδακτικού έτους:2020-2021 ,εύχεται ολόψυχα στους αγαπητούς μας γονείς και τους αγαπημένους μας μαθητές, ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΕ ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΣΙΝΟΥΣ ΜΑΣ (ΠΡΟΝΗΠΙΑ) ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΜΑΣ ΜΑΘΗΤΕΣ.