Το Πάσχα της Αννούλας
Το πρωινό του Μεγάλου Σαββάτου η μητέρα μου ετοίμαζε τη σούπα,που θα τρώγαμε τη νύχτα μετά τηνΑνάσταση. Δεν έτρωγε κανείς μας
τη μαγειρίτσα. Ετοίμαζε κι αρνί στο φούρνο για την άλλη μέρα το μεσημέρι. Τα κουλούρια κι οι λαμπαδοπουλούρες είχαν ετοιμαστεί απ’ τη Μεγάλη Πέμπτη μαζί με τα κόκκινα αυγά. Θα τρώγαμε σαράντα μέρες κόκκινα αυγά, που μας φαίνονταν πάντα πιο νόστιμα. Όλα μοσχοβολούσαν μες στο σπίτι. Πεινούσα λίγο παραπάνω το Μεγάλο Σάββατο, αλλά ήταν κι αυτό μέσα στην αναμονή της μεγάλης και μοναδικής γιορτής της Ανάστασης. Στις 11 το βράδυ χτυπούσαν οι καμπάνες και ξεκινούσαμε με τις λαμπάδες στο χέρι για να τις ανάψουμε από τη λαμπάδα του παπα-Λευτέρη, όταν θα έβγαινε από την ωραία πύλη ψάλλοντας πανηγυρικά:
Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτὸς
καὶ δοξάσατε Χριστὸν τὸν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν.
Στην αναστάσιμη θεία Λειτουργία κοιταζόμαστε με τη φίλη μου την Ελένη. Δεν μπορούσαμε να συμμαζέψουμε τα χαμόγελά μας. Τα μάτια μας κουρασμένα από την ξαγρύπνια, όμως τα τροπάρια με το γρήγορο ρυθμό τους ήταν σαν κρυστάλλινοι ήχοι καμπάνας. Στο τέλος ο παππούλης διάβαζε από ένα μεγάλο βιβλίο το λόγο του αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, που προσκαλεί όλους στην Τράπεζα του Χριστού, στην
θεία Κοινωνία. Μετά το αντίδωρο φεύγαμε παρέες παρέες με αναμμένες λαμπάδες για να μεταφέρουμε το άγιο φως στο σπίτι, ν’ανάψουμε το καντήλι στις εικόνες.
Άννα Κωστάκου-Μαρίνη, Το Πάσχα της Αννούλας
Απόσπασμα από τα θρησκευτικά Γ’ Δημοτικού,Ι.Ε.Π., ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΕΡΕΥΝΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ, ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΩΝ «ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ»