«Γνωρίζω τα συναισθήματά μου με το Τερατάκι των Συναισθημάτων»
Τον Οκτώβριο ταξιδέψαμε στον πολύχρωμο κόσμο των συναισθημάτων, παρέα με το αγαπημένο μας βιβλίο «Το τερατάκι των συναισθημάτων»!
Κάθε συναίσθημα έχει το δικό του χρώμα και το δικό του μικρό τερατάκι:
💛 Το κίτρινο τερατάκι είναι η χαρά, γεμάτη φως και ενέργεια.
💙 Το μπλε τερατάκι είναι η λύπη, ήρεμη και γλυκιά σαν βροχή.
❤️ Το κόκκινο τερατάκι είναι ο θυμός, που φουντώνει σαν φωτιά.
🌈 Και το πολύχρωμο τερατάκι είναι το μπερδεμένο συναίσθημα, όταν νιώθουμε λίγο απ’ όλα!
Αφού γνωρίσαμε τα τερατάκια, παίξαμε ένα παιχνίδι συναισθημάτων!
Με γλωσσοπίεστρα στο χέρι, κάθε παιδί μας είπε σε ποιο συναίσθημα ανήκει εκείνη τη στιγμή — και εξήγησε γιατί.
Κάποιοι ήταν χαρούμενοι γιατί έπαιζαν με τους φίλους τους, άλλοι λίγο λυπημένοι γιατί τους έλειπε κάποιος, και μερικοί… απλώς μπερδεμένοι, όπως και το πολύχρωμο τερατάκι!
Αφού γνωρίσαμε τα τερατάκια, παίξαμε ένα παιχνίδι συναισθημάτων!
Ανάμεσα σε γλωσσοπίεστρα με τα ονόματα των παιδιών το κάθε παιδί εντόπισε το δικό του γλωσσοπίεστρο -όνομα , μας είπε σε ποιο συναίσθημα ανήκει εκείνη τη στιγμή και γιατί!
Κάποιοι ήταν χαρούμενοι γιατί έπαιζαν με τους φίλους τους, άλλοι λίγο λυπημένοι γιατί τους έλειπε κάποιος, και μερικοί… απλώς μπερδεμένοι, όπως και το πολύχρωμο τερατάκι!
Έπειτα, σειρά είχαν δυο ακόμα παιχνίδια… Το πρώτο ήταν ένα memory game με φατσούλες συναισθημάτων. Τα παιδιά, μέσα από την προσεκτική παρατήρηση των χαρακτηριστικών των προσώπων —όπως τα μάτια, το στόμα, τα φρύδια— προσπαθούσαν να εντοπίσουν λεπτές διαφορές στις εκφράσεις και να ταιριάξουν σωστά τα ζευγάρια. Μέσα από το παιχνίδι καλλιεργήθηκαν δεξιότητες οπτικής διάκρισης, συγκέντρωσης και προσοχής στη λεπτομέρεια, ενώ τα παιδιά εξασκήθηκαν στο να αναγνωρίζουν και να ερμηνεύουν συναισθήματα μέσα από τις εκφράσεις του προσώπου. Το επόμενο παιχνίδι ονομάστηκε «Είσαι το άλλο μου μισό». Και πάλι με τις φατσούλες-συναισθήματα, τα παιδιά, ένα ένα, έπρεπε να παρατηρήσουν προσεκτικά τις εκφράσεις και να εντοπίσουν το άλλο μισό του δικού τους συναισθήματος. Για να τα καταφέρουν, χρειάστηκε να εστιάσουν στις λεπτομέρειες των χαρακτηριστικών —το χαμόγελο, τη θέση των φρυδιών, το βλέμμα— και να συγκρίνουν με προσοχή τις εκφράσεις των συμμαθητών τους.
