Η μετάφραση του άρθρου έγινε από τους μαθητές
που συμμετέχουν στο Project:
Η τεχνική της μετάφρασης
…
Ο «Adam», ένας φτωχός 19-χρονος Ινδονήσιος, βρήκε δουλειά σαν οδηγός φορτηγών για μια φυτεία φοινικέλαιου που τον πληρώνει 6 δολάρια την ημέρα. Ο επιστάτης τον επέλεξε για ένα ταξίδι τριών εβδομάδων και 3.200 χιλιομέτρων στο εργοτάξιο στο Βόρνεο. Καθ’ οδόν προς τα εκεί όμως οι όροι της εργασίας άλλαξαν: ο Adam δεν θα πληρώνονταν για δύο χρόνια και στο μεταξύ θα έπρεπε να δανειστεί χρήματα από τον εργοδότη για τη τροφή και τη στέγαση του. Οι εργαζόμενοι που το έσκαγαν από την εταιρεία σύρονταν πίσω και ξυλοκοπούνταν. Ο Adam είχε γίνει ένας εργάτης-σκλάβος, όπως αναφέρει ο ρεπόρτερ Benjamin Skinner.
Το φοινικέλαιο που ο Adam καταναγκάζεται να συλλέγει καταλήγει σε περίπου στα μισά από τα προϊόντα στη τοπική αγορά σας.
Οι παραγωγοί φοινικέλαιου στην Ινδονησία και στη Μαλαισία βασίζονται σε καταναγκαστική και παιδική εργασία, αλλά οι εξαθλιωμένοι Ασιάτες δεν είναι τα μόνα θύματά τους. Επίσης κόβουν τα τροπικά δάση για να φυτέψουν τα φοινικόδεντρά τους, εξαφανίζοντας έτσι τα σπίτια των απειλούμενων με εξαφάνιση ειδών, όπως οι ουραγκοτάγκοι, οι νάνοι ελέφαντες και οι τίγρεις της Σουμάτρας.
Μόνο 60.000 ή λιγότεροι ουραγκοτάγκοι έχουν απομείνει στην άγρια φύση. Το Διεθνές Ίδρυμα για τους Ουραγκοτάγκους (Orangutan Foundation International) λέει ότι αυτοί θα εξαφανιστούν χωρίς «δραστική παρεμβάση». Αυτοί δεν είναι σε θέση να ανακάμψουν γρήγορα από τους μαζικούς θανάτους: τα θηλυκά δεν φθάνουν σε σεξουαλική ωριμότητα μέχρι να γίνουν 10 ή 15 ετών. Συνήθως γεννούν μόνο ένα μωρό κάθε φορά, το οποίο φροντίζουν για περίπου 3,5 χρόνια πριν γίνουν και πάλι έγκυες. Περισσότερο από το 50% των ουραγκοτάγκων ζουν εκτός των προστατευόμενων περιοχών, σε δάση υπό διαχείριση των εταιρειών ξυλείας, φοινικέλαιου και εξόρυξης.
Δεν προέρχεται όλο το φοινικέλαιο από την καταστροφή του περιβάλλοντος και την εκμετάλλευση των εργαζομένων, αλλά οι κατασκευαστές τροφίμων δεν έχουν τρόπο να ξεχωρίσουν το ανθρωπιστικά και βιώσιμα παραγόμενο φοινικέλαιο από εκείνο που καταστρέφει τις ζωές των ανθρώπων και των ζώων. Η πολυεθνική Cargill και άλλες εταιρείες που προμηθεύουν τους κατασκευαστές, συνδυάζουν φοινικέλαιο από όλες τις πηγές, έτσι ώστε ακόμη και αν οι κατασκευαστές θέλουν να ευνοήσουν τους ευσυνείδητους παραγωγούς, δεν μπορούν.
Το Δίκτυο Δράσης για τα Τροπικά Δάση (Rainforest Action Network) έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία με τίτλο «Η τελευταία αντίσταση για τους Ουραγκοτάγκους» για να αντιμετωπίσει το προβλήμα στοχεύοντας τους μεγαλύτερους κατασκευαστές σνακ που περιέχουν φοινικέλαιο. Ο στόχος είναι ώστε αυτές οι επιχειρήσεις να πιέσουν τους προμηθευτές να ξεχωρίσουν το βιώσιμα παραγόμενο φοινικέλαιο, ώστε να μπορούν να αγοράζουν αποκλειστικά τέτοιο.
Το μποϊκοτάζ δεν θα έφερνε αποτέλεσμα. Από τη μια, οι εταιρείες-μεγαθήρια που κάνουν τρόφιμα με φοινικέλαιο προμηθεύουν έναν τόσο μεγάλο αριθμό πραγμάτων στα σουπερμάρκετ, συμπεριλαμβανομένων όχι μόνο των τροφίμων αλλά και των προϊόντων οικιακής χρήσης και προσωπικής φροντίδας, που δεν θα ήταν πρακτικό να αποστασιοποιηθεί κάποιος από αυτά. Από την άλλη, οι αγοραστές δεν μπορούν να καταλάβουν από την ανάγνωση των συστατικών εάν ένα προϊόν περιέχει φοινικέλαιο. Μεταμφιέζεται με διαφορετικά ονόματα, όπως φυτικό έλαιο, στεατική γλυκερίνη, και παλμιτυλικό αλκοόλ. Για μια πιο πλήρη λίστα των ψευδωνύμων του φοινικέλαιου, επισκεφθείτε το Say No to Palm Oil (Πείτε όχι στο φοινικέλαιο).
Επικοινωνήστε με τις εταιρείες που έχουν φοινικέλαιο στα προϊόντα τους. Το Δίκτυο Δράσης για τα Τροπικά Δάση (Rainforest Action Network) έχει εντοπίσει κάποιες εταιρείες ως προτεραιότητες. Για μια λίστα με σοκολάτες που παράγονται χωρίς εργασία σκλάβων επισκεφθείτε το Food Empowerment Project.
ΠΗΓΗ: ecowatch.com
