Το γνωστό μουσικό παραμύθι του Σεργκέι Προκόφιεφ σε κινούμενα σχέδια. Μέσα από αυτό γίνεται η γνωριμία με τα όργανα της ορχήστρας. Κάθε ήρωας της ιστορίας έχει το ‘δικό του’ μουσικό όργανο. Η αφήγηση είναι στα αγγλικά, γι’ αυτό διαβάστε την ιστορία στα ελληνικά για να μπορέσετε να την παρακολουθήσετε εύκολα.

ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΙ ΛΥΚΟΣ
Θα σας διηγηθώ ένα παραμύθι… Ένα μουσικό παραμύθι. Είναι η ιστορία του Πέτρου και του Λύκου, όπου οι χαρακτήρες της ερμηνεύονται από τα διαφορετικά όργανα της ορχήστρας. Το φλάουτο κάνει το πουλί. Το όμπoε την πάπια. Το κλαρινέτο κάνει τη γάτα. Το φαγκότο τον αυστηρό παππού του Πέτρου. Τρία κόρνα παίζουν τον γκρίζο λύκο. Τα έγχορδα όλα μαζί τον Πέτρο τον σπουδαίο. Τους κυνηγούς τα ξύλινα πνευστά. Τύμπανα και γκρανκάσα βροντούν σαν τις τουφεκιές των κυνηγών!
Να λοιπόν τώρα το παραμύθι του Πέτρου και του Λύκου. Νωρίς ένα πρωί, ο Πέτρος ανοίγει την πόρτα του κήπου και βγαίνει στο μεγάλο πράσινο λιβάδι. Στο πιο ψηλό κλαδί ενός μεγάλου δέντρου κάθεται ένα μικρό πουλάκι, φίλος του Πέτρου. “Τι ωραία μέρα, τι ωραία μέρα” τιτιβίζει χαρούμενα. Εκείνη τη στιγμή ξεπροβάλλει, σειάμενη κουνάμενη μια πάπια. Ευχαριστημένη που βρήκε την πόρτα του κήπου ανοιχτή το σκάει και τρέχει να πλατσουρίσει στη λιμνούλα που βρίσκεται στη μέση του λιβαδιού. Μόλις τη βλέπει το πουλάκι, αφήνει το κλαδί του και πετάει κοντά της.
“Τι σόι πουλί είσαι συ που δεν πετάς;” Της λέει. “Τι σόι πουλί είσαι συ που δεν κολυμπάς;” Του απαντάει η πάπια και βουτάει στη λίμνη. Κι όσο τα συζητούσαν, η πάπια τσαλαβουτούσε στο νερό και το πουλάκι φτερούγιζε τριγύρω. Ξαφνικά ο Πέτρος κάτι βλέπει με την άκρη του ματιού του. Μία γάτα πλησίαζε στα κρυφά μέσα από τα χορτάρια. “Μμμ το πουλάκι είναι απορροφημένο από τον τσακωμό του με τη πάπια” σκέφτηκε η γάτα. “Να μια καλή ευκαιρία να τ’ αρπάξω” και πλησιάζει αθόρυβα με τις βελούδινες πατούσες της σαν κλέφτης. “Πρόσεξε” φωνάζει ο Πέτρος και το πουλάκι πετάει αμέσως πάνω στο δέντρο, ενώ η πάπια μέσα στη λίμνη βάζει τις φωνές στη γάτα. Η γάτα στριφογυρίζει κάτω από το δέντρο κι αναρωτιέται: “Αξίζει να σκαρφαλώσω τόσο ψηλά; Ώσπου ν’ ανέβω εκεί πάνω θα’χει πετάξει το πουλί”.
Εκείνη την ώρα φτάνει κι ο παππούς. Ήταν θυμωμένος που ο Πέτρος είχε βγει στο λιβάδι. “Αν πεταχτεί κανένας λύκος από το δάσος τι θα κάνεις;”. Ο Πέτρος δε δίνει καμιά σημασία στα λόγια του. Αγόρια σαν τον Πέτρο δε φοβούνται τους λύκους. Ο παππούς όμως τον πιάνει απ’ το χέρι και τον γυρίζει πίσω στο σπίτι κλειδώνοντας και την πόρτα του κήπου πίσω του.
Δεν είχε προλάβει καλά καλά να μπει στον κήπο ο Πέτρος και νάσου ένας μεγάλος γκρίζος λύκος ξεπροβάλλει μέσα απ’ το δάσος. Μόλις τον βλέπει η γάτα, σαν αστραπή σκαρφαλώνει στο δέντρο. Η πάπια τρομάζει και κρώζοντας φοβισμένα πετάγεται έξω απ’ το νερό. Όσο γρήγορα κι αν έτρεχε όμως… δεν μπορούσε να γλυτώσει από το λύκο. Την πλησιάζει κοντά… πιο κοντά… όλο και πιο κοντά… την φτάνει… και ΧΡΑΠ με μια χαψιά την καταπίνει ολόκληρη! Και τώρα να πώς έχουν τα πράγματα: Η γάτα πάνω σ’ ένα κλαδί. Το πουλί σ’ ένα άλλο… όχι και πολύ κοντά στη γάτα, κι ο λύκος να γυροφέρνει το δέντρο και να τους κοιτάζει λαίμαργα.
Στο μεταξύ ο Πέτρος που έβλεπε απ’ τον κήπο τι γινόταν, χωρίς τον παραμικρό φόβο… τρέχει στο σπίτι, βρίσκει ένα γερό σκοινί, το παίρνει και σκαρφαλώνει επάνω στον ψηλό πέτρινο τοίχο. Αρπάζοντας το κλαδί ο Πέτρος, καταφέρνει ν’ ανέβει ανάλαφρα στο δέντρο και λέει στο πουλάκι: “Πήγαινε εσύ να πετάς γύρω-γύρω απ’ το κεφάλι του λύκου. Μόνο πρόσεξε μη σε βουτήξει!” Το πουλάκι πετάει κοντά στο λύκο, φτερουγίζει τόσο κοντά του που σχεδόν τον αγγίζει με τα φτερά του, ενώ ο λύκος έξω φρενών πηδάει και χτυπάει τα σαγόνια του προσπαθώντας να τ’ αρπάξει.
Πόσο θυμωμένος είναι ο λύκος με το πουλάκι! Πόσο θέλει να τ’ αρπάξει! Αλλά αυτό είναι πολύ πονηρό και ο λύκος δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτε. Στο μεταξύ ο Πέτρος φτιάχνει μια θηλιά με το σκοινί του, την κατεβάζει προσεκτικά, την περνάει στην ουρά του λύκου και με μιας τραβάει μ’ όλη του τη δύναμη. Παγιδευμένος ο λύκος προσπαθεί να ξεφύγει πηδώντας πέρα-δώθε. Ο Πέτρος όμως δένει την άλλη άκρη του σκοινιού στο δέντρο και όσο πιο πολύ χοροπηδάει ο λύκος, τόσο πιο πολύ σφίγγει η θηλιά γύρω απ’ την ουρά του.
Εκείνη την ώρα μέσα απ’ το δάσος βγαίνουν κυνηγοί που ακολουθούσαν τα ίχνη του λύκου και αρχίζουν να πυροβολούν. “Μη! Μην πυροβολείτε!” φωνάζει ο Πέτρος απ’ το δέντρο. “Το πουλάκι κι εγώ τον πιάσαμε το λύκο! Βοηθήστε μας τώρα να τον πάμε στο ζωολογικό κήπο.” Τώρα λοιπόν φανταστείτε τη θριαμβευτική πομπή. Πρώτος-πρώτος ο Πέτρος, πίσω του οι κυνηγοί τραβώντας το λύκο. Και στο τέλος ο παππούς και η γάτα. Ο παππούς μουρμουρίζει κουνώντας το κεφάλι του: “Κι αν ο Πέτρος δεν είχε πιάσει το λύκο; Τι θα γινόταν τότε;” Από πάνω τους το πουλάκι τιτιβίζει χαρούμενα: “Πω πω, είμαστε πολύ γενναίοι ο Πέτρος κι εγώ! Κοιτάξτε τι πιάσαμε!”
Κι αν προσέξετε καλά, θα ακούσετε μεσ’ απ’ την κοιλιά του λύκου την πάπια να φωνάζει. Γιατί ο λύκος μεσ΄τη βιασύνη του την είχε καταπιεί ζωντανή.