μεγάλη συγκίνηση μας προκάλεσε το δημοσιευμένο σχόλιο του κ. Ζάχου Σαμολαδά !
Εγώ , πρόεδρε , θα σου απαντήσω με του στίχους ενός άλλου τραγουδιού , του “κάποτε θα ΄ρθουν “.
“και όταν θάρθουν οι καιροί που θα χει σβήσει το κερί στην καταιγίδα, υπερασπίσου το παιδί , γιατί αν γλυτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα”.
Κοιτάζοντας κανείς μέσα στα μάτια αυτών των παιδιών καταλαβαίνει αμέσως ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα για έναν ομορφότερο και προπαντός δικαιότερο κόσμο, ότι δεν έχουν χαθεί όλα . Μόνο γι αυτή την ελπίδα αξίζει κανείς να παλεύει.
Μας συγκίνησες πολύ με τα ωραία λόγια σου!(μιλώ και εξ ονόματος της κ. Έρης). Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση για έναν εκπαιδευτικό από το να ακούει ότι δίνει ορίζοντα και όνειρο στους μαθητές του.
Αγαπητέ Ζάχο, αυτό είναι και το ζητούμενο τελικά. Το να μπορείς να δίνεις ορίζοντα και όνειρο μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία. ΄Ισως δεν είναι τυχαίο το ότι το Σχολείο μας είναι το σχολείο όπου δίδαξε ο μεγάλος Μ. Κουντουράς , ο φωτισμένος παιδαγωγός που ήρθε σε ρήξη με το κατεστημένο της εποχής του επειδή ακριβώς ήθελε να δώσει ορίζοντα και όνειρα στους νέους.
Ως Διευθύντρια του Σχολείου έχω να σου “καταλογίσω”ότι χωρίς τη δική σου ακούραστη προσπάθεια, τίποτα από όλα αυτά δε θα συνέβαινε και επίσης να σου υπενθυμίσω ότι “δεν τελείωσες ακόμα μαζί μας” γιατί έχεις ακόμα πολλά να σκηνοθετήσεις!
Εμείς είμαστε εδώ για να δίνουμε ευκαιρίες σε κάθε εναλλακτική μορφή εκπαίδευσης.
Συγχαρητήρια!
΄Ολγα Παπαργυρίου
