Εργαστήριο Δεξιοτήτων: Θεματική ενότητα: Ζω καλύτερα-Ευ ζην 1. Υγεία: Ευαισθητοποίηση σε θέματα αναπηρίας & ευαλωτότητας. Με τίτλο: “Είμαι εγώ! Είμαι μοναδικός!”
Με την έναρξη της σχολικής χρονιάς όλοι νιώθουμε την ανάγκη να γνωριστούμε καλύτερα! Επιλέξαμε λοιπόν το συγκεκριμένο εργαστήριο δεξιοτήτων για να βοηθήσουμε τα παιδιά να μας συστηθούν και να ενταχθούν ομαλά στο νέο τους σχολείο, με σκοπό να γίνουμε μια ομάδα, μια παρέα, μια οικογένεια….. Να νιώσουν ότι όλοι είμαστε μοναδικοί και να αναγνωρίσουν τις ιδιαιτερότητες του καθενός. Να γνωρίσουμε την διαφορετικότητα μέσα από τα μάτια των ξεχωριστών ατόμων με ιδιαίτερες ικανότητες, που καταφέρνουν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες και να ενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο. Να δούμε μέσα από τα μάτια ενός παιδιού με προβλήματα όρασης, να ακούσουμε με τα αφτιά ενός παιδιού με δυσκολίες ακοής και να τρέξουμε με ένα παιδί σε αναπηρικό αμαξίδιο. Γιατί όλοι είμαστε ξεχωριστοί και μοναδικοί γι’ αυτό ακριβώς που είμαστε!
Ξεκινήσαμε με παιχνίδια γνωριμίας και μικρές συνεντεύξεις των παιδιών, για να καταλήξουμε στο “αστεράκι της ημέρας”. Την ημέρα που το κάθε παιδί γινόταν αστεράκι, μας έφερνε να δούμε φωτογραφίες από την οικογένειά του και μας τις περιέγραφε. Οι γονείς αναλάμβαναν να καταγράψουν σε μια χάρτινη παλάμη πέντε θετικά χαρακτηριστικά του παιδιού τους. Το αστεράκι μας, έφερνε στο σχολείου για να παρουσιάσει στους φίλους του, το αγαπημένο του παιχνίδι, το αγαπημένο του παραμύθι και χορεύαμε όλοι μαζί το αγαπημένο του τραγούδι. Οι συμμαθητές του, του έφτιαχναν ζωγραφιές και του έλεγαν “γλυκά λογάκια”, τα οποία καταγράφαμε, καθώς επίσης έπαιρναν συνέντευξη από το αστεράκι, κάνοντάς του ερωτήσεις για να το γνωρίσουμε καλύτερα. Τέλος το παιδί-αστεράκι έφτιαχνε το πορτραίτο του. Μια μέρα αφιερωμένη σε κάθε παιδί-αστεράκι…
- Διαβάσαμε το παραμύθι “Είμαστε ξεχωριστοί”, (Sam Loman, εκδ. Χάρτινη πόλη) και στη συνέχεια είπαμε σε τι είμαστε εμείς ξεχωριστοί…
- Με αφορμή το παραμύθι “Ένας για όλους και όλοι για έναν” της Μπριγκίττε Βένιγκερ, από τις εκδόσεις Πατάκη, μιλήσαμε για τη διαφορετικότητα και το πως ο κάθε ήρωας με τον δικό του τρόπο κατάφερε να κάνει την “αδυναμία” του “δύναμη” για την ομάδα. Καταλήξαμε στο ότι με την συνεργασία και την ομαδικότητα μπορούμε να ενεργούμε “ένας για όλους και όλοι για έναν” και να ξεπερνάμε οποιαδήποτε δυσκολία και εμπόδιο. Επίσης αναφερθήκαμε σε αθλητές και σπουδαίους ανθρώπους της τέχνης, που κατάφεραν να ξεπεράσουν την σωματική τους αδυναμία και να ξεχωρίσουν, γιατί ο καθένας από εμάς είναι ξεχωριστός με τον δικό του μοναδικό τρόπο!
- Το παραμύθι “Φένια, η αγαπημένη των ήχων” (συγγραφέας Γιώτα Κ. Αλεξάνδρου, Εικονογράφος :Έφη Λαδά, Πατάκη, 2015) ήταν ένα ωραίο “ταξίδι” στον κόσμο ενός κοριτσιού με απώλεια όρασης. Το ταξίδι αυτό πραγματοποιήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου “Παγκόσμια μέρα ατόμων με αναπηρία”. Η ακρόαση του παραμυθιού, μας βοήθησε να δούμε τον κόσμο μέσα από τα “μάτια” ενός τυφλού. Να προσεγγίσουμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένα άτομο με απώλεια όρασης. Αφού ακούσαμε το παραμύθι, παίξαμε παιχνίδια που μας βοήθησαν να χρησιμοποιήσουμε την αφή μας και την ακοή μας για να “δούμε”. “Τα αφτιά μας και τα χέρια μας έγιναν τα μάτια μας….”
* Ακούσαμε το παραμύθι ηχογραφημένο από την ραδιοφωνική εκπομπή “10 Λεπτά ακόμα” από το Τρίτο πρόγραμμα (Παραγωγή- Παρουσίαση: Βάσια Χατζηγιαννακη, Ηχοληψία: Κατερίνα Λαπαδάκη)
Μπορείτε να το απολαύσετε στο παρακάτω link: https://www.ertecho.gr/radio/trito/category/podcast-trito/podcast/99215/9apr2019-10-lepta-akoma-fenia-i-agapimeni-ton-ixon-tis-yota-alexandrou-me-eikonografisi-effie-lada/
* Ακούσαμε το τραγούδι της Φένιας: https://www.youtube.com/watch?v=0oDClPDT33E
Το τραγούδι της Φένιας
Μουσική- Ενορχήστρωση: Γιάννης Μυγδάνης
Στίχοι: Γιώτα Αλεξάνδρου
Ερμηνεία: Ειρήνη Τζαμτζή
Διαβάζω, παίζω, τραγουδώ,
όπως εσύ, έτσι κι εγώ.
Φοβάμαι, κλαίω και γελώ,
όπως εσύ, έτσι κι εγώ.
Καλή σου φίλη θέλω να’ μαι,
το χέρι κράτα μου για να πετάμε,
το χέρι κράτα να πετάμε,
καλή σου φίλη θέλω να ‘μαι.
Μαζί στη λύπη και στη χαρά,
φτερά σαν να’ χαμε μεγικά.
Οι διαφορές μας να ‘ναι γιορτή,
ό,τι αγαπάμε μας οδηγεί.
Το χέρι δώσε μου, φως μου,
ως την άκρη, την άκρη του
κόσμου
του δικού μου και του δικού σου
κι ας μην το χωράει ο νους σου
πόσο μου μοιάζεις και σου μοιάζω
κι ας μη μου μοιάζεις κι ας μη σου
μοιάζω
και ας μη μου μοιάζεις, μη σου
μοιάζω
πόσο μου μοιάζεις και σου μοιάζω.
* Ακούσαμε διάφορους ήχους και προσπαθήσαμε να καταλάβουμε τι είναι. Το ίδιο κάναμε και με τα μουσικά όργανα που έχουμε στην τάξη μας. Τα αφτιά μας, έγιναν τα μάτια μας!
* Παίξαμε “τυφλόμυγα”, προσπαθώντας να μαντέψουμε, με κλειστά μάτια και χρησιμοποιώντας μόνο την αφή, ποιος φίλος μας είναι μπροστά μας….
* Προσπαθήσαμε να κινηθούμε στην τάξη με κλειστά μάτια, με την βοήθεια ενός “μπαστουνιού”, αντίστοιχο με αυτό που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι με προβλήματα όρασης. Τα παιδιά χωρίστηκαν σε ζευγάρια. Το ένα παιδί με κλειστά μάτια, χρησιμοποιώντας το “μπαστούνι”, προσπαθούσε να προσεγγίσει τον φίλο του, που κρατούσε κάποιο μουσικό όργανο και βρισκόταν σε κάποιο σημείο μέσα στην τάξη.
*Προσπαθήσαμε να βρούμε το αρχικό γράμμα του ονόματός μας, με κλειστά μάτια, ψηλαφίζοντας καρτέλες με ανάγλυφα γράμματα, τα οποία είχαμε φτιάξει με πλαστελίνη.
*Προσπαθήσαμε να γράψουμε το όνομά μας με τη γραφή Braille…
Πραγματικά η “διαδρομή” αυτή, μέσα από όλες τις δραστηριότητες που πραγματοποιήθηκαν, βοήθησε τα παιδιά να δουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα άτομα με ιδιαιτερότητες και να μπουν για λίγο στη θέση τους, κατανοώντας την μοναδικότητα του καθενός.
