Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα από το ίδρυμα Λαμπράκη “Ιστορία, Μνήμη, Κοινότητα – Εκπαιδεύοντας το βλέμμα: Το ζωγραφικό έργο του Χρήστου Μποκόρου 1821, η γιορτή”, μας έδωσε την αφορμή και το υλικό να προσεγγίσουμε τα γεγονότα του 1821 μέσα από την οπτική της τεχνικής του.

Το συγκεκριμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα αποτελείται από επτά ενότητες. Εμείς εργαστήκαμε πάνω στη δεύτερη ενότητα με θέμα:

“Η Ιστορία: Το φως και το σκοτάδι της”

Στην εικονική περιήγηση του ζωγραφικού έργου του Χρήστου Μποκόρου θα τη βρείτε εδώ σταθήκαμε μπροστά σε δύο έργα.

 

 

Κλείσαμε τα μάτια μας και μπήκαμε στον φωτεινό πίνακα.  Εκφράσαμε τα συναισθήματά μας. Νιώσαμε χαρά, αγάπη, φιλία, φως, ομορφιά, ζεστασιά.  Κάναμε το ίδιο με τον σκοτεινό πίνακα. Εδώ νιώσαμε θυμό, φόβο, λύπη, στεναχώρια, κρύο, κλάμα, δάκρυα.

Στη συνέχεια ανοίξαμε τα μάτια μας και αποφασίσαμε σε ομάδες να γράψουμε τα συναισθήματα που μας προκάλεσε ο φωτεινός πίνακας,  σε λευκό χαρτόνι με μαύρο χρώμα και τα συναισθήματα που μας προκάλεσε ο σκοτεινός πίνακας,  σε μαύρο χαρτόνι με άσπρα χρώμα.

 

 

Επιστρέψαμε ξανά και συνεχίσαμε να παρατηρούμε τους πίνακες.  Διαπιστώσαμε πως το χρώμα τους,  δεν είναι ενιαίο αλλά έχει χρωματικές διαβαθμίσεις. Στη βάση των πινάκων είδαμε κάτι διαφορετικό. Τι είναι άραγε; Διαβάσαμε ένα κείμενο του ζωγράφου στο οποίο είπε πως είναι χτένι.

 

 

Παρατηρήσαμε ένα χτένι μάθαμε πως είναι εξάρτημα του αργαλειού. Μέσα από αυτό περνούσαν οι κλωστές, για να υφάνουν στον αργαλειό οι άνθρωποι παλιά, τα στρωσίδια και τα υφάσματά τους.

 

 

 

Ακούσαμε τον μύθο με τις μοίρες τις τρεις θεότητες που καθόριζαν τη ζωή του ανθρώπου. Η κλωθώ έκλωθε, έγνεθε το νήμα της ζωής του. Όσο το νήμα ξετυλιγόταν, η Λάχεση έλεγε όσα θα του τύχουν στη ζωή τα καλά και τα κακά. Και η Άτροπος έκοβε το νήμα και καθόριζε τα χρόνια της ζωής του.

 

 

Μέσα από τις δράσεις αυτές προσπαθήσαμε να κατανοήσουμε πως το φως και το σκοτάδι συνυπάρχουν. Υπάρχει μέσα μας, υπάρχει στον κόσμο και υψαίνουν την ιστορία. Σκεφτήκαμε πως η ιστορία έχει τις φωτεινές και τις σκοτεινές πλευρές της.

Τα δύο τμήματα της σχολικής μας μονάδας συνεργάστηκαν σε ομάδες….

Υφάναμε ιστορία με τους ήρωες του τόπου μας.

Γράψαμε στο υφάδι ονόματα από τους ήρωες του 1821 (Μπότσαρης, Τζαβέλας, Σαμουήλ, Σουλιώτες, Σουλιώτισσες, Δέσπω, Λένω κ.α.) και το περάσαμε στο στημόνι. Άσπρο και μαύρο το χρώμα, όπως το φως και το σκοτάδι που μπλέκονται στην ιστορία. 

 

 

Όταν το υφαντό ολοκληρώθηκε το στολίσαμε με την ομορφιά της φύσης. Λουλούδια, δενδρολίβανο και Δάφνη για να τιμήσουμε τους ήρωες.

 

 

 

Ακολουθήσαμε την ίδια διαδικασία και…….

Υφάναμε ιστορία με ονόματα ιστορικών τόπων.

Τα χρώματα εδώ, είναι το γαλάζιο και το πράσινο, όπως ο ουρανός και η γη μας. Οι ιστορικοί τόποι που μπήκαν στο υφάδι είναι το Σούλι, το Κούγκι, η Κιάφα, το Ζάλογγο. 

 

 

 

Και το υφαντό με αυτούς τους τόπους το στολίσαμε με λουλούδια, δενδρολίβανο και Δάφνη, για να δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας.

 

 

Νιώσαμε συγκίνηση και υπεριφάνεια για το αποτέλεσμα των δρασεών μας.