Οι μαθήτριες και οι μαθητές της Α΄ Τάξης του σχολείου μας, την Τετάρτη, 17 Ιανουαρίου, επισκέφθηκαν το Θέατρο «Κατερίνα Βασιλάκου – Μαριάννα Τόλη» στον Κεραμεικό και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολούθησαν τη θεατρική διασκευή του αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος του Μενέλαου Λουντέμη, «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα».
Μαθητές και μαθήτριες του σχολείου μας, που ασχολούνται με το θέατρο και αποτελούν μέλη θεατρικών ομάδων ή αγαπούν και διαβάζουν τον σπουδαίο αυτόν Έλληνα συγγραφέα, μας μεταφέρουν τις εντυπώσεις τους για αυτήν την ξεχωριστή θεατρική εμπειρία.
«ΓΝΩΡΙΣΑΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΜΕΤΡΟΥΣΕ Τ’ ΑΣΤΡΑ»
Μια εξαιρετική παράσταση, εμπνευσμένη από το αγαπημένο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Μενέλαου Λουντέμη «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα», με τον ομώνυμο τίτλο, είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε στο Νέο Θέατρο Κατερίνας Βασιλάκου και την παιδική σκηνή της αείμνηστης Μαριάννας Τόλη, όλη η Α’ Γυμνασίου του 2ου Γυμνασίου Βάρης, στις 17 Γενάρη, με την παρότρυνση και του
15μελούς Συμβουλίου.
Το έργο ανέβηκε σε θεατρική διασκευή Σίσσυς Αλατά και σκηνοθεσία Αναστάση Δεληγιάννη με έναν εκπληκτικό θίασο που εντυπωσίασε με τις ερμηνείες του. Συγκεκριμένα οι ηθοποιοί που είδαμε επί σκηνής ήταν οι: Βογιατζάκης Γιάννης, Ζαχαρίου Φένια, Κατσανέας Μάκης, Μάγειρος Βαγγέλης, Μιχαλάκη Έλενα, Παπαδόπουλος Τζώρτζης, Παπαϊωάννου Θεοδώρα και Προβιάς Τάσος. Επίσης, το έργο αναδεικνύει τη μετάβαση από την καθαρεύουσα στη δημοτική γλώσσα, ένα σημείο αναφοράς για την ιστορία του ελληνισμού.
Ο ένας ηθοποιός ήταν πραγματικά καλύτερος από τον άλλο και μας συμπαρέσυραν στο ταξίδι «του παιδιού που μετρούσε τα άστρα», ένα ταξίδι αντίξοο, που μας μαθαίνει για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη διαφορετικότητα και την ανάγκη αποδοχής της, την ελευθερία της γνώμης που είναι προϋπόθεση για όλα, το δικαίωμα των παιδιών για μόρφωση, που σήμερα φαίνεται απλό, αλλά έγιναν πολλοί αγώνες για να φτάσουμε εδώ, δηλαδή να τα έχουμε «όλα στο πιάτο».
Ο θίασος μας έδειξε με ανάγλυφο τρόπο τα συναισθήματα των ρόλων που υποδυόταν όλοι οι ηθοποιοί σε αυτό το ταξίδι ενός φτωχού αγοριού στη ζωή, του πρωταγωνιστή Μέλιου, στην προσπάθειά του να μάθει γράμματα και να πετύχει τον στόχο του σε σκληρές συνθήκες λόγω φτώχιας και δύσκολων κοινωνικών συνθηκών. Είχε έντονες εναλλαγές στάτους ανάμεσα στους ρόλους και κάθε φορά πετύχαιναν την αποστολή τους.
Ζήσαμε έντονα το συναίσθημα, κάναμε μια «βουτιά» στη δύσκολη καθημερινότητα του παρελθόντος, στις αγωνίες των παιδιών εκείνη την εποχή, στα άγχη των οικογενειών που δεν είχαν να φάνε και για αυτό δεν τους ένοιαζαν τα βιβλία, αλλά το να είναι υγιείς για να μπορούν να δουλεύουν και να φέρνουν στο σπίτι τα προς το ζην. Το έργο ανέδειξε τη διαφορά του φτωχού, ορφανού παιδιού με τα υπόλοιπα παιδιά, τους κατοίκους της πόλης και τους καθηγητές του η οποία στην αρχή ήταν πολύ έντονη, αλλά με το πέρασμα του χρόνου εξομαλύνθηκε.
Τόσο οι εκφράσεις, η κινησιολογία, όσο και τα ηχοχρώματα των φωνών μας έβαλαν για τα καλά στο κλίμα. Μας έδειξαν τις γνώσεις τους στο τραγούδι με μουσικά θαύματα του Αλέξανδρου Μπαζάνη που μας προκάλεσαν δάκρυα στα μάτια, αλλά και χαμόγελο στα χείλη. Η καλή τους κινησιολογία μας απέδειξε ότι οι ηθοποιοί έχουν ταλέντο. Απειροελάχιστα τα λάθη, που ούτε με μικροσκόπιο δεν μπορείς να αντιληφθείς.
Τα σκηνικά ήταν, επίσης, πανέμορφα, στο πνεύμα εκείνης της εποχής και μας βοήθησαν να μεταφερθούμε γρηγορότερα στην πραγματικότητα που βασίστηκε το έργο. Τα κοστούμια, το ίδιο καλά και ταιριαστά με την εποχή που προσπάθησε το έργο να μας μεταφέρει. Χρησιμοποιώντας περίπλοκες τεχνικές υποκριτικής, επαναλαμβάνοντας ταμπλό-βιβάν (από την ακινησία της σιγής στην εκστατική εκκίνηση), όχι μόνο στην εισαγωγή αλλά και ανάμεσα σε σκηνές συνδυαστικά με μουσική, μας έκαναν να κατανοήσουμε καλύτερα το έργο, που κάποιοι δεν το έχουν διαβάσει από τον διαχρονικό Μενέλαο Λουντέμη. Όμως, είχαν την ευκαιρία να το δουν στη σκηνή προσαρμοσμένο για παιδιά στα καλύτερά του, όπου προστέθηκαν ατάκες με χιούμορ που να ακολουθεί το σύγχρονο και δραματικές σκηνές που ραγίζουν καρδιές. (Τα ταμπλό-βιβάν δεν χαρακτηριζόταν πάντα από πλήρη ακινησία, όπως πρέπει, αλλά τα μικρά τεχνικά λαθάκια λίγη σημασία είχαν τελικά μπροστά στα μηνύματα που κατάφερε να αναδείξει το έργο).
Είναι μια παράσταση που χαρίζει γέλιο, συγκίνηση και όνειρα, που χρειαζόμαστε μικροί – μεγάλοι, μια πολύ καλή επιλογή παράστασης για οικογένειες και όχι μόνο. Η συναρπαστική αυτή ιστορία κρύβει αναπάντεχα μηνύματα που επιτρέπουν την ελπίδα να ανθοφορήσει.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΚ. (Α1), ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Κ. (Α3)
«ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕΤΡΑΕΙ Τ’ ΑΣΤΡΑ»
Είχαμε τη χαρά να επισκεφθούμε το θέατρο «Κατερίνα Βασιλάκου –Μαριάννα Τόλη» και να παρακολουθήσουμε την παράσταση «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα». Το έργο βασίζεται στο μυθιστόρημα του Μενέλαου Λουντέμη, όμως έχουν αποδοθεί μεμονωμένα γεγονότα από το βιβλίο. Έτσι, αν κάποιος δεν έχει διαβάσει το βιβλίο, του είναι δύσκολο να καταλάβει την πλοκή. Παρ’ όλα αυτά το ενδιαφέρον του θεατή παραμένει αμείωτο, διότι ο στόχος της θεατρικής παράστασης δεν είναι να ζωντανέψει το βιβλίο αλλά να περάσει βασικά μηνύματα, όπως η έλλειψη κοινωνικής αλληλεγγύης και η δίψα ενός παιδιού για μάθηση! Μέσα από τη ζωή ενός παιδιού που είναι ορφανό βλέπουμε τη δυσκολία που έχουν οι άνθρωποι στο να δείξουν αγάπη στον συνάνθρωπό τους. Το έργο παρουσιάζει την αγωνία αυτού του παιδιού για να αποκτήσει παιδεία, να μην χάσει την ελπίδα του για αγάπη είτε γονική είτε συντροφική και να μην χάσει ποτέ την αγάπη του για τα γράμματα.
Η θεατρική παράσταση σέβεται τον θεατή της και την παιδική ηλικία γι’ αυτό έχει ωραιοποιήσει όλες τις ακατάλληλες σκηνές. Μου άρεσε πάρα πολύ και θα έλεγα πως συγκινεί τον θεατή!
ΜΕΛΙΤΑ Ξ., Α1
