Στα Κάτω Ποροϊα του νομού Σερρών, στους πρόποδες του καταπράσινου όρους Μπέλες -ή όρους Κερκίνης,όπως επίσης ονομάζεται-  βρίσκεται το Κ.Π.Ε. Ποροϊων Σερρών. Εκεί βρέθηκαν οι μαθητές της Β’ γυμνασίου του 2ου Γυμνασίου Κοζάνης την Πέμπτη 18 και την Παρασκεύη 19 Απριλίου με στόχο την παρακολούθηση του προγράμματος: ”Η λίμνη Κερκίνη”.

αυτό περιελάμβανε μία σειρά δραστηριοτήτων στην εξοχή,δίπλα από τη λίμνη Κερκίνη, αλλά και στον χώρο του Κ.Π.Ε., μέσω των οποίων οι μαθητές ήρθαν σε απόλυτη επαφή με τη φύση, παρατήρησαν και γνώρισαν από κοντά τους ”φτερωτούς” κατοίκους της λίμνης, την ιστορία και περιβάλλον της. Ακόμη, πραγματοποίησαν πειράματα χημείας στο εργαστήριο του Κ.Π.Ε. , διασκέδασαν ζωγραφίζοντας κοχύλια με οικολογικά μηνύματα και συνεργάστηκαν κάνοντας τα δικά τους θεατρικά.

Εδώ μπορείτε να δείτε στιγμιότυπα από την εκπαιδευτική εκδρομή της περιβαλλοντικής ομάδας της Β’ τάξης στο ΚΠΕ Άνω Πορόϊων Σερρών.

Ελευθερία Βλάχου, τάξη Β1

Στην ημερήσια εκπαιδευτική εκδρομή μας στη Θεσσαλονίκη επισκεφθήκαμε και τον ιερό ναό Αγίου Δημητρίου του βρίσκεται στο κέντρο της πανέμορφης πόλης.  Στις 11 π.μ. φτάσαμε στον προορισμό μας κι ένας ένας μπήκαμε στο μεγαλοπρεπή ναό του Αγίου Δημητρίου, πολιούχου της Θεσσαλονίκης. Μπαίνοντας εντυπωσιάστηκα από το μέγεθος του Ναού και δέος με κυρίευσε καθώς αντίκρισα την εικόνα του Αγίου. Στη συνέχεια ένας σεβάσμιος ιερέας ανέλαβε την ξενάγησή μας στο χώρο του Ναού, τον οποίο ακούσαμε με ευλάβεια και προσοχή.  Μια ηρεμία και γαλήνη διαγραφόταν στο πρόσωπό του.  Αφού μας είπε πότε και από ποιον χτίστηκε ο Ναός, στη συνέχεια μας διηγήθηκε μια ιστορία σχετικά με τον Άγιο Δημήτριο που την ώρα του μεγάλου σεισμού που έγινε στην πόλη φαίνεται πως προστάτευσε τα κτίρια και τους ανθρώπους.

Ρίγησα όταν προσκύνησα τη λάρνακα με τα λείψανα του Αγίου και έμεινα έκπληκτος όταν μυρίζοντας την επιφάνεια της Λάρνακας διαπίστωσα ότι τα λείψανα που περιείχε μοσχοβολούσαν. Έπειτα επισκεφθήκαμε το μικρό εκκλησάκι στην είσοδο της Εκκλησίας που με ταξίδεψε στην οθωμανική εποχή όταν οι πιστοί προσκυνούσαν σ’ αυτό, καθώς ο κυρίως ναός είχε μετατραπεί από τους Τούρκους σε τζαμί. Τέλος η περιπλάνησή μας έληξε με την παρουσίαση ενός μικρού χώρου, όπου γίνονται οι τελετές όταν επικρατούν δύσκολες καιρικές συνθήκες.

Παναγιώτης Πατούσης, Β3

Την Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012 πραγματοποιήθηκε η πρώτη σχολική
εκδρομή των μαθητών της Β’ τάξης του 2ου Γυμνασίου Κοζάνης στην
Θεσσαλονίκη, στα πλαίσια της εκπαιδευτικής επίσκεψης στο Μουσείο
Ύδρευσης Θεσσαλονίκης. Το μουσείο αυτό, διέφερε από τα υπόλοιπα
στερεοτυπικά και επέτρεπε στους μαθητές να έρθουν σε επαφή με
μηχανήματα (δεξαμενές, αντλίες, φιάλες κτλ.) που διαμορφώνουν το σύστημα
ύδρευσης της πόλης, να δραστηριοποιηθούν και να ανακαλύψουν το μακρύ
ταξίδι του νερού να φτάσει στο σπίτι μας καθώς και να απομακρυνθεί
από αυτό. Παράλληλα, έτσι, αναγνωρίζουν τη σπουδαιότητα του νερού στην
καθημερινότητα μας. Το πρόγραμμα: “Στους δρόμους του νερού”
περιελάμβανε μια ολιγόλεπτη διάλεξη του υπεύθυνου του Μουσείου με
σκοπό την στενότερη επαφή των μαθητών με την ιστορία της πόλης, μέσα
από γεγονότα που συνδέονται με την ιστορία της ύδρευσης της πόλης.
Κατόπιν, δόθηκε η ευκαιρία στους μαθητές να παρακολουθήσουν ένα
εκπαιδευτικό βίντεο με τη σφραγίδα της Ε.Υ.Α.Θ., υπηρεσίας που είναι υπεύθυνη για την ύδρευση και μεταφορά υδάτων για βιολογικό καθαρισμό Θεσσαλονίκης.

Ελευθερία Βλάχου, Β1

Αρχαιολογικός χώρος Δωδώνης  –  Λίμνη Παμβώτιδα – Νησάκι

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΛΕΥΚΟ ΠΥΡΓΟ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Στις 18 Μαρτίου, οι μαθητές της Β’ Γυμνασίου, επισκέφτηκαν την πόλη της Θεσσαλονίκης, με σκοπό να παρακολουθήσουν μία θεατρική παράσταση και να εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους για την πόλη. Στα πλαίσια αυτής της εκδρομής, επισκέφτηκαν το σήμα κατατεθέν της Θεσσαλονίκης, το Λευκό πύργο . 

Ο Λευκός πύργος αποτελείται από έξι ορόφους. Στην είσοδο του πύργου, οι μαθητές είχαν τη δυνατότητα να μάθουν κάποιες γενικές πληροφορίες για το κτίριο. Ο πύργος έχει 33,9 μέτρα ύψος. Αρχικά αποτελούσε τμήμα ενός κάστρου και ο ρόλος του ήταν φυλακή για τους βαρυποινίτες. Όταν γινόταν κάποια εκτέλεση, αυτό γινόταν γνωστό από τους.κανονιοβολισμούς. Στο πέρασμα των χρόνων τού έχουν δοθεί πολλές ονομασίες, όπως Πύργος του Λέοντος, Φρούριο Καλαμαριάς, Πύργος Γενίτσαρων και Πύργος του Αίματος. Η σημερινή του ονομασία οφείλεται σε ένα βαρυποινίτη ο οποίος έβαψε τον πύργο λευκό για να γλιτώσει τη θανατική καταδίκη. Ο πύργος αναπαλαιώθηκε το 1983 και χρησιμοποιείται σήμερα ως μουσείο. 

Στον πρώτο όροφο, το θέμα είναι η στρωματογραφία της πόλης, δηλαδή τα κτίρια κατά τη βυζαντινή εποχή, κατά το Μεσαίωνα και στη σύγχρονη εποχή. Στο δεύτερο όροφο, το θέμα είναι τα μνημεία και η ιστορία της πόλης. Στο πάτωμα υπάρχει ένας χάρτης της πόλης , ο οποίος βοηθάει στην καλύτερη κατανόηση της περιοχής που βρίσκονται τα μνημεία, όπως η Εκκλησία της Αγίας Σοφίας, ο Λευκός πύργος κ.α. Στον τρίτο όροφο, το θέμα είναι οι άνθρωποι που έζησαν στην πόλη στο πέρασμα των αιώνων, όπως οι έμποροι, οι μετανάστες και άλλοι. Στον τέταρτο όροφο, το θέμα είναι οι δρόμοι του εμπορίου, δηλαδή οι συναλλαγές. Σε αυτόν τον όροφο οι μαθητές μπόρεσαν να θαυμάσουν τα νομίσματα που χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι, τα πήλινα σκεύη με τα οποία μετέφεραν τα προϊόντα, καθώς και τις ενδυμασίες των Φράγκων , των Τούρκων και των Ελλήνων. Στον πέμπτο όροφο, το θέμα είναι ο πολιτισμός της πόλης. Οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ένα ντοκιμαντέρ σχετικό με τις σχολές του πανεπιστημίου που φιλοξενεί η πόλη, τα θέατρα και ό,τι άλλο σχετικά με την πολιτιστική κίνηση της πόλης. 

Ο έκτος όροφος μου έδωσε τη δυνατότητα να ξεκουραστώ, να σκεφτώ καλύτερα όλα όσα είδα και να γυρίσω σε μία άλλη εποχή, αφού υπήρχε ένας χώρος όπου μπορούσε να χαλαρώσει κανείς πίνοντας κάτι που επιθυμεί. Επιπλέον, για τους λάτρεις της ιστορίας, υπήρχε ένα μικρό κατάστημα αναμνηστικών. Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν η μαγευτική θέα του λιμανιού της πόλης και πολλών ξακουστών κτιρίων. Είχαμε τη δυνατότητα να βγάλουμε φωτογραφίες, ώστε αυτή η θέα να μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη μας.

Ο Λευκός πύργος είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης, γιατί υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια και θα συνεχίσει να υπάρχει. Όποιος τον επισκεφτεί, μπορεί να θαυμάσει την αρχιτεκτονική του. Τους στενούς διαδρόμους με τα μεγάλα σκαλοπάτια, τους μικρούς χώρους που χρησίμευαν ως κελιά, τις ξύλινες οροφές, καθώς και τα υλικά τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του. Κάθε επισκέπτης παγιδεύεται σε μια σελίδα της ιστορίας της πόλης και για όλους; αυτούς τους λόγους, η επίσκεψή μας στο Λευκό πύργο με ενθουσίασε και θα ήθελα να ξαναζήσω αυτή την εμπειρία.

Αναγνώστου Χρυσάνθη, Μαθήτρια του Β1

Στις 18 Μαρτίου, κατά την εκδρομή μας στη Θεσσαλονίκη, οι μαθητές της Β’ τάξης του σχολείου μας είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε τη θεατρική παράσταση «Ομήρου Ιλιάδα» στο θέατρο «Εγνατία». Εξάλλου ο σκοπός της εκδρομής ήταν αυτή η παράσταση, θεωρώντας ότι τo καλοστημένο σκηνικό της παράστασης, σύμφωνα με κριτικές όσων την παρακολούθησαν, θα λειτουργούσε επαναληπτικά και συμπληρωματικά για το μάθημα της Ιλιάδας. Οι περισσότεροι μαθητές και οι καθηγητές μας μείναμε ευχαριστημένοι και επαληθευτήκαμε στις προσδοκίες μας.

      Το περιβάλλον του θεάτρου ήταν μάλλον ένα εμπόδιο, λόγω του συνωστισμού των θεατών, ενώ οι διαρκείς ομιλίες μεταξύ όσων δεν ενδιαφέρονταν, δεν έλειψαν. Το δικό μας σχολείο, με ελάχιστες εξαιρέσεις, έδειξε ένα σημαντικό δείγμα πολιτισμού, σεβόμενο την παράσταση, αλλά και τον περιποιημένο χώρο του θεάτρου. Η παράσταση διήρκησε περίπου 2 ώρες και, παρά τη φασαρία, καταφέραμε να την παρακολουθήσουμε με αμείωτο ενδιαφέρον. 

      Η παράσταση ήταν μια από τις καλύτερες που έχω δει. Φαινόταν ότι ήταν μια δύσκολη παραγωγή, με ακριβοπληρωμένα σκηνικά, πολλούς ηθοποιούς για τους επίσης πολλούς ρόλους στην πλοκή της Ιλιάδας, άρματα και ενδυμασίες τρομερά αληθοφανή, ένα σύνολο από στοιχεία τόσο τέλεια δεμένα μεταξύ τους κάτω από το έμπειρο και αυστηρό βλέμμα της Κάρμεν Ρουγγέρη, ένα κλίμα που σου έδινε την εντύπωση ότι έβλεπες ζωντανά τις βίαιες στιγμές του πολέμου, αλλά και τους ίδιους τους Ολύμπιους Θεούς. Εφέ όπως η προβολή βίντεο στη σκηνή και οι περίεργοι φωτισμοί συμπλήρωναν πολύ αποτελεσματικά το ικανοποιητικό παίξιμο των ηθοποιών με τη χρήση επιπλέον οπτικοακουστικών μέσων και τεχνολογίας, δίνοντας ένα ύφος μαγείας και έντασης και κάνοντας την παράσταση «ιδιαίτερη».

     Η παράσταση βασιζόταν σταθερά στο αρχαίο κείμενο, με έμφαση στα γνωστότερα σημεία αλλά και σε όσα άξιζε να παρουσιαστούν για την καλύτερη κατανόηση του έπους. Η παράσταση ήταν τέλεια οργανωμένη σε σχέση με την αχανή και δύσκολη σε παρουσίαση πλοκή του έπους. Ξεκινούσε με μια σύντομη εισαγωγή ενός τετάρτου στο έπος, παρουσιάζοντας με ιστορικά και μυθολογικά στοιχεία το που, πότε, γιατί (αφορμή και αιτία) του έπους και τελείωνε επίσης με μια περίληψη των όσων συνέβησαν μετά την άλωση της Τροίας. Στο κύριο μέρος της «έκθεσης» του πολέμου, το μοτίβο της Ιλιάδας ακολουθήθηκε αυστηρά με τη σειρά των ραψωδιών και τη φωνή της αφηγήτριας Κάρμεν Ρουγγέρη να μας κατατοπίζει σωστά. Οι σκηνές εναλλάσσονταν γρήγορα, αλλά παρουσιάζονταν περιεκτικά. Οι μάχες ήταν τρομερά αληθοφανείς, παρουσιάστηκαν επεισόδια όπως η μονομαχία Γλαύκου-Διομήδη, οι θάνατοι του Πατρόκλου, του Έκτορα και άλλων ηρώων, οι επεμβάσεις και οι συζητήσεις των Θεών. Και όλα αυτά, ακριβώς με τη σειρά που έγιναν στο έπος. Η παράσταση διακρινόταν για την ακρίβεια και τη σοβαρότητά της, αφού δε διακωμωδούσε το έπος, όπως πολλές φορές έχουμε δει να συμβαίνει.

     Μια ιδιαίτερη δυσκολία της παράστασης ενός έπους είναι η σύντμηση ενός τεράστιου έργου σε δύο μόλις ώρες δραματοποίησης. Το πρόβλημα αυτό φάνηκε και στη συγκεκριμένη παράσταση, καθώς πολλά παιδιά προς το τέλος της παράστασης άρχισαν να κουράζονται και να δυσανασχετούν. Ήταν μια αναπόφευκτη δυσκολία παρά το διάλειμμα που έγινε ενδιάμεσα. Ίσως θα μπορούσε να παραλείψει κάποια σημεία και να ήταν το ίδιο ενδιαφέρον, αλλά και πάλι αποτελεί αξιέπαινη προσπάθεια.

   Η εκδρομή ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και η παράσταση εξαιρετική. Μπορώ να πω ότι θα λειτουργούσε πολύ καλά για μαθητές που έχουν διδαχθεί κάποιο έπος ώστε να μπορούν να παρακολουθήσουν την πορεία της παράστασης. Για εμάς ήταν μια ενδιαφέρουσα εμπειρία και πράγματι μας έκανε να δούμε την Ιλιάδα με άλλο μάτι.

Μιχάλης Χαϊντούτης, Β3