Από τις 12 έως τις 15 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε η εκδρομή της Γ΄ Γυμνασίου στην Αθήνα. Το πρόγραμμα βαρύ αλλά ενδιαφέρον. Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, μπαλέτο στον πάγο «Η ωραία κοιμωμένη», Έκθεση ζωγραφικής του Τσαρούχη στο μουσείο Μπενάκη, επίσκεψη στην Ακρόπολη, συναυλία Χατζηγιάννη και Ονειράμα, Ίδρυμα Ευγενείδου – Πλανητάριο, Αττικό Πάρκο. Βέβαια βρέθηκε και χρόνος για ψώνια στην Ερμού, βόλτα στο Θησείο, στο Μοναστηράκι, στην Γλυφάδα ακόμα και για κινηματογράφο (Είδαμε την Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων σε 3D!).

Αν και ήταν η πρώτη φορά που συμμετείχα σε σχολική εκδρομή (σαν καθηγητής) οφείλω να ομολογήσω ότι πέρασα υπέροχα. Όλα τα παιδιά ήταν εξαιρετικά και στην συμπεριφορά αλλά και σαν παρέα. Χάρηκα ιδιαίτερα που τα γνώρισα καλύτερα ακόμα και τα παιδία που δεν τους κάνω μάθημα. Με τους συνάδελφους η συνεργασία ήταν άψογη και έτσι κύλησαν όλα πολύ καλά παρά τα όποια προβλήματα (και ήταν αρκετά) παρουσιάστηκαν.

Ελπίζω το ίδιο καλά να πέρασαν και τα παιδία και οι υπόλοιποι καθηγητές. Κρίμα που δεν θα σας έχουμε του χρόνου στο σχολείο… Ελπίζω να περνάτε να μας βλέπετε… Όμως έχουμε ακόμα καιρό για αποχαιρετισμούς… έχουμε περίπου ακόμα έναν μήνα μαθήματα, έχουμε μονοήμερη εκδρομή, αποχαιρετιστήρια γιορτή, ίσως με κάποιους να τα πούμε και το Καλοκαίρι στα Ιπποκράτεια… ποιος ξέρει;

Και κάτι τελευταίο…. ΓΡΗΓΟΡΗ!!! Σε ευχαριστούμε για τις υπέροχες στιγμές που μας χαρίζεις!!! (Δεν εννοώ μόνο στην εκδρομή αλλά και με την συμμετοχή σου στις εκδηλώσεις του σχολείου)

Γιώργος Ιωσηφίδης, καθηγητής Πληροφορικής 2ου Γυμνασίου Κω

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010 και είχα καταφέρει να εξασφαλίσω μαζί με τη Διευθύντρια του σχολείου μας κ. Μαρίνα Μπέττα-την οποία ευχαριστώ θερμά- ένα ραντεβού με το Σεβασμιότατο  Μητροπολίτη Κώου και Νισύρου κκ Ναθαναήλ για μια συνέντευξη για την εφημερίδα του σχολείου μας. Ομολογώ ότι δεν περίμενα να είχα τόσο άγχος για αυτή τη συνέντευξη αλλά από την άλλη έπαιρνα συνέντευξη από ένα πρόσωπο το οποίο διαδραματίζει με το δικό του διακριτικό τρόπο ένα σημαντικό ρόλο στα τεκταινόμενα του νησιού μας τον τελευταίο 1,5 χρόνο περίπου.
Όταν μπήκα στο γραφείο του Μητροπολίτη είχα ένα άγχος μήπως κάτι δεν κάνω καλά και γίνω έτσι αγενής. Όμως μπορώ να πω πως ο Σεβασμιότατος με έκανε να αισθανθώ σαν να μιλώ με ένα δικό μου κοντινό και προσφιλές προς εμένα πρόσωπο. Τότε κατάλαβα πως είχα να κάνω με έναν άνθρωπο στου οποίου την ψυχή υπάρχει μόνο γαλήνη, καλοσύνη και ταπεινότητα. Και όντως, δεν έπεσα έξω. Από την αρχή της συνέντευξης ήταν πολύ πρόσχαρος και απαντούσε σε όλες μου τις ερωτήσεις χωρίς να διστάσει στιγμή. Δεν του έκανα πολλές ερωτήσεις γιατί δεν ήθελα να τον κουράσω, αν και είχα δεκάδες! Από την κάθε ερώτηση που μου απαντούσε έβγαζα ξανά και ξάνα το ίδιο συμπέρασμα. Πως είναι ένας άνθρωπος με καλοσύνη, γαλήνη στην ψυχή του και πάνω από όλα αγάπη για το συνάνθρωπο, το Θεό, για όλους. Προσπαθεί να μοιράσει την αγάπη του με κάθε τρόπο, όπως και όπου μπορεί. Κάτι άλλο που μου είπε και πραγματικά με εντυπωσίασε είναι ότι πιστεύει πολύ στους νέους ανθρώπους, στα νέα παιδιά. Περιμένει πολλά από τα νέα παιδιά και δε θέλει να τον απογοητεύσουν όπως έχουν κάνει οι «μεγάλοι». 
Δε θέλω να μακρηγορήσω και να πω κι άλλα γιατί τα λόγια μου ίσως δεν επαρκούν για να καταλάβατε το μεγαλείου της ψυχής του Σεβασμιότατου. Θα καταλάβετε πολλά από τη συνέντευξη που ακολουθεί. Γι’  αυτό και τα λόγια είναι περιττά.
Να ευχαριστήσω βέβαια ξανά την κυρία Μπέττα που με βοήθησε να πάρω αυτή τη συνέντετυξη και βέβαια το Σεβασμιότατο Μητροπολίτη κκ Ναθαναήλ γι’ αυτή την πραγματικά υπέροχη συνέντευξη.

1.Ποιο είναι το όραμά σας για το νησί μας;

Εγώ ξέρετε δεν θέλω να εγκλωβιστώ σε οράματα, απλώς θέλω όσο γίνεται να είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου. Και η υποχρέωση μου είναι να διακονήσω την εκκλησία και το λαό της μητροπόλεως κωου και νυσιρου. Αυτό με έστειλε ο πατριάρχης να κάνω άδω. Όχι να οραματιστώ πράγματα αλλά να διακονήσω την εκκλησία. Να βοηθήσω όπου είμαι απαραίτητος και όπου οι άνθρωποι έχουν ανάγκη.

2.Πως χειρίζεστε το γεγονός ότι είστε πολύ αγαπητός σε όλους τους Κώους κάθε ηλικίας;

Η πραγμάτωση του ανθρώπου, δηλαδή  το να κάνει αυτό που ο Θεός τον έχει βάλει μέσα στη φύση να κάνει είναι να αγαπήσει ο ένας τον άλλο. Δεν  υπάρχει η δυνατότητα να πλησιάσουμε τον Θεό αν δεν αγαπήσουμε ο ενας τον αλλο. Με στεναχωρει που πολλες φορες λέγοντας τη γνώμη μου, η οποία δεν είναι προσωπική αλλά εκκλησιαστική, χωρίς να παραβλέπω το γεγονός ότι σαν άνθρωπος μπορεί να κάνω και λάθος για το οποίο δεν με πειράζει να ζητήσω συγγνώμη-μια προσφιλής προς εμένα κατάσταση να ζητάς συγγνώμη-στην  διαδικασία αυτή του να πω την αληθεια, υπαρχει πολλές φόρες το ενδεχόμενο και γίνεται, να είναι προς κάποιον άνθρωπο, όχι συμπαθής. Δηλαδή κανείς δε θέλει να ακούει την αλήθεια για κάτι που έχει κάνει και είναι λάθος. Και στη διαδικασία αυτή με ενοχλεί που οι άνθρωποι νομίζουν ότι λέγοντας τη γνώμη μου τους απομακρύνω από τη σχέση που θέλουν να έχουν αυτοί και που θέλω κι εγώ να έχω μαζί τους στην πιστή μας. Είναι τελείως διαφορετικό να έχουμε την σχέση που πρέπει με τους ανθρώπους και τελείως διαφορετικό να λεμέ τη γνώμη μας  για το σωστό. Αυτή η σχέση με τους ανθρώπους, για εμένα δεν αλλάζει ούτε όταν κάνω  παρατήρηση. Αυτό είναι λίγο δύσκολο να γίνει κατανοητό αλλά νομίζω ότι θα το παλέψουμε. Αυτό είναι δύσκολο να κατανοηθεί. Εγώ  προσωπικά δε θέλω ούτε μπράβο, ούτε ζήτω, ούτε σχέσεις εύθραυστες, δηλαδή ψεύτικες. Προτιμώ να είναι οι σχέσεις πιο ήπιες αλλά να έχουν αλήθεια. Και η σχέση η οποία έχει αλήθεια είναι αυτή που διαρκεί. Δηλαδή σε μια σχέση που μπορούμε να έχουμε μπορούμε να πούμε και τη γνώμη μας η οποία δεν είναι απαραίτητο να είναι  πάντα η ίδια, αλλά άμα δεν υπάρχει υποδιάλογος δεν μπορεί να σταθεί τίποτα. Δυστυχώς οι άνθρωποι έχουμε  σταματήσει να αντέχουμε το διάλογο και καθόλου να τον θέλουμε. Ούτε τον αντέχουμε, ούτε τον επιθυμούμε, ούτε μπορούμε να παραμείνουμε μέσα σε αυτόν. Αυτό είναι το λάθος μας. Αυτό είναι το πρόβλημα της κοινωνίας. Αυτό είναι ο πόλεμος έλλειψη της δυνατότης του διαλέγεσθε. Και αυτό είναι που κηρύττει η εκκλησία μας: τον διάλογο. Το είπε και ο πατριάρχης μας  στο μήνυμα το χθεσινό, ακριβώς αυτό, ο διάλογος είναι η βάση της πορείας του ανθρώπου στη ζωή. [και αυτό είναι πλέον που έχει εκλείψει από την κοινωνία, από τους ανθρώπους]

3.Ποια είναι τα πιστεύω του Μητροπολίτη μας για τους νέους;

Εγώ προσωπικά, πιστεύω ότι το μέλλον είναι εκεί. Εμείς ζούμε σε μια κατάσταση την οποία διαχειριζόμαστε καλώς ή κακώς και την οποία θα πρέπει να παραδώσουμε όσο μπορούμε καλύτερη στους νέους ανθρώπους. Τα νέα παιδιά εγώ πιστεύω ότι έχουν μέσα τους ό,τι χρειάζεται για να γίνουν καλύτεροι από μας. Έχω ακράδαντη εμπιστοσύνη στους νέους . Απλούστατα  οι νέοι  ενώ δεν το καταλαβαίνουμε εμείς είναι πιο ευαίσθητοι απ’ ότι φανταζόμαστε. Και εκεί είναι το πρόβλημα. Μερικές συμπεριφορές που εμείς δεν μπορούμε να τις εξηγήσουμε οι μεγαλύτεροι. Δηλαδή είναι συμπεριφορές που βγαίνουν μέσα από τη ευαισθησία των νέων, οι οποίοι πληγώνονται πολύ εύκολα από αυτά που κάνουμε εμείς οι μεγαλύτεροι. Θα ήθελα να παρακαλέσω μέσα από την διαδικασία αυτή του διάλογου που έχουμε, να προσπαθήσουν οι νέοι να έχουν μεγαλύτερες αντοχές. Να συγχωρούν τους μεγαλύτερους και να κρατάνε αυτή τη δυνατότητα που έχουν, να γίνουν καλύτεροι αύριο αυτοί, να μην κάνουν τα ίδια λάθη που κάνουμε εμείς σήμερα. Τους εμπιστεύομαι πολύ και δε θέλω να απογοητευτώ απ’ τους νέους γιατί από τους μεγάλους απογοητεύτηκα.

4.Τι σημαίνει για εσάς ο ρόλος του Μητροπολίτη;

Αυτό που σας είπα και στην αρχή. Είναι μια θέση διακονίας προς την εκκλησία  και προς τον άνθρωπο την οποία δε σας κρύβω ότι τη θεωρώ πολύ βάρια για τις πλάτες μου. Δεν είναι απλό. Ο Μητροπολίτης δεν είναι αυτός ο όποιος πηγαίνει από ‘δω και από ‘κει και παρίσταται σαν δημόσιο πρόσωπο. Ούτε το αρχηγικό υπάρχει καθόλου σε εμάς[ενν.εκκλησια]. Η δυνατότητα της εξουσίας που έχουμε εμείς είναι του Σταυρού μόνο. Να σταυρώνεσαι για τον άλλον. Και απλώς θεωρώ ότι θέλω να διακονήσω την εκκλησία από τη θέση αυτή που μου έδωσε το Πατριαρχείο και ο Πατριάρχης μας και εύχομαι να μην τα πάω τουλάχιστον πολύ χάλια.

5.Θεωρείτε ότι οι Κώοι σας βοηθούν στο έργο σας επαρκώς;

Νομίζω ότι οι Κώοι έχουν αρχίσει και οι Νίσυριοι βεβαίως γιατί η Μητρόπολη δεν είναι μόνο Κώου είναι Κώου και Νισύρου, έχουν πιάσει το νόημα της παρουσίας του ανθρώπου στη μητρόπολη, στην εκκλησία. Δεν έχω κανένα παράπονο. Καμία φορά βεβαία γκρινιάζω γιατί γκρίνια είναι ένας λόγος να παρακινήσεις τον άλλο να κάνει κάτι περισσότερο. Αλλά ειλικρινά πιστέψτε με ότι θεωρώ ότι έχω να κάνω με πολύ κάλους ανθρώπους, πολύ καλυτέρους απ’ ότι είμαι εγώ τουλάχιστον.

6.Και τέλος, μετά το συσσίτιο του Γηροκομείου, το κατηχητικό της Μητρόπολης σε όλες τις ηλικίες και την «ανακατασκευή» της Μητρόπολης, τι άλλο μπορούμε να περιμένουμε; 

Προγραμματισμένο είναι το ότι όταν μετακομίσουμε στο κτίριο του Ευαγγελισμού που είναι το νεότερο [αυτό που είμαστε τώρα είναι το παλαιότερο είναι του 1900 ] θα προσπαθήσουμε, υπάρχουν δηλαδή  ήδη διαδικασίες πολύ παλαιότερες από το Μητροπολίτη Ναθαναήλ ακόμα, όχι σχεδιασμένες απολυτά αλλά υπάρχει μια τέτοια σκέψη, του Κώου που εχω και το όνομα του, εκείνος ήταν Κώου Ναθαναήλ, εγώ είμαι Κώου και Νισύρου, να μετατραπεί το κτίριο που είμαστε τώρα σε εκκλησιαστικό μουσείο, στο οποίο θα υπάρχει η δυνατότητα να λειτούργει  και μια ψηφιακή βιβλιοθήκη για νέους ούτος ώστε, οι κώδικες των οποίων η συντήρηση έχει αρχίσει ήδη, να είναι προσβάσιμοι  από αυτό το χώρο σε ψηφιακή μορφή όμως. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό έργο για το νησί και για τη Μητρόπολη μας γιατί τώρα δεν μπορεί κανείς να δει τους  εκκλησιαστικούς  θησαυρούς τους που υπάρχουν στην Κω. Έγινε μια πολύ καλή συλλογή από το Μητροπολίτη Ναθαναήλ η οποία βρίσκεται στον Ευαγγελισμό αλλά όχι ταχτοποιημένη απολυτά. Υπάρχει αποθηκευμένη συλλογή σε βιτρίνες, βεβαίως, που δεν έχουμε τη δυνατότητα να τη δούμε έτσι όπως πρέπει ούτε να διαβάσουμε λεπτομερώς κάποια στοιχειά. Θα είναι πολύ καλό και για τα παιδιά και για τους πιο μεγάλους, κυρίως για τους νέους όμως, που θα μάθουν τη  ιστορία της εκκλησιάς από τα εκθέματα .

7.Ομολογώ πως στα σχολειά πότε δεν μας είχε αναφερθεί η ύπαρξη αυτών των εκθεμάτων.

Υπάρχει μια πολύ καλή εκκλησιαστική συλλογή η οποία επιθυμία μας είναι να γίνει εκκλησιαστικό μουσείο. Να λειτουργήσει σε αυτό άδω το χώρο, να μπορούν να επισκέπτονται τα σχολειά αυτή την έκθεση, να μπορούν ακόμη και τα δημοτικά σχολειά να κάνουν ακόμη και κάποιο μάθημα μιας και είναι πολύ άνετος ο χώρος  και έχει μεγάλο κήπο. Πρέπει να δώσουμε τη δυνατότητα στα παιδιά να μάθουν. Αν κάποιος δεν ξέρει τον πολιτισμό του, δεν μπορεί να δημιουργήσει και άλλο πολιτισμό μετά. Η πορεία του πολιτισμού συνεχίζεται ανοδικά. Αν δεν ξέρεις τι προϋπήρχε δεν μπορείς να κανείς κάτι άλλο. Το πολύ πολύ να κανείς κάτι το ίδιο. Κι έτσι δεν μπορείς να προχωρήσεις. Αυτό είναι το θέμα. Και βεβαία η σχέση μας με τον άνθρωπο η οποία πρέπει να έρθει σε αλλά επίπεδα. Επικοινωνιακά είμαστε πολύ μακριά ακόμα. Δεν έχουμε τις απόλυτες σχέσεις που θα πρέπει να έχει η εκκλησία  με τον απολυτό άνθρωπο. Είδατε, είσαστε άδω και με δυσκολία τώρα προσπαθούμε να βρούμε τρόπο να μιλήσουμε και είναι έξω τώρα άνθρωποι που θέλουν να με δουν και μου τηλεφωνούν και διακόπτω και συγχωρέστε με την συνέντευξη αλλά αυτό δεν έχει σταματήσει και αυξάνει συνεχεία. Θα περάσει λίγος καιρός, θα με δουν, θα ησυχάσουν. Αυτό γίνεται συνεχώς. Δηλαδή αν δεν κλειδώσει η πόρτα, δεν μπορείς ούτε να φας , που λέει ο λόγος! Και πολλές φόρες χτυπά και την ανοίγεις. Αλλά είναι πολύ όμορφο αυτό. Αυτό πρέπει να δουλέψουμε. Και οι νέοι αυτό πρέπει να κάνετε μεταξύ σας. Να επικοινωνείτε. Να μην κόβετε γέφυρες. Η μόνωση είναι αυτή που δημιουργεί τα προβλήματα. Και τα ψυχολογικά και τα εσωτερικά και τα κοινωνικά και όλα τα προβλήματα δημιουργούνται από τη μόνωση που κανείς εγκλωβίζεται.

(Μας το έστειλε η Κάτια Καρακατσιώνη, Γ2)

Πετώ στο φώς τ΄ ονειρευτό,  ήταν ο τίτλος του αφιερώματος που έκανε η Γ΄ Γυμνασίου του σχολείου μας για το μεγάλο Μάνο Χατζιδάκι. Ένα αφιέρωμα με πολύ μεγάλη προετοιμασία που έγινε σε σύντομο χρονικό διάστημα.
 Δε θα πω πολλά γιατί όλα τα είπε εκείνη η βραδιά Σαββάτου της 27ης Φλεβάρη που υποδεχτήκαμε πάνω από 300 άτομα που ήθελαν να δουν το αποτέλεσμα της δουλείας μας. Τα φώτα κλείνουν και η παράσταση ξεκινά. Επικρατεί σιωπή και όλοι περιμένουν να δουν να ξεκινά το βίντεο, να ακούσουν αυτά που είχαμε να αφηγηθούμε και να απολαύσουν τις πραγματικά ανατριχιαστικές ερμηνείες των τραγουδιών που ακούστηκαν στην εκδήλωση. Τίποτα δε θυμίζει μια απλή και ασήμαντη εκδήλωση. Όλα είναι αριστοκρατικά. Από τα κείμενα που είχαν πάθος μέχρι τις ερμηνείες των παιδιών που τραγούδησαν. Κι έπειτα από το αφιέρωμα, μια μικρή σκηνή από Παπαγιανόπουλο και Βουγιουκλάκη! Γέλιο, για να μην ξεχνάμε και τη θετική πλευρά της ζωής μιας και όλοι τα βλέπουμε όλα μαύρα και υπάρχει μια μεγάλη κυνικότητα σε όλους τους τομείς.
Μέχρι τώρα έχουμε λάβει πολλά συγχαρητήρια, εμείς που συμμετείχαμε στην εκδήλωση, όμως τα μεγαλύτερα συγχαρητήρια τα αξίζουν η κυρία Μαρίνα Μπέττα, η κυρία Βάσω Καλύβα και ο κύριος Γιώργος  Ιωσηφίδης. Η κυρία Μπέττα είχε την επιμέλεια όλων των βίντεο, η κυρία Καλύβα των καταπληκτικών αυτών κειμένων που ακούσατε και ο κύριος Ιωσηφίδης που οργάνωσε τα βίντεο και βοήθησε στα ηχοσυστήματα, για να έχουμε αυτό ο πραγματικά έξοχο αποτέλεσμα.
Με την παρουσία τους επίσης μας τίμησαν ο Δήμαρχος κος Κυρίτσης  και ο Αντιδήμαρχος κος Φουντωτός  μετά των συζύγων τους και επίσης ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου κκ Ναθαναήλ.  Ευχαριστούμε πραγματικά, όλους όσους παραβρέθηκαν στην εκδήλωση και μας στήριξαν ηθικά αλλά και οικονομικά, αφού ο δευτερεύον σκοπός την εκδήλωσης ήταν να μαζέψουμε χρήματα για την 4ημερη εκδρομή μας.
ΣΑΣ  ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ.
ΚΑΙ ΕΠΙΦΥΜΑΣΣΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. 

(Μας το έστειλε η Κάτια Καρακατσιώνη, Γ2)

ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ… (από την κ. Χρυσούλα Μαυρακάκη)

Αφιέρωμα στο Μάνο Χατζιδάκι

Ο Σύλλογος γονέων και κηδεμόνων του 2^ου Γυμνασίου Κω και οι μαθητές της Γ’ Γυμνασίου σας προσκαλούν στη μουσική εκδήλωση

«Πετώ στο φως το ονειρευτό»

Στις 27 Φεβρουαρίου, ημέρα Σάββατο, στο χώρο του Γυμναστηρίου του  σχολείου μας και ώρα 7.00 μμ.

Η βραδιά θα κλείσει με μπουφέ.

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010 και σχεδόν η μισή Τρίτη Γυμνασίου (Γ1, Γ2 και το μισό Γ3) μαζευτήκαμε στο αεροδρόμιο, καθώς εκείνη την ημέρα πραγματοποιήθηκε η εκπαιδευτική εκδρομή στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης, μια προσφορά της Aegean Airlines σε μας, τους μαθητές των γυμνασίων των ακριτικών νησιών. Αφού λοιπόν μαζευτήκαμε όλοι, μαθητές και συνοδοί καθηγητές, στο χώρο του αερολιμένα Κω, άρχισε γύρω στις 08:50 η διαδικασία του check in(σε άπταιστα ελληνικά πάντα). Όταν λοιπόν τελείωσε η διαδικασία, ανεβήκαμε στα λεωφορεία που μας μετέφεραν στο αεροπλάνο. Εδώ να σημειώσω πως όλοι ήμασταν κατενθουσιασμένοι καθώς πηγαίναμε εκδρομή εκτός νησιού μαζί με τους συμμαθητές μας!

Επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο, δέσαμε τις ζώνες μας και…απογειωθήκαμε. Να πω την αμαρτία μου, φοβάμαι τα αεροπλάνα, οπότε, όταν ανέβηκε το αεροπλάνο, πήρα μια τρομάρα που… δε περιγράφεται. Βέβαια σε αυτόν τον μικρό πανικό είχα συμπαραστάτισσα τη φίλη μου την Ανθούλα από το Γ1, που κι εκείνη φοβόταν. Αν και είχαμε και τον Άγγελο(Γ1), που.τι να πω για τα αστεία του.. Μα να λέει συνέχεια ότι πέφτουμε..( Άγγελε κι εγώ κι η Ανθούλα θα στο κρατάμε αυτό! ).

Γύρω στις 10:05 προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος. Έξω από το αεροπλάνο μάς περίμεναν κάμερες και φωτογράφοι! (Εντάξει, μια κάμερα και μια φωτογράφος). Βγάλαμε φωτογραφίες και κάναμε και βαρύγδουπες δηλώσεις μέσα στο λεωφορείο που μας μετέφερε στις κτιριακές εγκαταστάσεις του αεροδρομίου.

Για να μην τα πολυλογώ, τελειώσαμε από φωτογραφίες και επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο που μας περίμενε έξω από το αεροδρόμιο για να μας μεταφέρει στο Μουσείο της Ακρόπολης. Μετά από μια διαδρομή 45 περίπου λεπτών, ακούγοντας Νότη σε όλη τη διαδρομή και έχοντας μερικοί από εμάς μαγευτεί με τα λόγια των τραγουδιών, φτάσαμε στο Μουσείο.

Κατεβήκαμε από τα λεωφορεία μας και περπατώντας ένα πλακόστρωτο δρομάκι φτάσαμε στο μουσείο. Ένα πολυτελές, μα ταυτόχρονα λιτό οικοδόμημα. Περιμέναμε λίγο και ύστερα μπήκαμε μέσα, κάναμε μια βολτούλα στο χώρο του μουσείου και ύστερα καθίσαμε για ένα καφεδάκι στην καφετέρια του μουσείου. Στις 12:20 ξεκίνησε η ξενάγηση στο μουσείο. Χωριστήκαμε βέβαια σε 2 ομάδες. Η δική μας ομάδα είχε μια πολύ όμορφη ξεναγό, οφείλω να πω, και να εκφράσω έτσι και τις γνώμες των αγοριών! Μια ξενάγηση περίπου 2 ωρών με πολλή γνώση και παράλληλα μονοπάτι νέων αναζητήσεων και προβληματισμών. Δυστυχώς, δεν έχουμε φωτογραφίες, καθώς απαγορευόταν η λήψη τους.

Στις 14:10 επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο για να γυρίσουμε πίσω στο αεροδρόμιο. Σε αυτή τη διαδρομή ακούγαμε ραδιόφωνο και συγκεκριμένα «DERTI 98.6», που έχει μόνο λαϊκό πρόγραμμα. Φοβερή διαδρομή, αλλά κάπου στα μισά κοιμήθηκαν πολλοί. Κούραση..

Μόλις φτάσαμε στο αεροδρόμιο ξεχυθήκαμε για τι άλλο, για φαγητό, μιας και σε όλη τη διαδρομή ακούγονταν σχόλια του τύπου, «άντε ρε παιδιά να φάμε» ή ένα μακρόσυρτο και γεμάτο απελπισία «πεινάωωωωωωωωωωω» που σαν απάντηση έπαιρνε «κι εγώωωωωωωωωωω»! Αλλά με βιασύνη φάγαμε και εμείς και οι καθηγητές! Κι εδώ θα «δώσω» και τους καθηγητές που μας συνόδευσαν: κος Σ.Ντουμάνης, κος Γ. Κακοσαίος, κα Χ.Πετρά, κα Γ.Μάστορη και κα Μ.Πανάγου.

Γύρω στις 15:20 ξεκινήσαμε πάλι τη διαδικασία check in, αλλά όχι όλοι μαζί, σκόρπια! Μερικοί βέβαια μαθητές, όπως η φίλη μου Σεβαστή, και καθηγητές, όπως ο κ. Ντουμάνης και ο κ. Κακοσαίος, ίσως και να πέρασαν και τον πιο εκτενή έλεγχο της ζωής τους, αφού μέχρι και τα παπούτσια τους έβγαλαν! Αφού τελείωσε και αυτή η διαδικασία, πήγαμε στο αεροπλάνο και καθίσαμε στις θέσεις μας, μέχρι που ακούσαμε τη φωνή του πιλότου να μας ρωτάει από ποιο σχολείο ήμαστε και τι τάξη πηγαίνουμε. Πετάχτηκα και του απάντησα κατά λάθος «Δευτέρα Γυμνασίου»(το πρωινό jet lag έφταιγε) και αφού σπεύσαμε να σώσουμε την κατάσταση λέγοντας «Τρίτη Γυμνασίου», ο πιλότος μάς είπε πως την ώρα της απογείωσης θέλει τουλάχιστον να ακούει φωνές. Χατίρι, φυσικά, δεν του χαλάσαμε αλλά και εκείνος μας ευχαρίστησε και με το παραπάνω, αφού ανακοίνωσε πως μας δίνει την άδεια να τον επισκεφτούμε στο πιλοτήριο. Τι χαρά.. Τέλεια. Πήγα μαζί με τη φίλη μου Σεβαστή και τον επίσης καλό μου φίλο Γιώργο. Κάναμε μια καταπληκτική συζήτηση περίπου 10 λεπτών και εγώ, ως δεύτερη Τατιάνα,(Στεφανίδου- φυσικά) ρώτησα ονόματα, επίθετα κτλ. Τους λένε Γιώργο και Μανώλη, είναι από την Αθήνα και είναι και οι δύο Παναθηναϊκοί. Όλοι τούς κατασυμπαθήσαμε και μάλιστα στο τέλος του ταξιδιού, και αφού προσγειωθήκαμε, πήγα με το μπλοκάκι μου και μου έγραψαν τα ονοματεπώνυμά τους. Μέχρι που επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο του αεροδρομίου, φωνάζαμε συνθήματα υπέρ των πιλότων κι εκείνοι μας έκαναν την υπέρτατη τιμή να βγουν έξω και να μας χαιρετήσουν.

Και κάπου εδώ, όπως όλα τα ωραία τελειώνουν, επιστρέψαμε στα σπίτια μας, κουρασμένοι, αλλά με πολλές παραπάνω γνώσεις και εικόνες από την προηγούμενη μέρα.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ τους συνοδούς καθηγητές μας που μας πρόσεχαν σαν δικά τους παιδιά.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ την AEGEAN AIRLINES για την προσφορά της, καθώς κάλυψε όλο το κόστος της μετάβασης μας προς την Αθήνα και της επιστροφής μας στην Κω. Δεν είχαμε την παραμικρή επιβάρυνση!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ τους πιλότους κ. Μανόλη Μ. και κ. Γιώργο Τ.

(Μας το έστειλε η Κάτια Καρακατσιώνη, Γ2)

H Aegean Κοντά στους Νέους

Το πρόγραμμα «Aegean – Κοντά στους Νέους», έπειτα από πολύμηνο σχεδιασμό και σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, το Μουσείο της Ακρόπολης και τον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών, δίνει φτερά στα όνειρα των παιδιών, προσφέροντάς τους την ευκαιρία να γνωρίσουν και να θαυμάσουν από κοντά την πολύτιμη ελληνική μας κληρονομιά και το εξαιρετικό Μουσείο της Ακρόπολης.

Παιδιά από τις πόλεις και τα χωριά της Κρήτης, της Κέρκυρας, της Κεφαλονιάς, της Κω, της Λέσβου, της Λήμνου, της Μυκόνου, της Ρόδου, της Σάμου, της Σαντορίνης και της Χίου ετοιμάζουν τις εκδρομικές τους τσάντες, εφοδιασμένα με όνειρα, ενθουσιασμό και προσδοκίες για το ταξίδι στην καρδιά του ελληνικού πολιτισμού.

Ξεκίνησε η μεταφορά των μαθητών!

19/1/2010

Τα γυμνάσια της 1^ης ημέρας υλοποίησης του προγράμματος Aegean – Κοντά στους Νέους αφίχθησαν…

Τα γυμνάσια της 1^ης ημέρας υλοποίησης του προγράμματος Aegean – Κοντά στους Νέους αφίχθησαν από το Ηράκλειο Κρήτης, τη Μυτιλήνη, τη Κω και τη Ρόδο και ξεναγήθηκαν πρώτοι στο Μουσείο της Ακρόπολης. Η έναρξη του προγράμματος έγινε με απόλυτη επιτυχία, η οποία πιστοποιήθηκε από τον ενθουσιασμό και τη συγκίνηση μαθητών και καθηγητών. Συγκεκριμένα οι πρώτες επισκέπτες κατέφτασαν από το Πειραματικό Γυμνάσιο Ηρακλείου, το Πειραματικό Γυμνάσιο Μυτιλήνης, το 5^ο Γυμνάσιο Ρόδου και το 2^ο Γυμνάσιο Κω.

(Πηγή: http://acropolismuseum.aegeanair.com/)

Με όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις.

Απ’ τ’ αυτί και στο δάσκαλο.

Όποιος διδάσκει, μαθαίνει δυο φορές.

Ουδείς μωρότερος των ιατρών αν δεν υπήρχαν δάσκαλοι.

Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτησες.

Γηράσκω αεί διδασκόμενος.

Η οικογένεια του έδωσε το ζην και ο δάσκαλος το εύζην.Α

Αν δε σε στρώσει δάσκαλος, τεχνίτης δε θα γίνεις.

Θα βρεις το δάσκαλό σου.

Αυτοί που ξέρουν πώς να σκέφτονται, δε χρειάζονται δασκάλους.

Ότι χωνεύουν οι δάσκαλοι, το τρώνε οι μαθητές. (Κράους Καρλ)

Ο δάσκαλος πρέπει να είναι η απόλυτη αρχή με την ελάχιστη εξουσία. (Σας Τόμας)

Μεγάλος δάσκαλος δεν είναι αυτός που διδάσκει το καλό με ωραία λόγια, αλλά εκείνος που τα διδάσκει με το παράδειγμά του. (Πεσταλότσι)

Ο καλύτερος δάσκαλος του ανθρώπου είναι η φύση. (Παυσανίας)

Δάσκαλος χωρίς βιβλία είναι ράφτης χωρίς βελόνα. (Κοραής)

Η μεγαλύτερη επιτυχία για έναν δάσκαλο είναι να μπορεί να πει: «Τα παιδία τώρα δουλεύουν σαν να μην υπάρχω».

Είναι καλά δασκαλεμένος.

Δάσκαλε!!!

Όταν οι άνθρωποι είναι έτοιμοι να μάθουν, ο δάσκαλος θα εμφανιστεί.

Μας το έστειλε το Β4

Τον Οκτώβρη του 2009 συγκροτήθηκε και άρχισε τη δραστηριότητά της η Περιβαλλοντική Ομάδα του σχολείου μας.Το θέμα με το οποίο επιλέξαμε να ασχοληθούμε είναι : Κάστρα της Κω. Σταθμοί στο χθες και το σήμερα.

Τα μέλη της ομάδας είναι οι μαθητές και μαθήτριες της Γ Γυμνασίου : Κοτσάνη Σεβαστή , Μητώλης Χρήστος, Μισομικέ Χριστίνα, Ντάγια Φαμπιόλα, Παπαδάκης Παύλος, Πικιώνη Ινώ, Παπαδούλης Γιώργος, Σάββα Ουράνιος, Σαρρή Εμινέ, Σγουράκης Μανώλης, Σιδέρης Βασίλης, Χόνδρου Αρετή, Αλεξανδρίδη Ειρήνη, Χαρτοφίλη Ειρήνη Άνοιξη και Χαρίσης Τέο.Υπεύθυνες καθηγήτριες είναι οι κυρίες Πετρά Χριστίνα και Πανάγου Μαρία.

Στα πλαίσια του προγράμματός μας επισκεφθήκαμε το κάστρο της Νεραντζιάς (1-11-2009) , ήρθαμε σε μια πρώτη επαφή με το χώρο και βγάλαμε φωτογραφίες.Στη συνέχεια (15-11-2009) επισκεφθήκαμε την Αλαταποθήκη- Λουτρά που βρίσκεται στο χώρο της οχυρωμένης πόλης. Μας ξενάγησε ο αρχιτέκτονας κος Δημήτρης Πικιώνης. Ο χώρος δεν είναι ακόμη ανοιχτός για το κοινό και η εμπειρία μας ήταν μοναδική.

Η επόμενη συνάντησή μας έγινε στο σχολείο (22-11-2009) όπου συγκεντρώσαμε το υλικό που είχαμε μαζέψει και οι υπεύθυνες καθηγήτριες μας έδωσαν βιβλιογραφία.Στις 29-11-2009 ξαναπήγαμε στο κάστρο και στην οχυρωμένη πόλη . Αυτή τη φορά είχαμε ήδη μελετήσει κάποια βιβλία και είχαμε καταγράψει κάποιες απορίες τις οποίες μας έλυσε η αρχιτέκτονας κα Αγγελική Στρατικοπούλου που είχε την καλοσύνη να μας ξεναγήσει.Στις 9 -12-2009 επισκεφθήκαμε τη Δημοτική Βιβλιοθήκη. Εκεί η αρχαιολόγος κα Ντόρα Γρηγοριάδου μας έδειξε τα βιβλία που σχετίζονται με την εργασία μας και μας βοήθησε να φωτοτυπήσουμε αποσπάσματά τους.

Για τις δραστηριότητες της ομάδας μας το 2010 θα επανέλθουμε.

Το τμήμα μας πραγματοποίησε την Δευτέρα 16 Νοεμβρίου μια επίσκεψη στο Λαογραφικό Μουσείο της Κω, με αφορμή τη διδασκαλία ενός κειμένου στο μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας το «Να ΄ σαι καλά δάσκαλε» του Γιώργου Ιωάννου. Με την φιλόλογο μας κ. Καλύβα επισκεφτήκαμε το Λαογραφικό Μουσείο.

Είναι ένα παραδοσιακό σπίτι που περιέχει αντικείμενα της συλλογής της κ. Κουτσουράδη. Αντικείμενα του χθες, αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι της Κω στις αγροτικές και οικιακές εργασίες τους.

Η κ. Κουτσουράδη κάνει κάτι πολύ σημαντικό γιατί διατηρεί τον λαϊκό πολιτισμό της Κω.

Εντυπωσιασμένοι καταγράψαμε τις γνώμες μας, χαιρετήσαμε, ευχαριστήσαμε την κ. Κουτσουράδη για την ξενάγησή και επιστρέψαμε στο σχολείο.

Πήραμε μια γεύση από τον λαϊκό πολιτισμό που τόσο αγαπούσε ο δάσκαλος του Γιώργου Ιωάννου στο σχετικό μάθημα. Ευχόμαστε να πραγματοποιηθεί αυτό που μας είπε αποχαιρετώντας η κ. Κουτσουράδη: η δημιουργία ενός μεγαλύτερου μουσείου, είναι θέμα μηνών.

Περιμένουμε λοιπόν την επόμενη επίσκεψη μας στο καινούργιο μουσείο.

Για την εφημερίδα του 2ου Γυμνασίου Κω

Το τμήμα Β1