Σίγουρα έχετε ακούσει ιστορίες για νεράιδες,ξωτικά,μονόκερους και τζίνι.Πολλοί πολιτισμοί(μην σας πω οι περισσότεροι)πιστεύουν στα αερικά με το δικο τους τρόπο.Είναι όμως πραγματικότητα ή πρόκειται για μύθους?      Κάποτε οι άνθρωποι και τα αερικά ζούσαν αρμονικά μέχρι που ο άνθρωπος έχασε την ικανότητα του να τα βλέπει. Μια θεωρία λέει πως ζούνε σε παράλληλη διάσταση με τους ανθρώπους και μπορούν να ανοίγουν την πύλη μεταξύ του δικού τους με τον δικό μας κόσμο. Λαικές δοξασίες λένε ότι ζούνε μαζί μας κρυμμένα σε πυκνά ήσυχα δάση. Ο κόσμος των αερικών είναι ένα συνοθύλευμα παράξενου τοπίου, μυστηρίου και αμφιβολίας. Τα φανταστικά πλάσματα απαντώντε σε όλους τους πολιτισμούς. Τα αερικά από όλο τον κόσμο παρουσιάζουν συχνά ομοιότητες. Οι Κέλτες ήταν ένας λαός τυλιγμένος σε πανίσχυρα και όμορφα ξωτικά και νεράιδες. Πίστεαν στον Αλλόκοσμο ο οποίος τέμνει ενίοτε τον φυσικό κόσμο δημιουργώντας σημεία εισόδου (πύλες).Τα ξωτικά για τους Ιρλανδούς ήταν διωγμένοι άγγελοι που δεν ήταν αρκετά καλοί ούτε αρκετά κακοί. Γιά άλλους ειναι ξεφτισμένοι αρχαίοι θεοί. Αερικά στην Ελλάδα παραπέμπουν άμεσα στις αρχαίες νύμφες. Περιστασιακά έσμιγαν με ανθρώπους. Θεωρούνταν φοβερά ζηλιάρες. Η σχέση των αερικών με την ορθοδοξία είναι σίγουρα ασύμβατη αλλά συχνά συνοδεύει τα χριστιανικά ήθη και έθιμα. Αυτά τα πνευματικά όντα μοιάζουν με εξιδανικεύσεις της ανθρώπινης φύσης και ίσως αυτός είναι ο λόγος που οι άνθρωποι τ’ αποζητούν συχνά.Τα ξωτικά είναι η διαφυγή από την στυγνή πραγματικότητα.