Ζούμε στο 2009. Μια πάρα πολύ ωραία εποχή. Θες απο τεχνολιγία ? Θες απο επιστήμη ? Θες απο κουτσομπολιά στη Λαμπίρη το μεσημέρι ? Η εποχή αυτή καθεαυτή είναι μια χαρά. Το πρόβλημά μου όμως εμένα είναι τι υπάρχουν ορισμένες λέξεις οι οποίες έχουν αρχίσει να χάνουν απο λίγο έως πολύ το νόημά τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ? Οι λέξεις “φίλος” και “φιλία”.

Δεν ξέρω τι είναι αυτό που φταίει αλλά έχουμε αρχίσει να μπερδεύουμε λίγο τη λέξη “φίλος” με τη λέξη “γνωστός”. Φιλόλογοι δεν είμαστε ολοι (και πραγματικά χαίρομαι για αυτό) αλλά με μια πρώτη ματιά όλοι μπορούμε να κταλάβουμε οτι γνωστός είναι κάποιος τον οποίο απλά έχουμε συναντήσει μία, άντε δύο φορές. Το πολύ τρεις και κλείσαμε !  Φίλοι όμως ειναι οι άνθρωποι στους οποίους πάντα μπορείς να υπολογίζεις όταν δεν έχεις κανέναν άλλο. Αυτή είναι η βασική διαφορά των λέξεων, τωρα γιατι μπερδεύουμε τις έννοιες ?? Αυτό είναι το ερώτημα του 2009 και όπως πάει και του 2010…!!!

Γιατί μπερδεύουμε τους ανθρώπους που μας αγαπάνε με αυτούς που απλά μας μιλάνε ? Γιατί δίνουμε την ίδια αξία σε αυτούς που θα έκαναν τα πάντα για να μην πληγωθούμε και σε αυτούς που είναι έτοιμοι να μας πληγώσουν ?

Γιατι είμαστε ΛΑΧΑΝΑΚΙΑ ΤΟΥ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ ! Για αυτό ! Το ίδιο IQ με αυτά έχουμε όταν κάνουμε τόσο τραγικά λάθη. Οι φίλοι μας είναι η μεγαλύτερη περιουσία που έχουμε και αυτό μπορώ να το εξηγήσω. Σίγουρα όλοι ανεξάρτητα απο την ηλικία σας έχετε νιώσει μερικές φορές οτι δεν αντέχετε άλλο. Ότι αν γίνει το παραμικρό δεν θα αντέξετε και μετά απο λίγο συνήθως κάποιος φιλος θα σας θυμίσει, οτι ακόμα και αν όλος ο κόπος και οι προπάθειές σας ήταν σαν τα κάστρα στην παραλία που μόλις γκρεμίστηκαν, εσείς έχετε κάποιον να το μοιραστείτε (τώρα τι σοι τηλεπάθεια ειναι αυτή… δεν ξέρω. Πάντως τύφλα να ‘χουνε οι Mentalist….!). Και μόνο στη σκέψη ηρεμείτε και αισθάνεστε μια περίεργη ανακούφιση. Δεν είναι όμορφο αυτό το συναίσθημα ? Λοιπόν είναι υπέροχο συναίσθημα και είναι λίγοι οι άνθρωποι που μπορούν να μας το προσφέρουν και ΜΟΝΟ αυτοί αξίζουν να λέγονται φίλοι μας.

Χωρίς να θέλω να θίξω κανέναν, είμαστε άνθρωποι, θεωρητικά το πιο έξυπνο πλάσμα στον πλανήτη (θεωρητικά πάντα…), και για να πούμε αυτό που σκεφτόμαστε μπορούμε να βρούμε χιλιάδες λέξεις. Με την ίδια λογική όταν αγαπάμε κάποιους ανθρώπους μπορούμε να βρούμε και 1000 τρόπους να τους κάνουμε να γελάσουν και να αιστανθούν καλύτερα. Και αυτό μπορείτε να το ονομάσετε φιλία. Γιατι όταν βλέπεις ένα φίλο να μην είναι καλά προσπαθείς με όλη τη δύναμη που έχεις, να τον κάνεις να νιώσει καλύτερα, και τη δύναμη αυτή δεν την βρίσκεις στον αέρα (είπαμε έξυπνο ον, αλλά μην το παρακάνουμε κιόλας…), την αντλείς απο την αγάπη που νιώθεις για τους φίλους σου.

Ελπίζω να καταλάβατε λίγο τη διαφορά του “φίλου” απο το “γνωστό” και την επόμενη φορά που θα σας ρωτήσουν για κάποιον/κάποια, πριν απαντήσετε και πείτε “Τον ξέρω είναι φίλος μου”, σκεφτείτε το λίγο. Ίσως η λέξη “γνωστός” να ταιριάζει καλύτερα στο συγκεκριμένο πρόσωπο. Οι φίλοι ειναι σημαντικοί και καλό θα ήταν να έιμαστε κάπως επιλεκτικοί μαζί τους γιατί λίγοι είναι εκείνοι που αξίζουν.

Τώρα σηκωθείτε όλοι απο το PC και καθίστε να σκεφτείτε λίγο ποιοί είναι οι φίλοι σας. Σε περίπτωση που μυρίσει καμμένο σταματήστε αμέσως ! Πάει να πει πως η σκεψη δεν είναι το δυνατό σας σημείο…. Βρείτε τους φίλους σας και μπορείτε να τους στειλετε αυτό το αρχείο (βλέπε στο τέλος της δημοσίευσης) για να τους θυμίσετε κάποια πράγματα, και με την πρώτη ευκαιρία να τους τα πείτε και απο κοντά. Η ζωή είναι σύντομη για να χαλάμε το χρόνο μας.  Περνάμε μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς μας κάνοτνας πράγματα και πετώντας σπόντες και υπονοούμενα. Γιατι δεν λέμε αυτό που πραγματικά θέλουμε ? Γιατι δεν λέμε στους φίλους μας αυτό που θέλουμε απλά και κατανοητά ?  2 κουβέντες είναι όλες και όλες. “Σε θεωρώ φίλο μου, χαίρομαι και μόνο που σε γνωρίζω και έχεις αλλάξει πολλά στη ζωή”

Βρε μπας και ντρέπεσαι ???????????????????????????????????

  Γεωργιάδη Ανθή Γ1′