Ένας τίτλος που προέρχεται απο ένα παραμύθι….ήταν αυτό που ξεσήκωσε κυριολεκτικά πρωτάκια και δευτεράκια του σχολείου μας να αφήσουν πίσω τους το όμορφο σχολείο τους στους πρόποδες του βουνού των Κενταύρων και να κατηφορίσουν στην πόλη με …..την περιέργεια αποτυπωμένη στο πρόσωπό τους. Ποιος αγαπά κάποιον σαν το αλάτι; Τι αξία έχει το αλάτι; ..Σκέφτηκαν, προβληματίστηκαν και στο τέλος είπαν: ‘Μα εγώ αγαπώ τη μανούλα μου ως τον ουρανό ψηλά …εγώ σαν διαμάντι…Εγώ σαν ζαχαρωτό”. Και τότε μια πολύχρωμη ιστορική γραμμή ξετυλίχτηκε μπροστά τους και είδαν την ιστορία των τροφών στο πέρασμα των χρόνων…και αφού συζήτησαν, έπαιξαν, χόρεψαν, μύρισαν και άγγιξαν τα βασικά στοιχεία της μεσογειακής διατροφής, παρακολούθησαν ένα απόσπασμα από την ‘Πολίτικη κουζίνα” και ταξίδεψαν σε μυρουδιές μπαχαρικών….
Στο τέλος δημιούργησαν το δικό τους πιάτο με λαδοπαστέλ και το αποτέλεσμα μας ενθουσίασε όλους!
