200 χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821

Βόλος, 25 Μαρτίου 2021

Προς τους γονείς & κηδεμόνες των μαθητών/τριών του Σχολείου

Σήμερα, για μία ακόμη φορά τιμούμε  τους προγόνους μας που έδωσαν τη ζωή τους για να είμαστε εμείς ελεύθεροι. Μαζί με την εθνική επέτειο γιορτάζουμε και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου που συμβολικά ταυτίστηκε με την Επανάσταση του ’21 η οποία ξεκίνησε ένα μήνα νωρίτερα.

Το νόημα αυτής της ταύτισης είναι η θεϊκή ευλογία του Αγώνα των Ελλήνων για την Ελευθερία, η πίστη των ραγιάδων για το ποθούμενο, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ.

Αλήθεια πόσο μεγάλο και πόσο βαθύ είναι το νόημα που κρύβει μέσα της αυτή η απαίτηση! Χρησιμοποιώντας μόνο τρεις λέξεις, οι δυο φαινομενικά αντίθετες. Από τη μια η λευτεριά, η δυνατότητα να ενεργεί ο καθένας μόνος του σύμφωνα με τα πιστεύω του και τις προσωπικές του επιθυμίες. Η βασική προϋπόθεση για κάθε τι όμορφο και δημιουργικό στη ζωή των ανθρώπων, η διάθεση για ζωή, η αρχή.

Απ’ την άλλη ο θάνατος, η παραίτηση από τη ζωή, το τέλος. Στη μέση ένα ή διαζευκτικό, που αντί να τις χωρίσει όπως όφειλε, τις ένωσε, τις έδεσε  μεταξύ τους και τις έκανε να μοιάζουν ίδιες.

Και πράγματι, για τους Έλληνες του ’21 δεν υπήρχε τρίτη λύση. Έπρεπε να νικήσουν και να λευτερωθούν ή να πεθάνουν.

Η Γενιά της Επαναστάσεως του 1821 δεν ήταν υπεράνθρωπη. Ούτε όλη την Ελλάδα απελευθέρωσε, ούτε απαλλαγμένη από αδυναμίες εμφανίστηκε αφού δυστυχώς σε όλη τη διάρκεια του αγώνα δεν έλειψαν οι προσωπικές κόντρες, οι αντιδικίες, τα μίση και ο αλληλοσπαραγμός, τα οποία έθεσαν σε κίνδυνο την νικηφόρα έκβαση του.

Όμως η γενιά εκείνη, έθεσε ένα σκοπό  και κατάφερε να τον φέρει σε πέρας. Οκτώ χρόνια πολεμούσαν οι Έλληνες απέναντι σε μια πανίσχυρη αυτοκρατορία. Στα στίφη των εχθρών αντέταξαν το ακατάβλητο θάρρος τους, τον απαράμιλλο ηρωισμό τους και την αγάπη τους για τη λευτεριά.

Η Επανάσταση του ’21 στάθηκε το πιο σημαντικό γεγονός της εποχής του γιατί απέδειξε ότι η αγωνιστικότητα, και η ισχυρή θέληση ενός λαού μπορούν ν’ αλλάξουν την ιστορική του μοίρα. Παρά τη διχόνοια και τα μελανά της σημεία, οι πρόγονοί μας Αγωνιστές μας παρέδωσαν ένα συμβόλαιο Ελευθερίας γραμμένο με το αίμα τους.

Η πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας ανέφερε «Η Επανάσταση του ’21 στάθηκε το πιο σημαντικό γεγονός της εποχής του γιατί απέδειξε ότι η αγωνιστικότητα, και η ισχυρή θέληση ενός λαού μπορούν ν’ αλλάξουν την ιστορική του μοίρα. Παρά τη διχόνοια και τα μελανά της σημεία, οι πρόγονοί μας Αγωνιστές μας παρέδωσαν ένα συμβόλαιο Ελευθερίας γραμμένο με το αίμα τους. Σε αυτό το κεκτημένο επιστρέφουμε, με αφορμή την επέτειο των 200 ετών».

200 χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821, όλοι οι Έλληνες και όλες οι Ελληνίδες τιμούμε τους Αγωνιστές και τις Αγωνίστριες του 1821. Πορευόμαστε με αξίες πανανθρώπινες.

Η Ελλάδα είναι κράτος σύγχρονο, με δημοκρατία, υποδομές, χωρίς αρνητικές ιδιαιτερότητες, που αποτελεί κομμάτι της Ευρώπης, την οποία τιμάμε και μας τιμά. Σήμερα μπορούμε να χαράξουμε ένα μέλλον, να γίνουμε -πιο- πολίτες του κόσμου και να περάσουμε στο νέο υψηλότερο ποιοτικό επίπεδο που ήδη έχει δημιουργηθεί και περιβάλλει την χώρα μας.

Η συμμετοχή όλων συλλογικά και καθενός ατομικά, στην βελτίωση της Παιδείας, της Υγείας, της Δημόσιας Διοίκησης, της Επιστήμης, του Πολιτισμού, των Αξιών, των Αρχών είναι ξεκάθαρη.  Σεβασμός και πολιτισμός σε όλα και για όλα…

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Ο Διευθυντής του Σχολείου                        Ο Σύλλογος Διδασκόντων

 

Ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου

23 Μαρτίου 2021: Μουντός ο καιρός. Έξω ψιλοβρέχει. Ακούγονται παιδικές φωνές στο κλειστό Σχολείο. Είναι από το μάθημα της Εξ Αποστάσεως Εκπαίδευσης, που γίνεται από συνάδελφο… Προπαραμονή της 25ης Μαρτίου και όλα είναι διαφορετικά.  Η γαλανόλευκη κυματίζει. Κάποιες εργασίες μαθητών/τριών του Σχολείου δίνουν τη δική τους πινελιά για την επέτειο των 200 χρόνων από την Επανάσταση…
24 Μαρτίου 2021: Η τηλεκπαίδευση συνεχίζεται. Οι εκπαιδευτικοί αφιερώνουν ένα διδακτικό δίωρο για την Επανάσταση του 1821, με προβολή videos, ανάγνωση κειμένων και συζήτηση.
Τιμούμε τους Αγώνες και τις Θυσίες
των αγωνιστών & αγωνιστριών της Επανάστασης του 1821.
Χρήσιμοι σύνδεσμοι
Η γαλανόλευκη κυματίζει…

Ομαδική εργασία της Γ΄ τάξης
Εργασία των μαθητών/τριών της Ε΄ τάξης
Αντιγράφοντας τον Θεόφιλο – ΣΤ΄ τάξη

 

Από τη Λαϊκή μας Παράδοση…

Το έθιμο του χαρταετού

 Ένα από τα πιο γνωστά έθιμα το οποίο περνά από γενιά σε γενιά είναι και αυτό του πετάγματος του χαρταετού.

Ο χαρταετός που πετάμε την Καθαρά Δευτέρα, δεν είναι απλώς ένα ακόμα παιχνίδι, που ίπταται στον αέρα εδώ και χιλιάδες χρόνια. Σύμφωνα με αρχαίες θεωρίες το πέταγμα υποδηλώνει την ανάταση, την κάθαρση της ψυχής μετά το διονυσιακό ξεφάντωμα της Αποκριάς.

Πατρίδα του είναι η μακρινή Ανατολή. Η ιστορία του χαρταετού έχει βαθιές ρίζες στην αρχαία Κίνα ξεπερνώντας τα 2.400 χρόνια ζωής. Αρχικά, βέβαια, υλικό κατασκευής των χαρταετών δεν υπήρξε το χαρτί, αλλά το ξύλο. Οι λαοί της Ανατολής χρησιμοποιούσαν τους χαρταετούς σε μαγικές τελετές, θρησκευτικές εκδηλώσεις και σε τελετουργίες για τον εξορκισμό του κακού. Πίστευαν ότι όσο ψηλότερα ανεβεί ο αετός τόσο πιο τυχεροί θα είναι.

Αλλά και στην ελληνική αρχαιότητα, ο χαρταετός δεν ήταν άγνωστος. Υπάρχει ελληνικό αγγείο της κλασικής εποχής με παράσταση κόρης, η οποία κρατά στα χέρια της μια μικρή λευκή σαΐτα (είδος αετού) με το νήμα της, έτοιμη να την πετάξει.

Ο χαρταετός έφθασε στην Ελλάδα πρώτα από τα λιμάνια Ανατολής (Σμύρνη-Χίο-Κωνσταντινούπολη), τα λιμάνια της Επτανήσου, της Σύρας, των Πατρών και ακολούθησαν τα αστικά κέντρα, όπου μπορούσε κανείς να αγοράσει σπάγκο και χρωματιστό χαρτί.

Η κυρά Σαρακοστή

Σαράντα μέρες κράταγε η νηστεία πριν το Πάσχα. Τόσες νήστεψε και ο Χριστός στην έρημο. Τις τρεις πρώτες μάλιστα μερικές γυναίκες δεν έβαζαν στο στόμα τους τίποτα, ούτε καν ψωμί ή νερό και την τέταρτη έτρωγαν μόνο ειδικά φαγητά – καρυδόπιτα, σούπα με φασόλια, πετιμέζι. Πόσο αργά περνούσε η σαρακοστή για όσους νήστευαν και νήστευαν οι περισσότεροι.

Η «κυρά Σαρακοστή» ήταν το ημερολόγιό τους. Την παρίσταναν ως καλογριά. Έπαιρναν μια κόλλα χαρτί και σχεδίαζαν μια γυναίκα. Δεν της έκαναν στόμα γιατί συνέχεια νήστευε και τα χέρια της ήταν σταυρωμένα γιατί όλο προσευχόταν. Είχε επτά πόδια, τις 7 βδομάδες της Σαρακοστής. Κάθε Σάββατο έκοβαν και ένα πόδι. Το τελευταίο το έκοβαν το Μεγάλο Σαββάτο. Στη Χίο το έβαζαν μέσα σε ένα ξερό σύκο ή σε ένα καρύδι και όποιος το έβρισκε πίστευαν πως θα ήταν καλότυχος.

Σε κάποια μέρη της Ελλάδας η «κυρά Σαρακοστή» δεν ήταν φτιαγμένη από χαρτί, αλλά από ζυμάρι. Το ζυμάρι φτιαχνόταν με αλεύρι, αλάτι και νερό. Αλλού την έκαναν και πάνινη την «κυρά Σαρακοστή» τους και τη γέμιζαν με πούπουλα.

Στον Πόντο έπαιρναν μια πατάτα ψημένη ή ένα κρεμμύδι, έμπηγαν 7 φτερά κότας, το έδεναν στο ταβάνι και κρεμόταν όλη τη Σαρακοστή. Κάθε βδομάδα έβγαζαν και ένα φτερό. Ο «κουκουράς», έτσι το έλεγαν, ήταν ο φόβος των παιδιών.