Την τρέχουσα εβδομάδα ασχοληθήκαμε στο τμήμα 2 με τα συναισθήματα. Αρχικά, ζήτησα από τους μαθητές να παρατηρήσουν το πρόσωπό μου που ήταν ανέκφραστο και τους ρώτησα εάν μπορούν να καταλάβουν πως νιώθω. Μου απάντησαν ότι δεν καταλαβαίνουν. Αμέσως άρχισα να παίρνω διάφορες εκφράσεις: χαράς, λύπης, τρόμου, έκπληξης κτλ. Τα παιδιά παρατηρώντας την έκφρασή μου καταλάβαιναν αμέσως το συναίσθημα και μου το έλεγαν, χρησιμοποιώντας μόνο την όρασή τους.
Κατόπιν γύρισα την πλάτη μου στα παιδιά και τους ζήτησα να καταλάβουν το συναίσθημα μόνο με την ακοή τους (ηχούσα διάφορες κραυγές έκπληξης, τρόμου, γέλιου, κλάματος). Το ίδιο βίωσαν και τα παιδιά. Ένα παιδάκι είχε γυρισμένη πλάτη. Στα υπόλοιπα παιδιά δείχναμε κρυφά σε καρτέλα μία έκφραση που πρέπει να μιμηθούν και το γυρισμένο παιδί έπρεπε να μαντέψει ποιο συναίσθημα εκφράζουν (όραση). Ύστερα άλλο παιδάκι έμενε με γυρισμένο την πλάτη, τα υπόλοιπα ηχούσαν ένα συναίσθημα και το παιδάκι έπρεπε να μαντέψει ποιο συναίσθημα είναι (ακοή).
Έτσι καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι η έκφρασή μας αλλάζει ανάλογα με το συναίσθημα που νιώθουμε κι ότι για να κατανοήσουμε το συναίσθημα κάποιου, χρησιμοποιούμε τόσο την όραση όσο και την ακοή. Εκτός από αυτά τα δύο όμως τονίσαμε ότι μπορεί κάποιος να μην εκφράζει το συναίσθημά του ούτε μέσα από το πρόσωπο, ούτε μέσα από τη στάση του σώματός του, ούτε
μέσα από ήχους (όπως κλάμα, γέλιο κλπ) με αποτέλεσμα: α) να μην το καταλάβει κανείς ούτως ώστε να τον βοηθήσει εάν το χρειάζεται αλλά και β) να καταπιέζει τα συναισθήματά του. Και έτσι λοιπόν συνεχίσαμε και με άλλες δραστηριότητες για να μάθουν τα παιδιά να αναγνωρίζουν τα συναισθήματα λεκτικά και σωματικά, να τους δωθεί η δυνατότητα να τα εκφράσουν, να μάθουν να τα επικοινωνούν, να μάθουν να τα διαχειρίζονται, να μην ντρέπονται για αυτά, να μην τα βιώνουν αρνητικά. Παρατηρήσαμε εικόνες με διάφορα συναισθήματα ατόμων και υποθέσαμε τι νιώθουν και γιατί. Παίξαμε με το ζάρι των Συναισθημάτων. Κάθε παιδάκι έριχνε το ζάρι έλεγε το συναίσθημα που έδειχνε και μας ανέφερε κάποια στιγμή που ένιωσε αυτό το συναίσθημα. Αποτυπώσαμε και σε χαρτί το πως νιώθουμε σήμερα. Ξεφυλλίσαμε παραμύθια και εντοπίσαμε και εκεί τις εκφράσεις των ηρώων, συζητώντας για αυτές. Στη συνέχεια διαβάσαμε το βιβλίο «Η παλέτα των συναισθημάτων». Παρατηρήσαμε και συζητήσαμε με τι χρώματα εκφράζονται και αποτυπώνονται τα συναισθήματα στο βιβλίο. Μετά την ανάγνωση σε φύλλο εργασίας το κάθε παιδί έδωσε σε καθένα από τα συναισθήματα το δικό του χρώμα, όπως ήθελε. Επίσης παρατηρήσαμε τον πίνακα του Μιρό, «Το χαμόγελο των φλεγόμενων φτερών». Κάναμε υποθέσεις για το τι απεικονίζει αυτός ο πίνακας. Δώσαμε έμφαση στο κόκκινο πρόσωπο που δεν έχει κανένα χαρακτηριστικό και δε μπορούσαμε να καταλάβουμε πως νιώθει. Ρωτήσαμε τα παιδιά πως νομίζουν ότι νιώθει και γιατί και έπειτα το ζωγράφισαν και μας το αιτιολόγησαν. Ακόμη, διαβάσαμε δυο παραμύθια: 1. «Αντίο στη λύπη», 2. «Αντίο στο θυμό» και καταγράψαμε τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να διαχειριζόμαστε αυτά τα συναισθήματα. Και είπαμε όταν χρειαστεί να διώξουμε το θυμό ή τη λύπη ενώ βρισκόμαστε στη τάξη θα μας βοηθά ένα μπουκαλάκι γεμάτο με χρυσόσκονη που φτιάξαμε. Θα παρατηρούμε τη χρυσόσκονη που «κινείται μαγευτικά και ήρεμα» και έτσι θα ηρεμούμε και εμείς! Παρακολουθήσαμε ακόμα το βίντεο με τίτλο: “UMBRELLA”. Ένα βίντεο μέσα από το οποίο ανακαλύψαμε κι αλλά συναισθήματα εκτός από τη χαρά και τη λύπη, όπως είναι η νοσταλγία, η συγκίνηση, η αγάπη… Τέλος με τη μελωδία του Μάνου Χατζιδάκη και τα λόγια του Χόρχε Μπουκάι ταξιδέψαμε στο νησί των συναισθημάτων όπου μέσα από αυτή τη διαδρομή αποκομίσαμε ότι μόνο ο χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η αγάπη.

** Η παρούσα θεματική δεν είχε τη μορφή διδασκαλίας των συναισθημάτων, αλλά την έναρξη της συναισθηματικής αγωγής στη τάξη μας.