Μέσα στα πλαίσια του μαθήματος της θεατρικής αγωγής σε συνεργασία με την κ. Άννα Ρεσβάνη, οι μαθητές του Δ2 σε ομάδες έγραψαν παραμύθια με αφορμή ένα αντικείμενο, παρακάτω σας παρουσιάζουμε δυο από τα παραμύθια που ετοίμασαν οι μαθητές.

Βασίλης- Αριάνα – Αλέξανδρος Δ2
« Ο νάνος και το δείπνο των Χριστουγέννων»
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μεγάλη ευτυχισμένη οικογένεια, που γιόρταζε το βραδινό δείπνο των Χριστουγέννων. Περνούσε η ώρα και πέρναγαν τέλεια. Έτσι όπως έτρωγαν, ένας νάνος πετάχτηκε απ΄τό παράθυρο, παίρνοντας τους το φαγητό. Ο νάνος έτρεξε στην πόλη, στο δάσος και έφτασε στο δέντρο της ζωής. Τότε η οικογένεια, άρχισε να ψάχνει, να το βρει. Μίλησαν σε έναν άνθρωπο, που τους είπε να πάνε προς το δάσος. Εκεί συνάντησαν δυο λύκους. Το παιδί βρήκε ένα μεγάλο ξύλο και τρόμαξε τους λύκους. Οι λύκοι έφυγαν με την ουρά στα σκέλια. Έπειτα είδαν μια κόμπρα και με το ξύλο που είχαν πριν την χτύπησαν στο κεφάλι, αυτή λιποθύμησε και έτσι βρήκαν το δέντρο της ζωής. Η οικογένεια πρόλαβε τον νάνο πριν φάει το φαγητό τους και του εξήγησαν πως δεν έπρεπε να τους πάρει τα φαγητά. Αυτός το κατάλαβε και τους υποσχέθηκε πως δεν θα το ξαναέκανε.

«Τα ομορφότερα Χριστούγεννα» Δ2
Γιώργος Μαλαπάνης: εικονογράφηση
Περικλής Λάμιας: συγγραφέας.
Ηταν παραμονή Χριστουγέννων και ο Kevin , to σκιουράκι, φορώντας, τα πιο ζεστά του ρούχα, χουζούρευε στο σπιτάκι του, μέσα στη μεγάλη βελανιδιά. Κοιτούσε μια από τιε εικόνες του βιβλιου του.. «Αχ!» αναστέναξε κλείνοντας το βιβλίο. Εκείνη τη στιγμή περνούσε απέξω χοροπηδώντας η κυρία Κουνελίτσα, και άκουσε τον Kevin να αναστενάζει. Η κυρία Κουνελίτσα συμπαθούσε τον Kevin και ήξερε ότι συνήθως ήταν πολύ χαρούμενος. Της φάνηκε λοιπόν παράξενο, που τον άκουσε να αναστενάζει.
-Τι σου συμβαίνει, Kevin; Τον ρώτησε με γλυκεία φωνή. Ο Kevin έβγαλε το κεφαλάκι του στην κουφάλα του δέντρου
-Ε να είδα το ωραιότερο χριστουγεννιάτικο δέντρο στο βιβλίο μου. Ηταν στολισμένο με γυαλιστερές μπάλες και όμορφα φωτάκια, που λαμπίριζαν σαν αστέρια.
Ο Kevin έδειξε την εικόνα στην κύρια Κουνελίτσα «Πραγματικά, είναι πολύ όμορφο» είπε αυτή.
-Μακάρι να είχα κι εγώ ένα τόσο ωραίο δέντρο, αντί γι αυτή τη βαρετή καφετιά βελανιδιά, είπε ο Kevin.
Μη λυπάσαι είπε η κυρία Κουνελίτσα. Σύντομα θα ξανάρθει η άνοιξη και το δέντρο σου θα γεμίσει με όμορφα καταπράσινα φύλλα.
-Ναι έχεις δίκιο αποκρίθηκε ο Kevin . Ωστόσο πολύ θα ήθελα να ήταν πιο όμορφη η βελανιδιά μου για τα Χριστούγεννα.

-Πήγαινε να κοιμηθείς τώρα είπε ο κυρία Κουνελίτσα. Αύριο ξημερώνουν Χριστούγεννα. Η κυρία Κουνελίτσα τον καληνύχτισε και έφυγε. Όμως δεν ήθελε να είναι ο φίλος της λυπημένος τις μέρες των Χριστουγέννων. Μήπως μπορούσε να βοηθήσει; Στον δρόμο για το σπίτι της συνάντησε κι άλλα ζωάκια; Τον Λαγό Χερμπετ, τον Ποντικούλη Φρεντ και την Νταιζη την Σκιουρίνα. Τους είπε για το δέντρο που είχε δει ο Kevin στο βιβλίο του και πόσο στενοχωριόταν το σκιουράκι, που το δικό του δέντρο ήταν τόσο άσχημο.
-Πολύ το συμπαθώ αυτό το σκιουράκι. Είπε η κυρία Κουνελίτσα. Θα ήταν υπέροχο να κανουμε γι αυτόν κάτι το ξεχωριστό, φέτος τα Χριστούγεννα.
-Ναι αλλά τι; Ρώτησαν ο Φρεντ και ο Χερμπερ με μια φωνή.
-Έχω μια ιδέα, είπε η Κουνελίτσα. Ακολουθήστε με.
Το άλλο πρωί ξημερώνοντας Χριστούγεννα ο Kevin ξύπνησε από τους θορύβους και τις φωνές. Έσκυψε από το δέντρο του να δει ποιος έκανε όλη αυτή τη φασαρία και αντίκρισε τους φίλους του, που είχαν μαζευτεί γύρω από τον κορμό του δέντρου.
Καλά Χριστούγεννα φώναζαν όλοι μαζί. Κοίταξε γύρω του και δεν πίστευε στα μάτια του. Όσο εκείνος κοιμόταν, οι φίλοι του δούλευαν σκληρά για να του κάνουν έκπληξη.
Είχαν μαζέψει κουκουνάρια, μούρα, καρύδια, φύλλα. Όταν τα ζωάκια συγκέντρωσαν όλα όσα χρειάζονταν, άρχισαν να στολίζουν το δέντρο. Τώρα τα δώρα τους κρέμονταν από τα κλαριά και η γέρικη βελανιδιά δεν ήταν πια άσχημη και βαρετή. Κι όταν άρχισε σε λίγο, να χιονίζει, το δέντρο λαμποκοπούσε από πάνω μέχρι κατά. Είναι πανέμορφο είπε ο Kevin. Πολύ πιο όμορφο από ο δέντρο του βιβλίου. Σας ευχαριστώ όλους, πάρα πολύ. Κανείς άλλος δεν μου είχε κάνει πότε ωραιότερο Χριστουγεννιάτικο δώρο.