Κανόνες
Απίθανα Νηπιάκια 1ο – 4ο Τμήματα & 3ο Ολοήμερο -“Το μικρό δρακάκι μου μαθίνει να είμαι υπάκουο παιδάκι”
Από την αρχή της σχολικής χρονιάς, προκειμένου να εξασφαλίσουμε τις καλύτερες δυνατές συνθήκες συνύπαρξης στο χώρο του σχολείου μας με τα μικρά μας Απίθανα Νηπιάκια, πρώτο μας μέλημα είναι να ορίσουμε και να καταγράψουμε τους κανόνες αποδεκτής-θετικής συμπεριφοράς των παιδιών μας στην τάξη! Οι “κανόνες” βοηθούν τα παιδιά να αισθάνονται σιγουριά, γιατί καλύπτει την ανάγκη τους για όρια. Για να λειτουργήσουν οι κανόνες της τάξης αλλά και στην οικογένεια, είναι προτιμότερο να βγουν από τα ίδια τα παιδιά και όχι να βάλουμε εμείς κανόνες που νομίζουμε ότι χρειάζονται.
Οι “κανόνες” θα πρέπει να είναι γίνονται κατανοητοί από τα παιδιά, και να είναι σύντομοι και σαφείς. Να διατυπώνονται θετικά για παράδειγμα: “Πετάω τα σκουπίδια μέσα στο καλάθι” όχι “Δεν πετάω σκουπίδια κάτω”, και να τους αναρτήσουμε κάπου που να μπορούν να τους βλέπουν. Τα παιδιά πρέπει να κατανοήσουν όχι τι δεν πρέπει να κάνουμε, αλλά τι πρέπει να κάνουμε!
Κυρίως όμως θα πρέπει να είμαστε συνεπείς στην τήρησή τους! Δεν μπορούμε, για παράδειγμα, να ζητήσουμε από τα παιδιά να είναι ευγενικά εάν εμείς δεν τους φερόμαστε ευγενικά.
Στα πλαίσια λοιπόν της διδακτικής ενότητας με θέμα: «Εγώ κι εσύ όλοι μαζί διαβάσαμε το παραμύθι με τίτλο:
“Ένας δράκος στο σχολείο” το οποίο είναι εξαντλημένο, δεν καταφέραμε να το βρούμε σε βιβλιοπωλείο αλλά το βρήκαμε στα αγγλικά στο youTube και η συνάδελφος, η αγαπημένη μας κυρία Έλενα Βογιατζή μετά χαράς κατάφερε να το μεταφράσει γι’ αυτό και την ευχαριστούμε από καρδιάς που δέχτηκε να μας βοηθήσει.
Περιγραφή:
“Όταν ένας δρακάκι μας ακούσει να λέμε δυνατά: “Ζήτω! Πάμε στο σχολείο σήμερα”… αρνείται άραγε να τρέξει και μέσα να μπει ή όπου φύγει φύγει… για να κρυφτεί;
Μααα όχι! Οι δράκοι δεν τα κάνουν αυτά!
Το δρακάκι χαιρετάει τη μαμά χαμογελαστά, τρέχει στην είσοδο, μετά λέει «γεια» – ποτέ δεν αργεί. Είναι προσεκτικός, και πολύ ευγενικός. Ζωγραφίζει ήσυχα και ωραία, δεν πετάει ποτέ τις μπογιές στον αέρα. Μοιράζεται τα παιχνίδια με κάθε άλλο παιδάκι, δεν παίζει άγρια, δεν φεύγει ποτέ θυμωμένος ούτε τόσο δα λιγάκι. Τρώει προσεκτικά και με όρεξη το δικό του φαγάκι, κρατάει όμως μερικά σνακ για κανένα φιλαράκι! Είναι τόσο καλός και πολύ γλυκός! Όταν η μέρα τελειώνει, τα παιχνίδια συμμαζεύει στην τάξη και φροντίζει όλα να είναι εντάξει… Αποχαιρετάει κάθε φίλο του, με χαρά, παίρνει την τσάντα, το παλτό του τρέχει στης μαμάς την αγκαλιά.
Πόσο υπέροχος μπορεί να είναι ένας δράκος!…”
Για να δούμε τι θυμόμαστε;
Με αφορμή αυτό το παραμύθι καταγράψαμε όλοι μαζί τους δικούς μας “κανόνες”,
τους προσαρμόσαμε στη μουσική; “Χαρωπά τα δυο μου ΄χερια τα χτυπώ” για να τους τραγουδάμε καθημερινά και να τους μάθουμε καλύτερα. Το τραγουδάκι με τους δικούς μας “κανόνες” θα το βρείτε εδώ:
Φτιάξαμε το μικρό μας δρακάκι και παίξαμε μαζί του…
έναν μεγάλο δράκο στον οποίο καταγράψαμε επάνω τους “κανόνες” μας και τον κρεμάσαμε στην τάξη…
και μια ατομική κατασκευή μαζί με ένα ενημερωτικό σημείωμα για το σπίτι για να ενημερώσουμε σχετικά τους γονείς αλλά και να τους παροτρύνουμε να φτιάξουν και στο σπίτι μια κατασκευή μαζί με τα παιδιά ώστε να καταγράψουν οικογενειακώς επάνω τους δικούς τους “κανόνες” για να τους βοηθούν στο σπίτι να ζουν καλύτερα και πιο αρμονικά.
Επιπλέον με αυτόν τον τρόπο τους παροτρύνουμε να δώσουν κίνητρα στα παιδιά επιβραβεύοντας πάντα τις καλές τους πράξεις, αποφεύγοντας τις δωροδοκίες ως κίνητρο για μικρές, καθημερινές πράξεις συνεργασίας. Εάν π.χ. το παιδί ανταποκρίνεται θετικά στους “κανόνες” της οικογένειας, να το επιβραβεύουν λεκτικά («Μπράβο!», «Τα πήγες περίφημα», «Είμαι πολύ πρήφανος/η για σένα», «Καταπληκτικό, συνέχισε έτσι» κλπ) και να του δώσουν μία χαρούμενη, ζεστή αγκαλιά!
Επίσης με αφορμή το παραμύθι: “Ένας δράκος στο σχολείο” και για να δώσουμε ένα κίνητρο στα παιδιά επιβραβεύοντας την καλή συμπεριφορά τους, φτιάξαμε μια κατασκευή, ένα δρακάκι που κρατάει πέντε χρωματιστά μπαλόνια και τον κρεμάσαμε στην τάξη.
Προτείναμε στα παιδιά και συμφωνήσαμε όλοι μαζί:
“Θα βγάζουμε ένα χρωματιστό μπαλόνι από το δρακάκι σας όποτε κάνετε μια αταξία κατά τη διάρκεια της ημέρας. Θα έχετε μια ευκαιρία για να το επιστρέφουμε πίσω αν στη συνέχεια δεν συνεχιστούν οι αταξίες. Αν μέχρι την Παρασκευή έχει το δρακάκι σας όλα τα μπαλόνια του επάνω θα μπορείτε να παίρνετε στο σπίτι το δρακάκι – κούκλα μασκότ – μαζί με την παρέα του, το παιδάκι και τη μανούλα του, για ατέλειωτο παιχνίδι μαζί τους, (η επιλογή του παιδιού θα γίνεται με ένα λάχνισμα π.χ. «Α μπε μπα μπλομ…» ). Τη Δευτέρα θα το επιστρέφετε στο σχολείο, φέρνοντας ότι φτιάξατε στο σπίτι με τη βοήθεια των γονιών σας, μια κατασκευή, μια ζωγραφιά, μια φωτογραφία από το παιχνίδι ή ότι άλλο θέλετε…».
Οι κούκλες είναι από το τραγούδι που δραματοποιήσαμε στην τάξη:“Ένας δράκος μοναχός”
Δημιουργήσαμε το βαλιτσάκι του δράκου που θα ταξιδεύει στο σπίτι κάθε Παρασκευή για ατελείωτο, χαρούμενο παιχνίδι!
Μην ξεχνάμε ποτέ ότι τα παιδιά παίζοντας μαθαίνουν καλύτερα!
Απίθανα Νηπιάκια 1ο – 4ο Τμήματα & 3ο Ολοήμερο – “Συνεργασία – Φιλία, δυο λεξεις με μεγάλη αξια”
Συνεργασία!
…μια σπουδαία αλλά και πολύ σημαντική δεξιότητα που τα παιδιά από την πολύ μικρή ηλικία αλλά κι εμείς οι μεγάλοι είναι απαραίτητο να τη διαθέτουμε. Και επειδή η υποστήριξη των συνεργατικών δεξιοτήτων επιτυγχάνεται μέσα από οργανωμένες δραστηριότητες στο σχολείο, επιλέξαμε μια πολύ όμορφη ιστορία που βρήκαμε στο διαδίκτυο.
Ακούσαμε την ιστορία με τίτλο: «Το γογγύλι του παππού -κλιμακωτό παραμύθι για τη συνεργασία»
Ένα κλιμακωτό παραμύθι για τη συνεργασία, τις οικογενειακές αξίες, τη φιλία και την υποστήριξη. Βασισμένο σε ένα παραμύθι του Ουκρανού συγγραφέα, ποιητή και φιλοσόφου του περασμένου αιώνα, Ivan Franko.
Από την περιγραφή του βίντεο:
Δεν έχει σημασία πόσο μικρός ή μεγάλος είναι κάποιος. Η βοήθεια όλων είναι πολύτιμη για να επιτευχθεί ένας κοινός στόχος.
Η αξία της συνεργασίας είναι σημαντική γιατί συνεργασία σημαίνει να βοηθούν όλοι για να φτιάξουμε κάτι ή να πετύχουμε κάτι γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε τα πάντα μόνοι μας.
Πραγματική συνεργασία είναι να δουλεύουμε όλοι μαζί με υπομονή και χαρά.
Λίγα λόγια:
«Στον κήπο του ο παππούς ένα γογγύλι φύτεψε. Το σκάλιζε, το πότιζε, το χώμα ξεχορτάριαζε Κι όσο πέρναγε ο καιρός το γογγύλι θέργεβε. Μια μέρα το είδε ο παππούς ζουμερό, λαχταριστό κι αποφάσισε πως θέλει να το φάει για βραδινό. Πιάνει λοιπόν το γογγύλι και τραβάει δυνατά. Το γογγύλι όμως δεν βγαίνει και φωνάζει τη γιαγιά… Το γογγύλι όμως δεν βγαίνει και φωνάζουν τον μπαμπά, τη μαμά, τα παιδιά, τα ζωάκια… Ώσπου όλοι μαζί τραβάνε ρυθμικά και δυνατά και επιτέλους το γογγύλι απ’ το χώμα ξεκολλά!
Συζητήσαμε για την αξία της Συνεργασίας και πόσο σημαντικό ρόλο κατέχει στη ζωή μας.
Ποιες εικόνες δείχνουν συνεργασία και γιατί;
Έπειτα, μιμηθήκαμε με κινήσεις την ιστορία, την προσπάθεια όλων μαζί ώστε μέσα από τη συνεργασία να φτάσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα, να βγάλουν το γογγύλι του παππού από το χώμα.
Όταν οι φίλοι διαφωνούν…
Γίναμε ζευγαράκια που διαφωνούν. Πέντε πράγματα μπορούμε να κάνουμε για να λύσουμε τη διαφωνία μας.
Την ιδέα την πήραμε από εδώ: https://www.infokids.gr/kolla-pente-ta-5-vimata-gia/
Συνεργαστήκαμε όλοι να φτιάξουμε την αφίσα μας:
“Συνεργαζόμαστε, Βοηθάμε, Όμορφα Μιλάμε, Παίζουμε καλά, Αγαπάμε όλα τα παιδιά”
…μια τεράστια καρδιά παζλ όπου το κάθε κομμάτι της είναι ξεχωριστό.
Ακούσαμε και μάθαμε το τραγουδάκι με τίτλο: “Συνεργασία” από την Παιδική Χορωδία Σπύρου Λάμπρου
Τέλος κάναμε και ένα φύλλο εργασίας σχετικό με το θέμα:
Απίθανα Νηπιάκια 1ο – 4ο Τμήματα & 3ο Ολοήμερο – «Τα λογάκια τα γλυκά και η νεράιδα Ευγενία»
Τα λογάκια δεν είναι για να πληγώνουν…
Υπάρχουν λογάκια που εκφράζουν ευγένεια, αλλά και λογάκια που μας κάνουν να φερόμαστε με αγένεια. Κάποιες φορές κάποια λογάκια μας πληγώνουν, μας πονούν και μας θυμώνουν: (δεν σ’ αγαπάω πια, δεν σε θέλω για φίλο, είσαι χαζός, μυρίζει άσχημα, φύγε από κοντά μου…) κάποιες φορές όμως κάποια λογάκια μας γιατρεύουν και μας κάνουν να νοιώσουμε όμορφα: (σ’ αγαπώ πολύ, είσαι πολύ όμορφος, είσαι πολύ καλός, συγνώμη, ευχαριστώ…)
Διαβάσαμε το σχετικό παραμύθι: «Τα λογάκια τα γλυκά και η νεράιδα Ευγενία»
Ένα φθινοπωρινό πρωινό
Που είχε πολύ καλό καιρό
Μια νεράιδα ευγενική
Πήγε μια βόλτα γελαστή.
Τ’ όνομά της Ευγενία
Είχε κάλλη όπως άλλη καμία
Μιλούσε σε όλους ευγενικά
Σε μεγάλους και παιδιά…
Με αφορμή το παραμύθι κουβεντιάσαμε σχετικά με τις λέξεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά και για πολλούς λόγους.
Γράφουμε λογάκια που μας κάνουν χαρούμενους ή λυπημένους. Τα κατηγοριοποιούμε και σκεφτόμαστε ποια θα πρέπει να χρησιμοποιούμε…
Όταν ακούμε όμορφα λογάκια και φράσεις νιώθουμε:
- Χαρά
- Αγάπη
- Ευτυχία…
Αντίθετα όταν ακούμε άσχημα λογάκια και φράσεις νιώθουμε:
- Λύπη
- Θυμό
- Στενοχώρια…
Κάθε φορά που ακούμε κάτι άσχημο η καρδούλα μας, η ψυχούλα μας τσαλακώνεται γιατί πληγώνεται. Ακόμα κι αν τη γιατρέψουμε, ίδια δεν θα είναι ποτέ.
Μάθαμε το τραγουδάκι: «Τα λογάκια τα γλυκά»
Τα λογάκια τα γλυκά
Στίχοι: Στέλλα Μπάρμπα
Γιούπι για για γιούπι-γιούπι για
Μου αρέσουν τα λογάκια τα γλυκά.
Όχι λόγια που πληγώνουν
Όχι λόγια που θυμώνουν
Μόνο λόγια που γλυκαίνουν την καρδιά.
Γιούπι για για γιούπι-γιούπι για
Τα πικρά λογάκια διώξτε μακριά,
Κι όποιος πει ποτέ ξανά,
Τα λογάκια τα πικρά,
Στη γλωσσίτσα να του βάλουν πιπεριά.
Γιούπι για για γιούπι-γιούπι για
Τα γλυκά λογάκια έχω στην καρδιά
Κι όποιος λέει από αυτά
Τα λογάκια τα γλυκά,
Κουφετάκια στο στοματάκι χρωματιστά.
Κάναμε αφίσα τη “Νεράιδα Ευγενία με τα λογάκια τα γλυκά”:
Κάναμε μια όμορφη κατασκευή για το σπίτι: «Το γλειφιτζούρι με τα λογάκια τα γλυκά»
Απίθανα Νηπιάκια 1ο – 4ο Τμήματα & 3ο Ολοήμερο – “Κανόνες” διαχείρισης έντασης της φωνής
Για την ομαλή λειτουργία του σχολείου μας από τις πρώτες κιόλας μέρες, απαραίτητη είναι καταγραφή “κανόνων” οι οποίοι θα μας βοηθήσουν να οριοθετούμε τη συμπεριφορά μας προσφέροντάς μας συνάμα ασφάλεια. Μια από τις σημαντικές δεξιότητες για τα παιδιά ιδιαίτερα για τα μικρά μας Απίθανα Νηπιάκια είναι η διαχείριση της έντασης της φωνής έτσι ώστε να μάθουν να χρησιμοποιούν τη φωνούλα τους χωρίς να ενοχλούν την υπόλοιπη ομάδα.
-
- 3ο Τμήμα
-
- 4ο Τμήμα
Η Χαρά, η κούκλα μασκότ της τάξης μας,
ήρθε σήμερα στην παρεούλα μας φέρνοντας μαζί της μια πολύ όμορφη ιστορία με τίτλο:
“Ο Ντεσιμπέλ στο νηπιαγωγείο”
Λίγα λόγια:
“Μια φορά κι έναν καιρό στο χωριό Αρμονία, ζούσε ένα αγοράκι με το πολύ ξεχωριστό όνομα, Ντεσιμπέλ. Το χωριό Αρμονία ήταν γνωστό για την ησυχία του και τους ήρεμους κατοίκους. Ο Ντεσιμπέλ ήταν ένα παιχνιδιάρικο και με πολλή ενέργεια αγόρι αλλά υπήρχε ένα πρόβλημα, η δυνατή φωνή του Ντεσιμπέλ που ενοχλούσε τους γείτονές του.. Σωστά το καταλάβατε, ο Ντεσιμπέλ μιλούσε πάντοτε με δυνατή φωνή. Πολύ δυνατή φωνή. Όταν προσπαθούσε να παίξει με τα άλλα παιδιά στο πάρκο ή στο νηπιαγωγείο, δεν εύρισκε παρέα εύκολα. Τα άλλα παιδιά δεν ήθελαν να παίξουν μαζί του, τον αποφεύγανε γιατί τους ενοχλούσε ή τους τρόμαζε η πολύ δυνατή φωνή του…. Ένα μυστηριώδες δώρο έκπληξη για τον Ντεσιμπέλ για την πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο – ένα “μαγικό” μεταλλόφωνο ήταν αυτό που θα βοηθήσει τελικά τον Ντεσιμπέλ να καταφέρει ελέγξει την ένταση της φωνής του και να αλλάξει την καθημερινότητά του και την αλληλεπίδραση με τους συμμαθητές του. Με κάθε πλήκτρο που χτυπούσε ένιωθε τη φωνή του να αλλάζει…”
Στην αρχή έγινε αφήγηση της ιστορίας από την Χαρά – κούκλα μασκότ και στη συνέχεια παρακολουθήσαμε το σχετικό βίντεο. Ακολούθησε διδακτική αξιοποίηση της ιστορίας μέσο ερωτήσεων κατανόησης.
- Τι πρόβλημα είχε ο Ντεσιμπέλ;
- Ποιο δώρο πήρε ο Ντεσιμπέλ την πρώτη μέρα του νηπιαγωγείου;
- Ποιο χρώμα έδινε στον Ντεσιμπέλ ψιθυριστή φωνή, τη σιγανή, τη δυνατή και την πολύ δυνατή – τσίριγμα;
Σ’ αυτό μας βοήθησε και το online παιχνίδι ερωτήσεων:
Και να η άλλη έκλπηξη της Χαράς – ούκλας μασκότ, ένα πολύχρωμο μεταλλόφωνο.
Σχεδιάζουμε τέσσερεις χρωματιστούς κύκλους:
- Συζητάμε με τα παιδιά τα 4 επίπεδα έντασης της φωνής. Μπλε – Ψύθιρος, Πράσινο – Σιγανή φωνή, Κίτρινο – Δυνατή φωνή, Κόκκινο – Πολύ δυνατή φωνή – Τσίριγμα.
- Αξιολογούμε τα επίπεδα έντασης της φωνής των παιδιών. Δείχνουμε κάθε φορά ένα χρώμα και τα παιδιά ανάλογα ανταποκρίνονται στους χρωματισμούς κύκλους.
- Ποιες είναι οι ιδέες τους για τη χρήση κάθε ενός. Παράδειγμα: Ψιθυρίζω όταν θέλω να πω στο αυτάκι του διπλανού μου “Σ’ Αγαπώ”.
Πάμε να δοκιμάσουμε κι εμείς παιδιά μαζί; Εγώ θα χτυπάω ένα πλήκτρο κι εσείς θα αλλάζετε τη φωνούλα σας ανάλογα.
Μπλε πλήκτρο: Λέμε ψυθιριστά σ’ αγαπώ στο φιλαράκι μας που κάθεταθ δίπλα μας.
Πράσινο πλήκτρο: Λέμε καλημέρα με σιγανή φωνούλα.
Κίτρινο πλήκτρο: Τραγούμε ένα τραγουδάκι με δυνατή φωνούλα.
Κόκκινο πλήκτρο: Φωνάζουμε “βοήθειαααα”
Καταγράφουμε τις ιδέες, απόψεις των παιδιών σχετικά με τη χρήση της έντασης της φωνούλας μας μέσα στο σχολείο.
- Όυαν τρώμε στα τραπεζάκια μιλάμε ψυθιριστά – Μπλε
- Όταν κάνουμε εργασίες στα τραπεζάκια μιλάμε σιγανά – Πράσινο.
- Όταν παίζουμε ελεύθερα στην τάξη μιλάμς δυνατά, ήρεμα – Κίτρινο.
- Όταν παίζουμε έξψ στην αυλή μιλάμε πολύ δυνατά – Κόκκινο.
Χωριζόμαστε σε 4 ομάδες και τα παιδιά αναλαμβάνουν να ζωγραφίσουν τους κανόνες διαχείρισης της φωνής μας στο σχολείο.
Την ιδέα την πήραμε από εδώ: Ο Ντεσιμπέλ στο Νηπιαγωγείο – Διδακτική αξιοποίηση ιστορίας – Κανόνες
- 1ο 6/θέσιο Νηπιαγωγείο "Δήμητρα Μίγγα Κασάπη"
- 1ο Τμήμα ΒΥΠ
- 1ο Τμήμα ΠΟΠ
- 2ο τμήμα ΒΥΠ
- 2ο Τμήμα ΠΟΠ
- 3ο Τμήμα ΒΥΠ
- 3ο Τμήμα ΠΟΠ
- 4ο Τμήμα ΒΥΠ
- 4ο Τμήμα ΠΟΠ
- 5ο Τμήμα ΒΥΠ & Τμήμα Ένταξης
- Αγιασμός
- Ανακοινώσεις
- Απίθανα Νηπιάκια 1ο – 4ο Τμήματα ΒΥΠ & 3ο ΠΟΠ
- 25η Μαρτίου
- Make a Wish
- Αξιολόγηση Σχολικής Μονάδας – Σχέδιο Δράσης
- Απόκριες
- Γιορτές
- Δανειστική Βιβλιοθήκη
- Δράσεις Ενεργού Πολίτη
- Εκπαιδευτικές επισκέψεις
- Εργαστήρια Δεξιοτήτων
- Κανόνες
- Μέγας Αλέξανδρος (Ο Μέγας Στρατηλάτης), Ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει”
- Παγκόσμιες Ημέρες
- Πάσχα
- Πρώτες μέρες στο σχολείο
- Σχέδιο δράσης σχολικής μονάδας
- Το ταξίδι του χρόνου
- Χειμώνας
- Χριστούγεννα
- Χριστούγεννα
- Καλωσόρισμα
- Χωρίς κατηγορία
Robert Fulghum «Όσα πραγματικά θα έπρεπε να ξέρω τα έμαθα στο νηπιαγωγείο»
Ο Γέροντας Παΐσιος για το νηπιαγωγείο
«Για μένα, ενώπιον του Θεού, το πιο υπεύθυνο επάγγελμα, που μπορεί να κάνει κάποιος, είναι νηπιαγωγός. Αλλά και το πιο δύσκολο, γιατί πλάθει ψυχές. Και πλάθοντας ψυχές, πλάθεις ανθρώπους, οι οποίοι είναι κατ’ εικόνα του Θεού πλασμένοι. Και έτσι γίνεσαι συνεργός του Θεού, όπως γίνονται και οι γονείς, όταν τεκνοποιούν». Και συνέχισε: «Αν δεν έχεις τα κότσια να γίνεις νηπιαγωγός, να γίνεις δάσκαλος. Είναι το ίδιο υπεύθυνο. Κι αν δεν μπορείς ούτε δάσκαλος, τότε να γίνεις καθηγητής»!
Εξερευνήστε ψηφιακά το Μουσείο Ακρόπολης στο Google Art Project.
Διεύθυνση ΠΕ Πέλλας
