5ο Τμήμα ΒΥΠ
1 Οκτωβρίου Οι Μαργαρίτες και τα Μαργαριτάκια καλούν τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους στο Νηπιαγωγείο για να τους πουν πόσο τους αγαπούν .
1 Οκτωβρίου σήμερα και η καλή μέρα ο καλός μήνας από το πρωί φαίνεται.
Ο μήνας ξεκινάει με την πιο τρυφερή γιορτή .
Γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα Τρίτης Ηλικίας.
Γιορτάζουν οι παππούδες μας και οι γιαγιάδες μας .
Αυτά τα μοναδικά άτομα που μας κάνουν όλα τα χατίρια, που μας αγαπάνε διπλά, που μας πηγαίνουν βόλτα στο πάρκο , στους παιδότοπους ,που μας γεμίζουν με φιλιά και με αγκαλιές που …που .. τόσα πολλά που ..
Οι Μαργαρίτες και τα Μαργαριτάκια τους καλούμε στο νηπιαγωγείο μας για να τους δείξουμε την αγάπη μας, την ευγνωμοσύνη μας αλλά και να γνωρίσουν το μέρος που περνάμε τόσες ώρες από την ζωή μας.
Τι να πρωτοκάνουμε για να τους ευχαριστήσουμε;
Καταρχήν μέρες πριν έχουν ξεκινήσει οι ετοιμασίες.
Φτιάχνουμε ομαδική αφίσα με τα τυπώματα από τα χεράκια μας και γράφουμε μέσα σε μια καρδιά ένα ποιηματάκι που μιλά μέσα από την ψυχή μας:
«Παππού και γιαγιά σας χαρίζουμε τα χεράκια μας
Τα χεράκια απ΄ τα εγγονάκια
Ελπίδες χαρίζουν
Και χαμόγελα σκορπίζουν
Πάντα, όσο κι αν είναι μικρά
Χωράνε στου παππού και στης γιαγιάς την αγκαλιά.
Θα τους φροντίζουν τα χεράκια τα μικρά
Όπως έκαναν κι εκείνοι γι αυτά.
Η ομαδική αυτή αφίσα σε σμίκρυνση αποτελεί και την πρόσκληση μας προς τους παππούδες μας και τις γιαγιάδες μας.
Στη συνέχεια και αφού έχουμε διαβάσει το διαχρονικό παραμύθι του Shel Silverstein
με τίτλο «Το δέντρο που έδινε» που μιλάει για την δοτικότητα μιας μηλιάς σε ένα αγόρι , φτιάχνουμε μαρμελάδα από μήλο για τους αγαπημένους μας.
Γράφουμε την συνταγή και την ζωγραφίζουμε με τον δικό μας τρόπο και πάντα με πολλή αγάπη.
Το παραμύθι αναφέρεται σε μια μηλιά .
Η μηλιά είναι ένα δέντρο που ένα μικρό αγόρι ξεκουράζεται στον ίσκιο της παίζει παιχνίδια κάνει κούνια .. έτσι όπως εμείς ξεκουραζόμαστε στην ζεστή αγκαλιά των παππούδων μας και των γιαγιάδων μας , παίζουμε μαζί τους απολαμβάνουμε τα φιλιά τους και την προσοχή τους.
Κι όταν μετά από χρόνια το μικρό αγόρι μεγαλώνει ζητά και πάλι από την μηλιά τους καρπούς της για να αποκτήσει λεφτά κι ύστερα όταν γίνεται ακόμα πιο μεγάλο και θέλει να φτιάξει σπίτι η μηλιά του προσφέρει τα κλαδιά της
Κι η ιστορία συνεχίζεται ώσπου η μηλιά να μην έχει τίποτε άλλο να προσφέρει πέρα από το κούτσουρο της για να ξαποστάσει το ηλικιωμένο πια «αγόρι» που γι αυτήν πάντα παραμένει το μικρό της αγόρι.
Η δραματοποίηση από τα Μαργαριτάκια ξεπερνάει κάθε προσδοκία καθώς είναι η πρώτη φορά που εκτίθενται σε κοινό και αυτό δεν είναι τόσο εύκολο όσο κι αν αυτό το κοινό είναι οι πιο αγαπημένοι τους άνθρωποι.
Μετά την δραματοποίηση ακολουθεί ένας χορός κάθε παιδιού με τον δικό του παππού και γιαγιά και στην συνέχεια όλοι μαζί σαν μια μεγάλη οικογένεια πιανόμαστε από το χέρι και χορεύουμε ομαδικά.
Πριν τους αποχαιρετήσουμε τους προσφέρουμε την μαρμελάδα από μήλα που έχουμε συσκευάσει σε μικρά κουτάκια φιλοτεχνημένα με μια μαργαρίτα, μια θήκη για να βάζουν τα γυαλάκια τους και μια μοναδική ζωγραφιά που εξηγούμε τους λόγους που τους αγαπάμε τόσο πολύ
Παππού και γιαγιά σας αγαπάμε πολύ πολύ και θέλουμε να είσαστε στην ζωή μας για πολλά πολλά χρόνια ακόμη .
<a
Πανελλήνια Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού – Ευρωπαϊκή Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού 2024 από τις Μαργαρίτες και Μαργαριτάκια
27 Σεπτεμβρίου Πανελλήνια αλλά και Ευρωπαϊκή Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού.
Το φετινό σύνθημα «Τρέχω για το Συν» ταιριάζει πολύ στο Νηπιαγωγείο μας που καθώς έχει τμήμα ένταξης μας δίνει φτερά στα πόδια αλλά και ανοιχτό μυαλό για να τρέξουμε για την συμπερίληψη, την συνεργασία , την συνύπαρξη, την συνεννόηση, την σύνθεση και την συναδέλφωση.
Πολλά τα αθλήματα που αγωνίστηκαν τα Μαργαριτάκια μας όπως σκυταλοδρομία, άρση βαρών , ακόντιο, τρέξιμο μετ΄ εμποδίων και φυσικά δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε το τρέξιμο ατόμων με προβλήματα όρασης με συνοδό, που τόσο μας συγκίνησε όλους στην Παραολυμπιάδα και που μας έδωσε μια καλή αφορμή για να μιλήσουμε για την συμπερίληψη και την συναδέλφωση με πολύ βιωματικό τρόπο.
Μετά τους αγώνες ακολούθησε η βράβευση των νικητών από την μικρή μας Ελλανοδίκη , η στέψη τους με τον κότινο και τα μετάλλια που είχαν επιμεληθεί τα παιδιά βάφοντας τα άλλα χρυσά , αλλά αργυρά και άλλα χάλκινα .
Μια πολύ δημιουργική μέρα η σημερινή που έδωσε πολλές ευκαιρίες για πολλές συζητήσεις με τα Μαργαριτάκια .
Καταρχήν ένα από τα εντυπωσιακά της μέρας ήταν ότι η Πανελλήνια Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού κανονικά γιορτάζεται στις 30 Σεπτεμβρίου αλλά μεταφέρθηκε για να συμπέσει με την Ευρωπαϊκή Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού. Αυτό κι αν είναι συναδέλφωση.
Προσπαθούμε να το αντιληφθούμε και το βλέπουμε και στον ευρωπαϊκό χάρτη ότι τα σχολεία όλης της Ευρώπης σήμερα ασχολούνται με τον αθλητισμό.
Η σύμπραξη σε όλο της το μεγαλείο.
Αυτή καθ΄ αυτή η ενασχόλησή τους σήμερα με τα αθλήματα , μας έδωσε την ευκαιρία να μιλήσουμε για την ευεξία που χαρίζει η γυμναστική και πραγματικά ήταν η σημερινή μέρα , μια μέρα που τα παιδιά ήταν πιο ενθουσιασμένα από κάθε άλλη φορά και καθόλου δεν τους ένοιαζε ποιος ήταν ο νικητής και ποιος ο χαμένος.
Η ευγενής άμιλλα σε όλο της το μεγαλείο. Έτσι αυθόρμητη και πηγαία, όπως τα ίδια τα παιδιά.
Η βράβευση τους με τον κότινο και την Ελλανοδίκη που έκανε την απονομή των μεταλλίων, μας έδωσε ακόμη μια ευκαιρία για να αναφερθούμε στην αρχαία Ελλάδα και στους Ολυμπιακούς αγώνες τόσο από την αρχαία Ελλάδα όσο και από σύγχρονους Ολυμπιακούς αγώνες είδαμε σε ολιγόλεπτα βίντεο.
Εκεί που τα Μαργαριτάκια καθηλώθηκαν ήταν όταν παρακολούθησαν στιγμιότυπα από Παραολυμπιακούς αγώνες με τους συμμετέχοντες αθλητές και αθλήτριες να τους υπολείπεται κάποιο μέλος του σώματός τους αλλά να τους περισσεύει δύναμη ψυχής .
Όλα όσα έμαθαν βιωματικά σήμερα τα αποτύπωσαν σε μια κάρτα που μαζί με το μετάλλιο που πήραν θα είναι και η ανάμνησή τους από την σημερινή ημέρα.
Οι Μαργαρίτες και τα Μαργαριτάκια γινόμαστε φίλοι!
Μια καρδιά που ζει
σε πολλά σώματα …
Αυτό είναι φιλία!
Μαργαριτάκια ενωμένα
Και πάντα αγαπημένα!
Μετά την προσαρμογή μας στο Νηπιαγωγείο , την γνωριμία μας με τους καινούριους συμμαθητές μας και τις δασκάλες μας, την γνωριμία μας με τις γωνιές που μπορούμε να παίζουμε να δημιουργούμε και να μαθαίνουμε έρχεται και η στιγμή να νιώσουμε ότι είμαστε μια ομάδα και να φτιάξουμε τις φιλίες μας με όλα τα παιδιά και με κάποια παιδιά ακόμα πιο στενά να συνδεθούμε.
Δύο παραμύθια ,δύο πίνακες ζωγραφικής και ένα τραγούδι μας βοηθάνε να καταλάβουμε τι σημαίνει ομάδα και φιλία.
Διαβάζουμε το παραμύθι της Φραντζέσκα Αλεξοπούλου με τίτλο « Φίλοι; Φως Φανάρι» από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος που μιλάει για την φιλία που αναπτύσσεται μεταξύ ενός παιδιού με ένα άλλο που είναι βαρήκοο.
Μέσα από το παραμύθι αυτό αντιλαμβανόμαστε πως η αδυναμία του ενός δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο σε μια φιλία .. ίσα ίσα μπορεί να την δέσει ακόμα πιο πολύ .
Το επόμενο παραμύθι είναι η σκάλα της αγάπης της Γιολάντας Τσορώνη – Γεωργιάδη από τις εκδόσεις Σαβάλλας που μιλάει για ένα αστέρι που έχασε την ισορροπία του και έπεσε μέσα στη ζούγκλα.
Αν δεν επέστρεφε γρήγορα στον ουρανό, θα έχανε τη λάμψη του μια για πάντα. Έτσι, τα ζώα προσπάθησαν με χίλιους τρόπους να το γυρίσουν πίσω!
Άδικος κόπος!
Ό,τι όμως δεν κατάφερε η δύναμη του λιονταριού, το ύψος της καμηλοπάρδαλης και η ευκινησία
της μαϊμούς, το κατόρθωσε ένα τοσοδούλικο μυρμηγκάκι, αποδεικνύοντας στους -από τη φύση τους- ικανούς και δυνατούς πως η συνεργασία κάνει τα αδύνατα δυνατά και τα ταπεινά μυρμηγκάκια… σούπερ ήρωες!
Υπάρχουν πράγματα και καταστάσεις λοιπόν που εύκολα αντιμετωπίζουμε μόνοι, τα “θαύματα” όμως γίνονται από ομάδες, από παρέες, από συνεργασίες.
Τα δύο αυτά παραμύθια έρχονται να δέσουν με δύο εξαιρετικούς πίνακες ζωγραφικής.
Ο ένας είναι ο πίνακας του Γαϊτη που παρατηρώντας τον ζητάμε από τα παιδιά να βάλουν στην άδεια θέση δίπλα τους έναν φίλο.. τον δικό τους φίλο για να μην νιώθουν μοναξιά .. για να νιώθουν ασφάλεια και αγάπη.
Ο δεύτερος πίνακας που παρατηρούμε είναι του Keith Haring που με όμορφο τρόπο και χωρίς να ζωγραφίζει χαρακτηριστικά των προσώπων στους πίνακές του μας δείχνει με διαφορετικό από αυτό που μέχρι στιγμής είχαμε δει συναισθήματα αγάπης και φιλίας.
Τον πίνακα αυτόν τον αναπαριστούμε καταρχήν με το σώμα μας και στην συνέχεια δημιουργούμε την δική μας ομαδική αφίσα αρχικά στον διαδραστικό πίνακα μας .
Σε δεύτερο χρόνο τον αναπαριστούμε σε χαρτί του μέτρου και τελικά γίνεται η ταυτότητά μας στις τσάντες μας σαν επισφράγισμα της φιλίας μας και της συνεργασίας μας από δω και πέρα…
Η δραστηριότητα κλείνει με τον πιο μελωδικό τρόπο.
Με το τραγούδι της φιλίας από την χορωδία του Σπύρου Λάμπρου και τον χορό από τα μικρά μας Μαργαριτάκια που πια έχουν βρει τους φίλους τους μέσα στο νηπιαγωγείο αλλά γνωρίζουν και την δύναμη της ομάδας.
Πρώτη συνάντηση με τους γονείς από τις Μαργαρίτες και Μαργαριτάκια
«Το κλειδί της επιτυχίας μας είναι οι ευχές των γονιών μας.»
Ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας των γνωριμιών και των συστάσεων.
Γνωριμία με τα προνήπια , γνωριμία με τους νέους γονείς, γνωριμία με τους νέους συναδέλφους.
Καθώς τα μαργαριτάκια διανύουν τις μέρες της προσαρμογής στους κανόνες της τάξης και στην ομαλή γνωριμία με τα υλικά και τους νέους συμμαθητές τους και οι κυρίες τους , οι Μαργαρίτες δηλαδή, μεταξύ άλλων ήρθε ο καιρός να γνωριστούν με τους νέους γονείς αλλά και να ξανασυναντήσουν τους γονείς των νηπίων.
Από το πρωί κάνουμε τις ετοιμασίες με τα παιδιά που γνωρίζουν ότι το απόγευμα οι γονείς τους θα μας συναντήσουν και καθένα φτιάχνει μια ζωγραφιά για την μαμά και τον μπαμπά του .
Αυτό θα είναι το δώρο των παιδιών για την επίσκεψη των γονιών τους στο σχολείο που περνούν δημιουργικά τόσες ώρες .
Και αφού η συνάντησή μας κυλάει ομαλά πληροφορώντας τους γονείς για όσα πρέπει τα παιδιά να έχουν μαζί τους και για όλα όσα θα κάνουμε στο νηπιαγωγείο η συνάντηση κλείνει με τις ευχές τους για την καινούρια σχολική χρονιά.
Από μια κλειδαρότρυπα που από μέσα φαίνεται η τάξη μας αλλά και το λογότυπο του νηπιαγωγείου μας, κρέμονται κλειδιά με την φωτογραφία του κάθε παιδιού και μια καρδιά.
Πάνω σε αυτή την καρδιά ζητάμε από τους γονείς να γράψουν τις ευχές τους ο καθένας για το παιδί του .
Την επόμενη μέρα που τα παιδιά έρχονται στο σχολείο ψάχνουν να βρουν το δικό τους κλειδί και να ακούσουν από εμάς τις ευχές της μαμάς και του μπαμπά.
Τους αποχαιρετάμε με ένα γράμμα που είναι κοινή μας πεποίθηση.
Τους εξηγούμε μέσα σε αυτό το γράμμα μέσα από μια περιεκτική ιστορία πως τα παιδιά τους είναι και δικά μας παιδιά και πως γονείς και εκπαιδευτικοί είμαστε συνεργάτες , φίλοι και δουλεύουμε όλοι για ένα κοινό σκοπό που δεν είναι άλλος από το καλό των παιδιών σε όλους τους τομείς.
<a
Οι Μαργαρίτες και τα Μαργαριτάκια των 5ου ΒΥΠ και 4ου ΠΟΠ τμημάτων γνωριζόμαστε.
Όταν κάτι με πληγώνει
έχω ένα μικρό μπαλόνι για
να το κρατώ.
Με ένα αχ, του δίνω αέρα,
το φουσκώνω και πιο πέρα
που εδώ πατώ.
Κι αν μου σκάσει το μπαλόνι,
έχω άλλο που με σώνει
και αν μου σκάσει και το άλλο
κάποτε φτερά θα βγάλω.
Αυτό το τόσο τρυφερό τραγούδι σε στίχους και μουσική του Θοδωρή Κοτονιά γίνεται το έναυσμα της σημερινής συνάντησης μας με τα Μαργαριτάκια.
Μετά την πρώτη γνωριμία με τα ονόματά μας επιλέγουμε τις καρδούλες που βρίσκονται στο χαλί και μιλάμε για τις αγαπημένες μας συνήθειες, το αγαπημένο μας φαγητό , χρώμα, ζωάκι κλπ έτσι ώστε να μάθουν οι συμμαθητές μας κάποια πράγματα για εμάς.
Όμως πέρα από αυτά υπάρχουν και καταστάσεις που μας κάνουν χαρούμενους αλλά και κάποιες που μας στενοχωρούν.
Έχουμε όνειρα και προσδοκίες που πολλές φορές δεν πραγματοποιούνται.
Τι κάνουμε τότε;
Πρέπει να κλαίμε ή μήπως θα ήταν καλύτερα να πάρουμε μαζί μας το μαγικό μπαλόνι , το μπαλόνι του τραγουδιού του Θοδωρή Κοτονιά και να αναζητήσουμε τους τρόπους που θα μας βοηθήσουν να κάνουμε τα όνειρα μας πραγματικότητα;
Σίγουρα το δεύτερο μας κάνει πιο χαρούμενους ακόμα κι όταν είμαστε στενοχωρημένοι γιατί το μπαλόνι συμβολίζει την ελπίδα και την πίστη ότι αξίζουμε κάτι καλύτερο.
Αξίζει να βγάλουμε τα δικά μας φτερά για να μπορούμε να κυνηγάμε τα όνειρά μας.
Χαρίζουμε λοιπόν στα μικρά μας μαργαριτάκια σήμερα μια πρόσκληση στο όνειρο , μέσα από ένα ποίημα , μαζί με ένα μπαλόνι και μια μικρή παλέτα χρωμάτων για να βάψει ο καθένας από εμάς την ζωή του μέσα στο νηπιαγωγείο αλλά και την ζωή του σε κάθε συνθήκη, με τα χρώματα που του αξίζουν και που δεν είναι άλλα από τα φωτεινότερα χρώματα της ελπίδας , της θέλησης, της γνώσης και του παιχνιδιού.
- 1ο 6/θέσιο Νηπιαγωγείο "Δήμητρα Μίγγα Κασάπη"
- 1ο Τμήμα ΒΥΠ
- 2ο τμήμα ΒΥΠ
- 3ο Τμήμα ΒΥΠ
- 4ο Τμήμα ΒΥΠ
- 5ο Τμήμα ΒΥΠ
- 6ο Τμήμα ΒΥΠ
- Αγιασμός
- Ανακοινώσεις
- Απίθανα Νηπιάκια 4ο – 6ο Τμήματα ΒΥΠ & 3ο ΠΟΠ
- 25η Μαρτίου
- Άνοιξη
- Αξιολόγηση Σχολικής Μονάδας – Σχέδιο Δράσης
- Απόκριες
- Γιορτές
- Δανειστική Βιβλιοθήκη
- Δράσεις Ενεργού Πολίτη
- Εκπαιδευτικές επισκέψεις
- Εργαστήρια Δεξιοτήτων
- Κανόνες
- Μέγας Αλέξανδρος (Ο Μέγας Στρατηλάτης), Ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει”
- Παγκόσμιες Ημέρες
- Πάσχα
- Πρώτες μέρες στο σχολείο
- Σεισμός
- Σχέδιο δράσης σχολικής μονάδας
- Χειμώνας
- Χριστούγεννα
- Καλωσόρισμα
- Τμήμα Ένταξης
- Χωρίς κατηγορία
“Κάνε-Μια-Ευχή Ελλάδος”- Έπαινος Διαγωνισμού Αστέρι της Ευχής 2024-2025 – 213 – 1ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ (1ο, 4ο ΒΥΠ & 3ο ΠΟΠ Τμήματα)
Robert Fulghum «Όσα πραγματικά θα έπρεπε να ξέρω τα έμαθα στο νηπιαγωγείο»
Ο Γέροντας Παΐσιος για το νηπιαγωγείο
«Για μένα, ενώπιον του Θεού, το πιο υπεύθυνο επάγγελμα, που μπορεί να κάνει κάποιος, είναι νηπιαγωγός. Αλλά και το πιο δύσκολο, γιατί πλάθει ψυχές. Και πλάθοντας ψυχές, πλάθεις ανθρώπους, οι οποίοι είναι κατ’ εικόνα του Θεού πλασμένοι. Και έτσι γίνεσαι συνεργός του Θεού, όπως γίνονται και οι γονείς, όταν τεκνοποιούν». Και συνέχισε: «Αν δεν έχεις τα κότσια να γίνεις νηπιαγωγός, να γίνεις δάσκαλος. Είναι το ίδιο υπεύθυνο. Κι αν δεν μπορείς ούτε δάσκαλος, τότε να γίνεις καθηγητής»!
Εξερευνήστε ψηφιακά το Μουσείο Ακρόπολης στο Google Art Project.
Διεύθυνση ΠΕ Πέλλας
