Νέος χρόνος ξεκίνησε και μιλάμε για τη ν έννοια του χρόνου , ξεκινώντας από την ημέρα που είναι πιο εύκολα προσδιορίσιμη , την ώρα που περνά σιγά σιγά σιγά κι έτσι εναλλάσσονται οι μέρες , οι μήνες , οι εποχές ο χρόνος.
Διαβάζουμε το παραμύθι η κυρά Καλή η κυρά Κακή και οι 12 μήνες , το δραματοποιούμε και στην συνέχεια φτιάχνουμε το ομαδικό αλλά και το ατομικό δέντρο των εποχών με τα χαρακτηριστικά της καθεμιάς εποχής.
Στη συνέχεια αναρωτιόμαστε γιατί ξημερώνει , γιατί βραδιάζει , γιατί κάνει κρύο, γιατί κάνει ζέστη.
Οι μικροί επιστήμονές μας , τα Μαργαριτάκια μας , παίρνουν στην ολομέλεια την υδρόγειο και παρακολουθούν την κίνηση της Γης γύρω από τον εαυτό της αλλά και γύρω από τον ήλιο κι έτσι μπορούν κι εξηγούν το φαινόμενο τη μέρας και της νύχτας αλλά και της ζέστης και του κρύου ανά εποχή και ανά ήπειρο .
Κι ύστερα η ερώτηση έρχεται αυθόρμητα σχετικά με το φεγγάρι και τις φάσεις του ..
Μικρά ολιγόλεπτα εκπαιδευτικά βίντεο μας βοηθούν να κατανοήσουμε τι συμβαίνει και άλλοτε έχουμε πανσέληνο και άλλοτε το φεγγάρι μικραίνει .. μικραίνει .. ώσπου χάνεται ..
Βέβαια , το παραμύθι με τίτλο ο Φεγγαροσκεπαστής του Eric Puybaret από τις εκδόσεις Διόπτρα , δίνει μια άλλη διάσταση παραμυθένια και ονειρική στις φάσεις του φεγγαριού και τα Μαργαριτάκια σαν παιδιά που είναι χρειάζονται όλες τις εναλλακτικές εξηγήσεις έτσι ώστε και η φαντασία τους να προάγεται αλλά και πάντα να γνωρίζουν και την επιστημονική εξήγηση των φαινομένων .
Με αφορμή λοιπόν τον μικρό Τιμολέων , τον ήρωα του παραμυθιού που δίνει τον δικό του αγώνα για να φτάσει στο φεγγάρι , συζητάμε για τους αγώνες που έδωσε ο Άνθρωπος για να πατήσει στο φεγγάρι.
Μέσα από το σχέδιο δράσης με τίτλο :
«Μια ιστορία θα σας πω
για τις γυναίκες που αγαπώ
γυναίκες διαφορετικές
υπέροχες … μοναδικές
αλλά και καθημερινές…»
γνωρίζουμε την Βαλεντίνα Τερέσκοβα , που ήταν η πρώτη γυναίκα που βρέθηκε στο διάστημα .
Μια γυναίκα που αρχικά ήταν εργάτρια σε υφαντουργείο και επιλέχθηκε μεταξύ άλλων γυναικών γι αυτό το ταξίδι που σκοπό είχε να μελετηθεί η λειτουργία του γυναικείου σώματος στο διάστημα.
Αφού παρακολουθούμε μέσα από ολιγόλεπτα βίντεο την ζωή των αστροναυτών μέσα στο διαστημόπλοιο εκεί που δεν υπάρχει βαρύτητα , εκεί που τα φαγητά αιωρούνται , όπως και τα μαλλιά και τα σώματά τους, φτιάχνουμε κι εμείς μια στολή αστροναύτη από μπουκάλια νερού και αλουμινόχαρτο και με πολύ φαντασία , που έτσι κι αλλιώς την διαθέτουμε, και… ταξιδεύουμε στο διάστημα .. κατακτούμε τόπους ανεξερεύνητους , και πετάμε.. πετάμε .. πετάμε..
Κι όταν κατεβαίνουμε από το διαστημόπλοιό μας , παίρνουμε το τηλεσκόπιο , βγαίνουμε στην αυλή μας και κοιτάμε όσο μακριά μπορούμε σαν μικροί επιστήμονες που είμαστε..
Αφού λοιπόν ανακαλύψαμε το ηλιακό μας σύστημα το αποτυπώνουμε στο χαρτί , φτιάχνουμε τον μικρό μας πύραυλο από ένα καπάκι μαρκαδόρου , αλουμινόχαρτο και κόκκινο γκοφρέ χαρτί και … το μήνυμα είναι ένα μέσα από αυτό το ταξίδι των τόσων ημερών : αναρωτιέμαι, ερευνώ, πειραματίζομαι , τολμώ , τους φόβους μου νικώ και τον κόσμο γνωρίζω και τον κατακτώ μα να ονειρεύομαι ποτέ δεν ξεχνώ .
