31 Οκτωβρίου σήμερα και Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης.
Τα Μαργαριτάκια έχουν τους δικούς κουμπαράδες που μέσα σε αυτούς αποταμιεύουν χρήματα για να πάρουν παιχνίδια κατά το πλείστον.
Σήμερα επιλέξαμε να μιλήσουμε για μια άλλη αποταμίευση που χωρίς να αναιρεί την αξία της χρηματικής αποταμίευσης θεωρούμε ότι είναι σημαντικότερη .
Μιλήσαμε για την αποταμίευση των συναισθημάτων, και της αγάπης μέσα από δύο μύθους από την Ελλάδα και από την Ιρλανδία.
Ο ένας μύθος είναι αυτός του Μίδα που αγαπούσε πολύ το χρυσάφι του και όταν ο θεός του δάσους του είπε πως μπορούσε να πραγματοποιήσει μια ευχή του , εκείνος , άπληστος καθώς ήταν , ζήτησε να μπορεί να μετατρέπει ότι αγγίζει σε χρυσό . Η επιθυμία του έγινε πραγματικότητα και ότι άγγιζε γινόταν χρυσό… ενθουσιάστηκε όταν είδε τον κήπο να γίνεται χρυσός αλλά όταν άγγιξε το φαγητό του και την κόρη του και μετατράπηκαν σε χρυσάφι, τότε έγινε δυστυχισμένος και κατάλαβε πως χωρίς τους δικούς του ανθρώπους το χρυσάφι δεν έχει καμιά αξία .
Κάτι παρόμοιο σαν κεντρική ιδέα πως το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία δηλαδή κρύβει και ο μύθος από την Ιρλανδία που μιλάει για τα ξωτικά που λέγονται eprechauns.
Τα eprechauns στις ιστορίες των Ιρλανδών προστάτευαν τον χρυσό από άπληστους ανθρώπους που τον αναζητούσαν.
Αν τα ξωτικά πιαστούν από τους ανθρώπους, αυτά προσφέρουν δωροδοκίες για να ελευθερωθούν.
Η ιστορία του Seamus για παράδειγμα, ενός ανθρώπου από την περιοχή Mayo, περιγράφει τι συνέβη με τις τρεις επιθυμίες του όταν έπιασε ένα ξωτικό. Ο Seamus ευχήθηκε να γίνει ο πλουσιότερος άνθρωπος σε ένα τροπικό νησί.
Όμως δεν γνώριζε πως η επιθυμία του θα έκρυβε και μια παγίδα. Εκείνος βρέθηκε μόνος στο νησί, χωρίς άλλους ανθρώπους και καταστήματα με πολλά λεφτά που όμως δεν υπήρχε καμιά διέξοδος για να τα αξιοποιήσει κι έτσι τελικά επέστρεψε πίσω στην Ιρλανδία.
Κι εκεί στην άκρη του Ουράνιου τόξου κατάλαβε πως υπάρχει ο δικός του μοναδικός θησαυρός που δεν είναι άλλος από τους δικούς του ανθρώπους.
Φτιάχνουμε κι εμείς με τα Μαργαριτάκια μια αφίσα όλοι μαζί με μια καρδιά κουμπαρά που μέσα της αποταμιεύουμε τους δικούς μας μοναδικούς θησαυρούς που δεν είναι άλλοι από την οικογένεια μας , τα παραμύθια μας, τα κατοικίδιά μας και τους φίλους μας. Ο κουμπαράς μας είναι φυλαγμένος στην άκρη του ουράνιου τόξου και κανείς μα κανείς δεν μπορεί να μας τον παραβιάσει γιατί το ουράνιο τόξο το φυλάμε καλά κρυμμένο μέσα στην καρδιά μας
