Μια καρδιά που ζει
σε πολλά σώματα …
Αυτό είναι φιλία!
Μαργαριτάκια ενωμένα
Και πάντα αγαπημένα!
Μετά την προσαρμογή μας στο Νηπιαγωγείο , την γνωριμία μας με τους καινούριους συμμαθητές μας και τις δασκάλες μας, την γνωριμία μας με τις γωνιές που μπορούμε να παίζουμε να δημιουργούμε και να μαθαίνουμε έρχεται και η στιγμή να νιώσουμε ότι είμαστε μια ομάδα και να φτιάξουμε τις φιλίες μας με όλα τα παιδιά και με κάποια παιδιά ακόμα πιο στενά να συνδεθούμε.
Δύο παραμύθια ,δύο πίνακες ζωγραφικής και ένα τραγούδι μας βοηθάνε να καταλάβουμε τι σημαίνει ομάδα και φιλία.
Διαβάζουμε το παραμύθι της Φραντζέσκα Αλεξοπούλου με τίτλο « Φίλοι; Φως Φανάρι» από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος που μιλάει για την φιλία που αναπτύσσεται μεταξύ ενός παιδιού με ένα άλλο που είναι βαρήκοο.
Μέσα από το παραμύθι αυτό αντιλαμβανόμαστε πως η αδυναμία του ενός δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο σε μια φιλία .. ίσα ίσα μπορεί να την δέσει ακόμα πιο πολύ .
Το επόμενο παραμύθι είναι η σκάλα της αγάπης της Γιολάντας Τσορώνη – Γεωργιάδη από τις εκδόσεις Σαβάλλας που μιλάει για ένα αστέρι που έχασε την ισορροπία του και έπεσε μέσα στη ζούγκλα.
Αν δεν επέστρεφε γρήγορα στον ουρανό, θα έχανε τη λάμψη του μια για πάντα. Έτσι, τα ζώα προσπάθησαν με χίλιους τρόπους να το γυρίσουν πίσω!
Άδικος κόπος!
Ό,τι όμως δεν κατάφερε η δύναμη του λιονταριού, το ύψος της καμηλοπάρδαλης και η ευκινησία
της μαϊμούς, το κατόρθωσε ένα τοσοδούλικο μυρμηγκάκι, αποδεικνύοντας στους -από τη φύση τους- ικανούς και δυνατούς πως η συνεργασία κάνει τα αδύνατα δυνατά και τα ταπεινά μυρμηγκάκια… σούπερ ήρωες!
Υπάρχουν πράγματα και καταστάσεις λοιπόν που εύκολα αντιμετωπίζουμε μόνοι, τα “θαύματα” όμως γίνονται από ομάδες, από παρέες, από συνεργασίες.
Τα δύο αυτά παραμύθια έρχονται να δέσουν με δύο εξαιρετικούς πίνακες ζωγραφικής.
Ο ένας είναι ο πίνακας του Γαϊτη που παρατηρώντας τον ζητάμε από τα παιδιά να βάλουν στην άδεια θέση δίπλα τους έναν φίλο.. τον δικό τους φίλο για να μην νιώθουν μοναξιά .. για να νιώθουν ασφάλεια και αγάπη.
Ο δεύτερος πίνακας που παρατηρούμε είναι του Keith Haring που με όμορφο τρόπο και χωρίς να ζωγραφίζει χαρακτηριστικά των προσώπων στους πίνακές του μας δείχνει με διαφορετικό από αυτό που μέχρι στιγμής είχαμε δει συναισθήματα αγάπης και φιλίας.
Τον πίνακα αυτόν τον αναπαριστούμε καταρχήν με το σώμα μας και στην συνέχεια δημιουργούμε την δική μας ομαδική αφίσα αρχικά στον διαδραστικό πίνακα μας .
Σε δεύτερο χρόνο τον αναπαριστούμε σε χαρτί του μέτρου και τελικά γίνεται η ταυτότητά μας στις τσάντες μας σαν επισφράγισμα της φιλίας μας και της συνεργασίας μας από δω και πέρα…
Η δραστηριότητα κλείνει με τον πιο μελωδικό τρόπο.
Με το τραγούδι της φιλίας από την χορωδία του Σπύρου Λάμπρου και τον χορό από τα μικρά μας Μαργαριτάκια που πια έχουν βρει τους φίλους τους μέσα στο νηπιαγωγείο αλλά γνωρίζουν και την δύναμη της ομάδας.
