Έφτασε και πάλι η πρώτη μέρα της νέας σχολικής χρονιάς. Για μια ακόμη φορά το πρώτο κουδούνι ήχησε σε όλα τα σχολεία της χώρας και όλα τα μαθητούδια μικρά και μεγάλα μετά από μια περίοδο καλοκαιρινής ξενοιασιάς και ανεμελιάς έτρεξαν με χαρά να συναντήσουν και να ανταμώσουν ξανά με τους συμμαθητές τους και τους δασκάλους τους.
Ζητώντας την ευλογία και τη βοήθεια του Θεού όπως κάθε χρόνο σε όλα τα σχολεία της χώρας έτσι και σήμερα Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2024 τελέσθηκε ο καθιερωμένος αγιασμός για την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς 2024-25 από τους ιερείς της ενορίας μας, πατέρα Κυριάκο Χ/δήμου & πατέρα Σταύρου Πατσαβούδη.
Από νωρίς το πρωί το προαύλιο του σχολείου μας «πλημμύρισε» από χαρούμενες παιδικές φωνούλες. Ανάμεσά μας βρίσκονται γνώριμες φατσούλες αλλά και καινούργια προσωπάκια, οι μικροί μας φίλοι που έρχονται για πρώτη φορά στο σχολείο όπου στέκουν, κοιτάζουν με αγωνία και περιμένουν από όλους εμάς τους εκπαιδευτικούς την αγάπη, το ενδιαφέρον μας και μια ζεστή αγκαλιά. Ας τους γλυκοκαλωσορίσουμε και ας τους χαρίσουμε απλόχερα χαμόγελα για να νιώσουν ευχάριστα μέσα στην οικογένεια του Σχολείου μας.
Η διευθύντρια του 1ου 6/θέσιου Νηπιαγωγείου Γιαννιτσών «Δήμητρα Μίγγα Κασάπη», κυρία Κυριακή Πασχούδη ευχήθηκε από καρδιάς σε παιδιά, γονείς και εκπαιδευτικούς να έχουν μια ήρεμη, ευλογημένη, ευχάριστη και δημιουργική σχολική χρονιά. «Στο σχολείο μας θα κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε από τη πλευρά μας ώστε το σχολείο μας να είναι ανοιχτό στην κοινωνία, να υπάρχει μια άριστη συνεργασία σχολείου και οικογένειας για να κυλήσει μια ακόμη σχολική χρονιά ήρεμα και ευχάριστα για όλους μας»
Στον αγιασμό παρευρέθηκαν όπου και απηύθυναν χαιρετισμό η Σχολική Σύμβουλος Προσχολικής Αγωγής κυρία Άννα Βαμβάκη και ο Αντιδήμαρχος Παιδείας του Δήμου Πέλλας κύριος Θεμιστοκλής Μάγγος. Ο καθένας από την πλευρά του ευχήθηκε για τη νέα σχολική χρονιά να είναι ήρεμη, ευχάριστη και δημιουργική με ομόνοια, σύμπνοια και όμορφες συνεργασίες.
Από την πλευρά των εκπαιδευτικών απηύθυνε έναν παραμυθένιο χαιρετισμό η δασκάλα του 1ου ΒΥΠ τμήματος κυρία Κυριακή Δημητριάδου.
Το παραμύθι του Σεπτέμβρη
…Μια φορά κι ένα καιρό ο Σεπτέμβρης, ένα αγόρι χορτασμένο ήλιο και παιχνίδι, πείσμωσε! Καλοκάθισε στην άκρη του δρόμου που θα τον έφερνε στη γη κι αρνιόταν να ξεκινήσει για τον προορισμό του.
Πέσανε απάνω του όλοι για να τον μεταπείσουν.
Αυτός ανένδοτος, δεν μιλούσε σε κανέναν. Τελευταίος τον πλησίασε ο πατέρας του, ο Χρόνος. «Πες μου αμέσως τι συμβαίνει» του είπε αυστηρά. «Τι πράγματα είναι αυτά; Πρέπει να κατέβεις στην γη Σεπτέμβρη, ν΄ αρχίσει ο τρύγος, να ξεπροβοδιστούν τα χελιδόνια στο ταξίδι τους, να πάρουν τα φύλλα των δέντρων το κιτρινοκόκκινο χρώμα τους. Και βέβαια, πρέπει να πας για ν΄ ανοίξουν τα σχολεία γιε μου! Χιλιάδες παιδιά σε περιμένουν! Πως μπορείς εσύ να τεμπελιάζεις;»
«Δεν είμαι τεμπέλης» άρχισε να μιλάει επιτέλους ο Σεπτέμβρης. «Είναι που δεν βλέπω τον λόγο για να πάω. Κοίτα τους ανθρώπους μπαμπά! Κοίτα τον κόσμο τους! Τόση απανθρωπιά, τόση αδικία, τόση μοναξιά…
Οι άνθρωποι είναι συνέχεια βιαστικοί, αγχωμένοι, κουρασμένοι, αγέλαστοι… Κολλημένοι στα κινητά τηλέφωνά τους, ξένοι μεταξύ τους. Ξημεροβραδιάζονται πονοκεφαλιασμένοι από λογαριασμούς, τηλεθεατές μπροστά σε αληθινούς πολέμους, σε φωτιές που αφανίζουν τόπους, σε πρόσφυγες που τους καταπίνουν θάλασσες…
Πες μου πατέρα, ποιος θα το καταλάβει αν ξεχαστούν εδώ τα χελιδόνια; Ποιος νοιάζεται για το φθινόπωρο και τα χρώματά του πια;
Οι άνθρωποι μόνο με τα χρήματα και τις οθόνες τους ασχολούνται.
Γι αυτό κι εγώ δεν πάω πουθενά. Εδώ θα μείνω».
Ο Χρόνος άκουσε σκεφτικός το αγόρι του. Πόσο δίκαιο είχε το παιδί του… Καμάρωνε για τις σκέψεις του. Όμως ήταν γονιός που θα πει, βοηθός και φύλακας άγγελος για πάντα.
«Καλό μου αγόρι» του είπε τρυφερά, όταν αυτό σταμάτησε να μιλάει. «Δίκαιο έχεις αλλά την ίδια ώρα κάνεις και λάθος! Δεν γίνεται να ξεχνάς τα παιδιά που σε περιμένουν στα σχολεία. Γιατί νομίζεις ότι υπάρχουν τα σχολεία Σεπτέμβρη μου; Για τα μαθηματικά, την γραμματική, τη ρομποτική; Όχι παιδί μου, όχι! Για να γίνονται οι άνθρωποι, Άνθρωποι με το Α τους κεφαλαίο, γι’ αυτό υπάρχουν τα σχολεία! Για να μάθουν την αλφαβήτα της Ζωής, της δικαιοσύνης, της φύσης, της συμπερίληψης. Για να σέβονται όλοι το γέλιο και το μέλλον των παιδιών.
Οι μεγάλοι άνθρωποι, οι ενήλικες, πρέπει να επαναξιολογήσουν τη Ζωή, τις αποφάσεις και τις επιλογές τους. Ν΄ανοίξουν την αγκαλιά τους στα σχολεία, στο δεύτερο σπίτι των καμαριών τους, να τα στηρίξουν και να τα υπερασπιστούν.
Γιατί το σχολείο υπάρχει Σεπτέμβρη μου για να κάνει τα παιδιά ενεργούς πολίτες όταν μεγαλώσουν, όχι τηλεθεατές και μαριονέτες.
Να τα κάνει ικανά να γκρεμίσουν και να ξαναχτίσουν αυτόν τον κόσμο! Σήκω αγόρι μου και πήγαινε στο καλό. Τα σχολεία είναι η ελπίδα του κόσμου, σήκω καλέ μου. Τα παιδιά σε περιμένουν!
Ο Σεπτέμβρης άκουσε προσεκτικά τον πατέρα του και κούνησε καταφατικά το κεφάλι όταν τελείωσε. Άλλωστε, το ήξερε καλά, ο μπαμπάς Χρόνος είχε πάντα δίκαιο. Με ένα σάλτο λοιπόν πήρε το δρόμο του. Μπήκε στα ημερολόγια, μπήκε και στη ζωή των ανθρώπων.
Και να ΄μαστε σήμερα εδώ!
Μικροί και μεγάλοι, «καλή μας χρονιά» στο καλύτερο σχολείο, στο πιο αγαπησιάρικο της εκπαίδευσης!
Για να ζήσουμε όλοι καλά και τα παιδάκια μας ακόμη καλύτερα!
Καλή & Δημιουργική σχολική χρονιά!
