Σαν σήμερα…
Καβάφης Κωνσταντίνος (29 Απριλίου1863-29 Απριλίου 1933) «ο ποιητής της αξιοπρέπειας»
Ο Κωνσταντίνος Καβάφης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια στις 29 Απριλίου το 1863. Ενώ στην Αθήνα, μετά το 1880, μοναδικό σχεδόν πνευματικό κέντρο του ελληνισμού, μεσουρανεί η ισχυρή ποιητική φυσιογνωμία του Παλαμά, στην Αλεξάνδρεια, δημιουργεί το έργο του ένας ποιητής ο Κων/νος Καβάφης, που έμελλε αργότερα να πάρει κεντρική θέση στη νεοελληνική ποίηση και να επηρεάσει αποφασιστικά όλη τη νεότερη εξέλιξή της. Η ποιητική του Καβάφη ξάφνιασε με την ιδιοτυπία της, τόσο διαφορετική από ό,τι ήταν ως τότε καθιερωμένο. Ποιήματα σύντομα, γραμμένα ούτε σε δημοτική γλώσσα ούτε σε καθαρεύουσα,
με στίχο χαλαρό κι ελεύθερο και κάποτε ομοιοκατάληκτο που ηχεί σαν παιχνίδι ή ειρωνεία. Ποιήματα με πεζολογικό χαρακτήρα, ποιήματα με έντονη τη φιλοσοφική και υπαινικτική διάθεση, που ωθούν στη συνειδητοποίηση της δραματικής ουσίας της ζωής, που δεν είναι μόνο η αίσθηση της παρακμής και της ματαιότητας αλλά αντίρροπα είναι το αίσθημα της αξιοπρέπειας και της υπερηφάνειας. Στο ελλαδικό αναγνωστικό κοινό έγινε γνωστός από το άρθρο του Ξενόπουλου στα Παναθήναια ενώ στο αγγλόφωνο κοινό τον σύστησε ο φίλος του Φόρστερ (1919) Από τότε μέχρι σήμερα συντελέσθηκε η πανελλήνια και παγκόσμια αναγνώριση του έργου του. Ο μεγάλος ομότεχνός του ο Μπέρτολτ Μπρεχτ έγραψε ένα ποίημα του οποίου ολοφάνερη πηγή του είναι το ποίημα Τρώες του Καβάφη.
Τις μέρες που η πτώση ήταν πια βεβαία
Στα τείχη είχαν αρχίσει κι όλας τον θρήνο
Στύλωσαν οι Τρώες κομματάκια μικρά
Κομματάκια στις τριπλές ξύλινες πύλες
Κι άρχισαν θάρρος πάλι να αποκτούν κι ελπίδα
Κι οι Τρώες λοιπόν.
«όσο μπορείς»
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κι εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
- Κ.Π. Καβάφης, Ποιήματα, τόμ.1, Ίκαρος
Che fece. . . . il gran rifiuto
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος το ’χει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει εκείνο
τ’ όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του.
[1899, 1901*]
Κ.Π. Καβάφης, Ποιήματα, τόμ.1, Ίκαρος
(αποσπάσματα από εργασία μαθητών των τμημάτων Α2 και Α3)
Κουφοπούλου Ηλιάνα, Λαδά Κατερίνα, Λιάκης Παναγιώτης, Λλεσανάκου Αλεξάνδρα, Μαγκερίδης Γιώργος, Μπισμπίκη Μαριαλένα, Παγώνη Θάνια
