Με περισσή χαρά ανακοινώνουμε τη βράβευση της μαθήτριας της Β’ Τάξης του 1ου Γενικού Λυκείου Κιάτου Γαλάνη Παρασκευής – Μαρίας στον Παγκορινθιακό Διαγωνισμό Λογοτεχνίας που διοργανώθηκε και φέτος, όπως κάθε χρόνο, από το Γενικό Λύκειο Βέλου. Η μαθήτρια τιμήθηκε με το 2ο βραβείο στην κατηγορία Ποίηση Λυκείου.
Το σχολείο μας συγχαίρει τη μαθήτρια για την προσπάθειά της και της εύχεται καλή πρόοδο και μεγαλύτερες – μακάρι – επιτυχίες στο μέλλον. Ευελπιστούμε η περίπτωσή της να εμπνεύσει και άλλους μαθητές και μαθήτριες στο μέλλον να εκφραστούν με ανάλογους δημιουργικούς τρόπους.
” Η ποίηση είναι μια πόρτα ανοικτή.” (Γ. Παυλόπουλος, “Αντικλείδια“)
Χρησιμοποιημένοι αναπτήρες
Πάντα μού άρεσε να ανάβω το τσιγάρο μου
με χρησιμοποιημένους αναπτήρες.
Όλοι τους κρύβουν μια ιστορία.
Κάθε χρήστης τους
μέσα σε στιγμές θλίψης, πανικού, ευτυχίας ή δυστυχίας
τους χρησιμοποίησε,
για να του δώσουν με τη φλόγα τους
παρηγοριά ή ανακούφιση, ηδονή και
ηρεμία.
Σύντροφος παντοτινός ο αναπτήρας.
Χωρίς αυτόν όσα τσιγάρα και να κατέχεις
είναι άχρηστα.
Όταν ένας αναπτήρας τελειώσει, τον πετάς.
Δεν ξοδεύεις χρόνο να αναπολήσεις
τις αναμνήσεις που έχεις με αυτόν
κρυμμένο στο πακέτο σου, πάντοτε
πρόθυμο να σε εξυπηρετήσει.
Το κόστος του τιποτένιο και μηδαμινό,
προϊόν που εύκολα μπορεί
να αντικατασταθεί.
Άνευ σημασίας η χαρά που σου προσέφερε.
Σαν τον αδειάσεις, αχρείαστος για σένα.
Σαν αναπτήρα μ’ άδειασες κι εσύ
και βρίσκομαι ανάμεσα στους άλλους
πετάμενους αναπτήρες σου.
Λες και δε γνώριζες πως οι αναπτήρες
με υγραέριο ξαναγεμίζουν.
