Κάνοντας μια βόλτα στην αυλή του σχολείου βλέπουμε τα πορτοκαλί και κίτρινα που τόσο αγάπησε ο ζωγράφος, το λεμονί, του καδμίου, το λαδί, την ώχρα. Στα τέλη του 19ου αι. δημιουργεί στους πίνακές του τις αντιθέσεις των κίτρινων και μωβ, των μπλε και πορτοκαλί και τις αδρές γραμμές, τις καμπύλες και τις σπειροειδείς. Ζωγραφίζει τοπία με φυσικό φως, αλλά με περισσότερη ένταση και συναίσθημα.Το σημαντικό έργο του αναγνωρίστηκε μετά το θάνατό του.Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ζωγραφίζει περισσότερους από οχτακόσιους ογδόντα πίνακες, από τους οποίους οι τριάντα είναι αυτοπροσωπογραφίες στις οποίες φαίνεται να εξετάζει το βλέμμα του μέσα στον καθρέφτη.Τα παιδιά έφτιαξαν τη δική τους χρωματική παλέτα για την “έναστρη νύχτα”.