Ο Μάρτης είναι ο τρίτος μήνας του έτους και ο πρώτος της Άνοιξης, ο οποίος έχει και 31 ημέρες. Αρχικά, λόγω της εαρινής ισημερίας ήταν ο πρώτος μήνας του Ρωμαϊκού ημερολογίου (που ήταν δεκάμηνο). Τρίτος μήνας κατά σειρά έγινε με τη μεταρρύθμιση του 153 π.Χ. , αφού προστέθηκαν ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος. Μάρτιος σημαίνει «άρειος» και ήταν ο μήνας του Άρεως. Ο Μάρτιος λέγεται και «Μάρτης – Παλουκοκαύτης», γιατί αναγκάζει, με το απρόοπτο κρύο του, να καίνε οι άνθρωποι ακόμα και τα παλούκια για να ζεσταθούν. «Μάρτης, γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης». Λέγεται και «Βαγγελιώτης», αφού το Μάρτη (25 Μαρτίου) γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Επίσης «Ανοιξιάτης», αφού είναι ο πρώτος μήνας της άνοιξης και «Φυτευτής». Το φύτεμα γίνεται τον Μάρτη. Μιλώντας για Μάρτη εννοούμε φυσικά τη Μεγάλη Σαρακοστή, τη μεγάλη νηστεία πριν από το Πάσχα. Το είπε και ο λαός. «Δεν λείπει ο Μάρτης απ’ τη Σαρακοστή» ή και για άτομα που τα βρίσκεις παντού, αναμειγνύονται με όλα, «χώνουν παντού την ουρά τους». «Λείπει ο Μάρτης με τη Σαρακοστή;» Όχι βέβαια… Πολλές και αστείες οι ιστορίες γύρω από το όνομα του Μάρτη και τα καμώματά του με τον καιρό δίκαια τον αποκαλούν τρελό και αντάρτη …

Νονά του Μάρτη είναι η χαριτωμένη Άνοιξη. Τον βάφτισε μαζί με τα πρώτα χελιδόνια και κέρασε τους προσκεκλημένους παγωτό από το τελευταίο χιόνι των βουνών με αγριόμελο και τροπικά φρούτα. Το τρίτο και το πιο παράξενο παιδί της μητέρας Φύσης. Μια γελάει και μια κλαίει…. Ο Μάρτης μόλις μεγάλωσε άρχισε να τρέχει πάνω στις κορυφές των βουνών, στους κάμπους και στα λιβάδια. Ο ήλιος από τον ουρανό τον ακολουθούσε και έπαιζε μαζί του. Από το πολύ το τρέξιμο και το παιχνίδι, ίδρωνε και τότε, κάνοντας αέρα για να δροσιστεί, φώναζε: Ούφ!! Ζεσταίνομαι!! Ο ήλιος ακούγοντας τη γκρίνια του έφευγε τρέχοντας. Τότε ερχόταν ο βοριάς να τον δροσίσει, ερχόνταν και τα συννεφάκια κι η βροχή που δρόσιζαν το Μάρτη. Ο Μάρτης για μια δυο ώρες ήταν ευχαριστημένος. Αλλά μετά από λίγο άρχιζε να κρυώνει. – Αχ κρυώνω!! Αχ παγώνω!! Φώναζε κλαίγοντας. Ήλιε μου, έλα, Ήλιε μου, να με ζεστάνεις!! Και πάλι έτρεχε ο ήλιος κοντά του. Τέλος πάντων αυτός ο Μάρτης δεν ξέρει τι θέλει και τι γυρεύει! Φώναζαν νευριασμένα μερικά χελιδόνια, που εκείνη την ώρα πετούσαν και γυρνούσαν πάλι πίσω από τις μακρινές χώρες που είχαν πάει για να ξεχειμωνιάσουν… Το Μάρτη τον πεντάγνωμο όπου γελά και κλαίει, θα τόνε τιμωρήσουμε ψέματα να μη λέει του φώναζαν τιτιβίζοντας …Μα και άλλη ιστορία μιλάει για τις γυναίκες του Μάρτη …

Κάποτε οι μήνες αποφάσισαν να παντρευτούν. Ο καθένας βρήκε μια γυναίκα που του άρεσε και την παντρεύτηκε. Ο Μάρτης δε φρόντισε το ζήτημα μόνος του και έβαλε προξενητάδες να του βρούνε μια γυναίκα. Εκείνοι του φέρανε μια κοπέλα η οποία ήταν τυλιγμένη με ένα μαντίλι και του είπαν ότι είναι πολύ όμορφη. Ευκολόπιστος όπως ήταν, την παντρεύτηκε. Όταν όμως έμειναν μόνοι και έβγαλε το μαντίλι της, τι να δει; Δεν υπήρχε πιο άσχημη στον κόσμο! Από τότε κάθε φορά που τη θυμόταν άστραφτε, βροντούσε, έβρεχε, έριχνε μπόρες, έκανε παγωνιές. Μόνο όταν ξεχνιόταν μερικές φορές, ηρεμούσε, γαλήνευε κι έκανε καλό καιρό! Γι’ αυτό λέγεται και η παροιμία: «Ο Μάρτης πότε κλαίει και πότε γελάει»

Πιστοί στην παράδοση και στο έθιμο βάλαμε Μαρτάκια στα χέρια μας  που φέτος ήταν μια ευγενική χορηγία και δημιουργία από την κ. Ευγενία Αλεξιάδη μητέρα της Κατιάνας από το τμήμα 1 και μέλος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων του σχολείου μας.

Λένε πως, αν κοιτάξεις καλά τον ουρανό τις πρώτες μέρες του Μαρτίου, θα δεις λεπτά νήματα να αιωρούνται. Είναι οι κλωστές που δένουν τον χειμώνα με την άνοιξη, τον ήλιο με τα σύννεφα, τα όνειρα με την πραγματικότητα. Κάποτε ένα τέτοιο νήμα μπλέχτηκε στα φτερά δύο πουλιών. Όσο κι αν προσπάθησαν, δεν κατάφεραν να το βγάλουν από πάνω τους. Έτσι το τακτοποίησαν μ’ έναν τρόπο που να μην τα ενοχλεί και το άφησαν. Σύντομα διαπίστωσαν πως δεν τα βάραινε, ούτε τα εμπόδιζε. Αντίθετα, πετούσαν πιο γρήγορα και πιο ανάλαφρα. Ήταν ατρόμητα. Λες και ένα αόρατο χέρι τα έκανε πιο ικανά και τα προστάτευε από τους κινδύνους. Την τελευταία μέρα του μήνα, το νήμα έπεσε πάνω σε κάποιες τριανταφυλλιές. Από κει το πήραν τα πρώτα χελιδόνια και το έβαλαν στη φωλιά τους. Να είναι πιο μαλακή για τα μικρά τους, που θα γεννιόντουσαν σε λίγο. Από τότε, κάθε Μάρτιο, ασπροκόκκινα βραχιολάκια πλημμυρίζουν τη γη. Κι αν κοιτάξεις καλά τον ουρανό, ίσως δεις ακόμα κάποια νήματα να αιωρούνται…

Φυσικά δεν παραλείψαμε να αποτυπώσουμε εικαστικά την παροιμία «Μάρτης είναι νάζια κάνει πότε κλαίει και πότε γελάει »

Καλό μας μήνα λοιπόν και προσοχή στον ήλιο του Μαρτίου …