Η παράδοση λέει πως κάποτε, που η παραγωγή του κρασιού ήταν μικρή οι μήνες Γενάρης, Φλεβάρης και Μάρτης συμφώνησαν να ενώσουν σε ένα πιθάρι το κρασί τους και να το χρησιμοποιήσουν από κοινού. Ο Φλεβάρης, που είχε βάλει πρώτος το κρασί στο πιθάρι, τρύπησε το κάτω μέρος για να τραβήξει το δικό του κρασί, χωρίς να ρωτήσει τους άλλους, και τράβηξε και το δικό τους μερίδιο. Για τιμωρία τότε ο Γενάρης και ο Μάρτης του αφαίρεσαν από μια μέρα κι έτσι απόμεινε με 28.
Κάθε τέσσερα χρόνια που το έτος είναι δίσεκτο, την τελευταία ημέρα του Φεβρουαρίου, δηλαδή στις 29 του μήνα, γιορτάζει ο Άγιος Κασσιανός. Η περίεργη αυτή γιορτή, έδωσε αφορμή για διάφορες λαϊκές ερμηνείες και περιπαίγματα.
Η λαογραφία φέρνει πληροφορίες κι από τον τόπο μας.
Αναφέρεται λοιπόν ότι:
«Στη Μυτιλήνη, τη γιορτή του Αγίου Κασσιανού τη θεωρούν ως γιορτή των τεμπέληδων!
Λένε μάλιστα: « του Κασσιανού γιορτάζουν οι οκνοί (οι τεμπέληδες)».
Η παράδοση από τη Μυτιλήνη που εξηγεί τις παραπάνω εκφράσεις είναι η εξής:
Μια μέρα που ο Χριστός γύριζε με τους Αποστόλους, έκατσε σε ένα μέρος να ξεκουραστεί. Πάνε τότε όλοι οι Άγιοι κοντά, για να του γυρέψουν δουλειά. Πάει ο Άι- Νικόλας και του λέει:
_ Χριστέ μου για πες μου, τι να κάνω;
Λέει τότε ο Χριστός:
_ Πήγαινε να δεις ποια καράβια και καΐκια βολοδέρνουν και απέ να τα σώζεις.
Πάει ο Άι – Τρύφωνας και του λέει:
_ Εγώ τι θέλεις να κάνω;
_ Αμ\’ το κλαδευτήρι το\’χεις στη μέση σου και κρέμεται, τι ρωτάς λοιπόν; Πήγαινε στα χωράφια και στα αμπέλια και κάνε τη δουλειά σου. Διώξε τις αρρώστιες απ\’ τα δέντρα κι όλα τα κακά!
Ένας, ένας πήγαν όλοι οι Άγιοι στο Χριστό και ανέλαβαν τη δουλειά τους. Πίσω, πίσω πήγε και ο Άγιος Κασσιανός και λέει:
_ Εγώ Χριστέ μου, τι να κάνω;
Γέλασε τότε ο Χριστός, δε βάσταξε και του πε:
_ Αμ\’ εσύ είσαι που είσαι οκνός! Φύλαγε, λοιπόν, το Φλεβάρη! Κι άμα δεις και τραβάει είκοσι εννιά, έμπα μέσα στο είκοσι εννιά και κάνε τη δουλειά σου. Πάλι, σα δεν έχει είκοσι εννιά, κάτσε απ\’ όξω».
Και μερικές παροιμίες για τον Κουτσό μας Φλεβάρη!!!
Άσπρος Φλεβάρης, χαρούμενος ο χωραφιάρης.
Παπαντούλα χιονισμένη, και τ\’ αμπάρια γιομισμένα.
Σου \’πανε Φλεβάρη βρέξε και λησμόνησες να πάψεις.
Χιόνια του Φλεβαριού, χρυσάφι του καλοκαιριού.
Όμως δεν παύει να κουβαλά και την ελπίδα της γλυκιάς ηλιαχτίδας, αφού στο βάθος της ματιάς του φαίνεται η Άνοιξη. Γιαυτό και λέμε:
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει κι άμα πει και θυμώσει μέσ\’ τα χιόνια θα μας χώσει.
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει, μ\’ αν τις φλέβες του ανοίξει ξεροπήγαδα γιομίζει.
Και φυσικά ζωγραφίσαμε τον Φλεβάρη Καρναβαλιστή με τα δώρα του που μας φέρνει …
Δείτε τα δώρα του Φλεβάρη από το κουκλοθέατρο Λαμίας
