Όλα όσα γνώρισαν τα παιδιά σχετικά με τα ζώα των πάγων, την Αρκτική και την Ανταρκτική, κλήθηκαν να ανακεφαλαιώσουν μέσα από την διαμόρφωση μια ομαδικής κατασκευής. Συζήτησαν για τα χρώματα της Γης και τη σύνδεση του γαλάζιου με το νερό, το πράσινο με τις δασικές εκτάσεις και το κίτρινο της ερήμου. Στην συνέχεια, χρωμάτισαν την υδρόγειο σφαίρα αξιοποιώντας κομμάτια πάγου τα οποία βουτούσαν σε τέμπερα κάνοντας “παγοζωγραφική”. Έπειτα, όταν πια τα χρώματα είχαν στεγνώσει ζωγράφισαν πάνω στη Γη στοιχεία του χειμώνα τοποθετώντας τα στα κατάλληλα γεωγραφικά σημεία. Όπως για παράδειγμα πιγκουίνους στην Ανταρκτική και καφέ αρκούδες να κοιμούνται στα βουνά της Ελλάδας. Το εικαστικό αυτό έργο έγινε επίσης αφορμή να μιλήσουμε για τη θέση του Βορρά, του Νότου, της Ανατολής και τη Δύσης και να γίνει μια εισαγωγή γύρω από της έννοιες του προσανατολισμού. Ακόμα, μέσα από ένα πρακτικό πείραμα τα παιδιά παρατήρησαν τη θέση του ήλιου σε σχέση με τη Γη και πώς αυτό παίζει ρόλο για το ποιες τελικά είναι οι πιο κρύες και οι πιο ζεστές περιοχές της, ενώ σημειώθηκε ότι η θερμότερες περιοχές της Γης είναι αυτές που βρίσκονται στον Ισημερινό μιας και εκείνος είναι το κοντινότερο σημείο στον ήλιο. Στο τέλος όταν πια η ομαδική μας δραστηριότητα είχε ολοκληρωθεί, με τον πάγο που μας περίσσεψε από την παγοζωγραφική παίξαμε παγοσκυταλοδρομίες και κάναμε παρατηρήσεις σε σχέση με τον πάγο, την υφή και τη μεταβολή του σε νερό όταν τον πιάναμε στα χέρια μας.

Αμυγδαλιά, το αγαπημένο καρποφόρο δέντρο που συναντάμε παντού στην ελληνική ύπαιθρο. Ένα φυτό που παραδοσιακά συμβολίζει την ελπίδα και τον ερχομό της άνοιξης. Εκτός από τα πεντανόστιμα αμύγδαλα που απολαμβάνουμε φρέσκα και αποξηραμένα, οι αμυγδαλιές είναι διάσημες για την υπέροχη ανθοφορία τους. Κάθε χρόνο στα μέσα Ιανουαρίου, ξεπροβάλουν λευκά-ροζ λουλούδια πάνω στα γυμνά κλαδιά τους, πριν ακόμη ακόμα εμφανιστούν τα φύλλα τους, στέλνοντας ένα μήνυμα απέραντης αισιοδοξίας και ομορφιάς μέσα στον χειμώνα. Η ανθισμένη αμυγδαλιά αποτελεί διαχρονική πηγή έμπνευσης στην ποίηση, το θέατρο και τις τέχνες.

Πηγή: www.mistikakipou.gr

Ο μύθος της αμυγδαλιάς…

Η ιστορία της Φυλλίδας.

 

 

Έχουμε μπει πια για τα καλά στον κρύο, παγερό και τσουχτερό Χειμώνα!Η θερμοκρασία έχει πέσει, ο καιρός έχει αλλάξει και μαζί με αυτόν έχουν αλλάξει και οι ενδυματολογικές μας επιλογές και η ανάγκη μας να ονειρευόμαστε χιονισμένα τοπία και δραστηριότητες στο χιόνι. Το περιμένουμε βέβαια να έρθει σύντομα και στην αυλή του σχολείου μας, αλλά μέχρι τότε το ζούμε με όποιον τρόπο μπορούμε. Διαβάζοντας χειμωνιάτικες ιστορίες, βρίσκοντας λέξεις και αντικείμενα που αρχίζουν από το γράμμα Χχ και ζωγραφίζοντας τα σε χαρτί, τραγουδώντας χειμωνιάτικα τραγούδια, παίζοντας με ψεύτικες χιονόμπαλες φτιαγμένες από χαρτί και κάνοντας ανάλογες κατασκευές και μουσικοκινητικές δραστηριότητες με θέμα τον ΧΕΙΜΩΝΑ. Μία από τις κατασκευές μας που άρεσε πολύ στα παιδιά μας, ήταν η δημιουργία ενός χειμωνιάτικου σκούφου, στολισμένου με ποικίλα προγραφικά σχέδια. Έτσι λοιπόν τα παιδιά πήραν στα χέρια τους, ένα προσχεδιασμένο περίγραμμα σκούφου σε λευκό χαρτόνι Α4, χωρισμένο σε 5 μέρη.1) Η φούντα η στρογγυλή 2)Το πρώτο τμήμα κάτω από την φούντα 3)Το μεσαίο τμήμα 4)Το τελευταίο τμήμα και 5) Η διακοσμητική γούνα του σκούφου.

“Και στης ζωής τους πιο βαρείς χειμώνες Αλκυονίδες μέρες καρτερούν”

Κ. Ζόννε,

Αυτό το ωραίο δίστιχο είχε γράψει ο ποιητής Δροσίνης, θέλοντας να τονίσει ότι και μέσα στις πιο δύσκολες εποχές που περνάει κανείς, μπορεί να ελπίζει ότι θα έλθουν καλύτερες ημέρες. Ας αρχίσουμε από την αρχαία ελληνική μυθολογία . Ζούσε, λοιπόν, κάποτε μια όμορφη νέα, κόρη του θεού Αίολου και της Αιγιάλης, κόρη των ανέμων και της ακτής, η οποία αγάπησε παράφορα και παντρεύτηκε το βασιλιά της Τραχινίας  Κύηκα, που ήταν βουτηχτής. Στον τρελό έρωτά τους ο Κύηκας και η Αλκυόνη (αυτό ήταν το όνομα της νέας), δεν σεβάστηκαν τα όρια που είχαν θέσει οι θεοί, και αμάρτησαν βαριά απέναντί τους. Οπότε ο Δίας, φύλακας της ηθικής τάξης, ανάμεσα σε θεούς και ανθρώπους, τους τιμώρησε. Μεταμόρφωσε την Αλκυόνη στο Θαλασσοπούλι Αλκυόνα και τον Κύηκα στο άλλο θαλασσοπούλι, τον γλάρο. Η αλκυόνα, λοιπόν, ζει κοντά στη θάλασσα, στις ακτές όπου γεννάει τ’ αυγά της μέσα στις σχισμές των βράχων, μέσα στην εποχή του χειμώνα, τιμωρία και αυτό του θεού, αφού όλα τ’ άλλα πουλιά γεννάνε τ’ αυγά τους την άνοιξη. Αλλά το χειμώνα έχει πολλές κακοκαιρίες και θαλασσοταραχές. Και τότε τα άγρια κύματα φτάνοντας μέχρι τους βράχους που έχει τη φωλιά της η Αλκυόνα, της άρπαζαν τα αυγά και την άφηναν χωρίς οικογένεια, αυτήν που τόσο αγαπούσε τον άντρα της και τα παιδιά της. αυτό ήταν μια τρίτη τιμωρία του θεού, να σε χτυπάει εκεί που πονάς. Οπότε η Αλκυόνα αρχίζει το θρήνο. Έκλαιγε τόσο θρηνητικά που ο θεός τέλος τη λυπήθηκε. Φαίνεται ότι είχε επέλθει η εξιλέωση. Και επειδή δεν ήταν σωστό ο θεός ν’ αλλάζει γνώμη και να μεταβάλει την απόφασή του πήρε μια άλλη συμπληρωματική και διορθωτική απόφαση. Μέσα στην καρδιά του χειμώνα να γίνονται μερικές μέρες ηλιόλουστες και χωρίς θαλασσοταραχή, γύρω στις δυο βδομάδες, ώστε στο διάστημα αυτό να προφταίνει η Αλκυόνα να γεννάει και να επωάζει τ’ αυγά της, χωρίς να της τα αρπάζουν τα άγρια κύματα. Αυτές, λοιπόν, τις ηλιόλουστες μέρες του Γενάρη που γίνανε για χάρη της Αλκυόνας, τις ονόμασαν οι αρχαίοι πρόγονοι Αλκυονίδες.

Τέως διευθυντής δημόσιας βιβλιοθήκης Σιάτιστας

Αφού μιλήσαμε για τον μύθο της Αλκυόνης και παρακολουθήσαμε και σχετικό βίντεο https://www.youtube.com/watch?v=ySXt5_E4oF4

κατασκευάσαμε με χαρτόνια και χάρτινο ποτήρι την Αλκυόνα με τα αυγά της πάνω στο βράχο. Αναζητήσαμε το Α  α το αρχικό της γράμμα στην τάξη μας και το κυκλώσαμε σε φύλλο εργασίας, μετρήσαμε αυγά και αλκυόνες , ζωγραφίσαμε ψάρια τόσα όσα έλεγε ο αριθμός μέσα στην φωλιά της και ζωγραφίσαμε το αίνιγμά της.

Αγαπημένο πουλάκι του χιονιά ο Κοκκινολαίμης πολλές φορές τον βρίσκουμε στην αυλή του σχολείου μας αλλά και στα κοντινά πάρκα.  Όπως το χελιδόνι σημαίνει τον ερχομό της άνοιξης, έτσι ο κοκκινολαίμης αποτελεί σύμβολο του χειμώνα. Σημαντικό μέρος της λαϊκής παράδοσης στην Ελλάδα, αλλά και πρωταγωνιστής μύθων και δοξασιών σε όλο τον κόσμο, ο κοκκινολαίμης εμπνέει και συγκινεί από αρχαιοτάτων χρόνων. Ο καλογιάννος, αν και ιδιαίτερα κοινωνικός με τους ανθρώπους, είναι καχύποπτος με άλλα πουλιά. Όπου και αν στρέψει κανείς το βλέμμα του τον χειμώνα θα δει έναν κοκκινολαίμη να δίνει χρώμα στο τοπίο. Στο βουνό, στον κάμπο, στο δάσος, στην παραλία, σε πάρκα και κήπους, ακόμη και σε χαραμάδες. Θα τον δει να κινείται με τα μικρά, αλλά ψηλά σε σχέση με το σώμα του, πόδια ανασηκώνοντας με χαρακτηριστικό τρόπο την ουρά του.

Ιδιαίτερα μοναχικό είδος, ο κοκκινολαίμης, ή καλογιάννος όπως είναι ένα από τα πολλά λαϊκά του ονόματα, γίνεται καχύποπτος κυρίως τον χειμώνα. Κι αυτό για να μη χρειάζεται να μοιρασθεί την τροφή του με άλλους. Ούτε καν τη σύντροφο που πέρασαν μαζί το περασμένο καλοκαίρι δεν θέλει κοντά του. Το χειμωνιάτικο κελάηδημά τους (είναι πιο μελαγχολικό από εκείνο του καλοκαιριού), τόσο του αρσενικού όσο και του θηλυκού, αποτελεί,  μια σαφή δήλωση: «Μην πλησιάσει κανένας άλλος κοκκινολαίμης στην περιοχή μου γιατί θα λογαριαστούμε!».

Το αηδόνι του χειμώνα, αν και ιδιαίτερα μικρό σε μέγεθος (δεν ξεπερνά τα 14 εκατοστά) γίνεται ιδιαίτερα επιθετικό όταν απειλείται ο ζωτικός του χώρος και τα αποθέματα της τροφής που θα τον κρατήσουν στη ζωή τους κρύους μήνες του χρόνου. Πάντως, χάρις του τολμηρού του χαρακτήρα όλοι μπορούν να δουν κατά την περίοδο του χειμώνα ένα κοκκινολαίμη. Αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα και αγαπητά μικροπούλια. Κελαηδά το χειμώνα έναν από τους μελωδικότερους και μελαγχολικότερους σκοπούς.

Βασιλιάς των πουλιών κατά την παράδοση

Η λαϊκή παράδοση τον θέλει βασιλιά των πουλιών. Σύμφωνα με ένα λαϊκό παραμύθι από το Αγρίνιο μια φορά τα πουλιά ζητούσαν βασιλιά και ο Θεός τους είπε ότι τη θέση θα πάρει εκείνος που θα πετάξει ψηλότερα. Τα περισσότερα πουλιά δεν ήθελαν να συμμετέχουν σε έναν άνισο αγώνα διότι γνώριζαν ότι θα κέρδιζε ο αετός. Μόνον ο καλογιάννος επέμενε.

Έτσι όταν ο αετός πέρασε όλα τα πουλιά στο ύψος φώναξε: «Ποιος μπορεί να πετάξει ψηλότερα από μένα;» Και ο καλογιάννος, που είχε κρυφτεί στη ράχη του, φτερουγίζοντας λίγο ψηλότερα φώναξε: «Εγώ». Έτσι έγινε βασιλιάς των πουλιών.

Πώς να γίνετε «φίλος» με έναν κοκκινολαίμη

Το λεπτό ράμφος του κοκκινολαίμη προδίδει την προτίμησή του στα έντομα, αλλά τρέφεται και με καρπούς. Κατά την περίοδο του χειμώνα τα πουλιά χρειάζονται πλούσια τροφή που θα τους δώσει ενέργεια ώστε να αντεπεξέλθουν στις δύσκολες καιρικές συνθήκες. Τότε μπορείτε να τοποθετήσετε στον κήπο σας επιτραπέζιες ταΐστρες με ξηρούς καρπούς όπως ηλιόσπορους, βρώμη, κ.ά. καθώς και με φρούτα όπως μήλα και αχλάδια. Οι κοκκινολαίμηδες της περιοχής σας θα τα εκτιμήσουν δεόντως!

Πηγή: www.tovima.gr

Διαβάσαμε την ιστορία του Θέμη του Κοκκινολαίμη και με την παλάμη μας τον φτιάξαμε να στέκεται πάνω σε ένα χιονισμένο κλαδάκι. Γνωρίσαμε πως πήρε το κόκκινο χρώμα στο λαιμό του και ακούσαμε το κελάηδημά του, ενώ ρίξαμε στην αυλή μας και σποράκια- ψιχουλάκια για να φάει. Ξέρετε ότι η σουσουράδα είναι η αγαπημένη του καλογιάννου και του χτυπάει στην μουρίτσα του την ουρά της και τον κοροϊδεύει ότι ήρθε το καλοκαίρι και εκείνος της φωνάζει «σουσουράδα σουσουράδα ψέματα μου λες αράδα ;» Και φυσικά μάθαμε και το τραγούδι της σουσουράδας …

https://www.youtube.com/watch?v=IcBKFDi7M3A

Ακούστε τον καλογιάννο να κελαηδάει.

https://www.youtube.com/watch?v=ksDO2ay02hw

Ακούστε την ιστορία του Θέμη του Κοκκινολαίμη .

https://www.youtube.com/watch?v=TGcg7TPTByI

Από το καθημερινό ημερολόγιο της τάξης μας και την παρατήρηση του καιρού προκύπτουν ερωτήματα, απορίες, στα οποία καλούνται τα παιδιά να απαντήσουν από τα προσωπικά τους βιώματα. Στην ερώτηση “πώς είναι σήμερα ο καιρός κι αν ο χειμώνας έχει χρώματα” οι απαντήσεις των παιδιών ήταν εύστοχες, αναφέροντας ότι τα χρώματα του χειμώνα είναι γκρί, σκούρο μπλε, λευκό, αλλά και μωβ, όταν ο ήλιος δύει. Αφού ασχοληθήκαμε με τη μίξη των χρωμάτων στην παρεούλα και τη δημιουργία των χρωμάτων, πήραμε χαρτόνια, τέμπερες, πινέλα, μπατονέτες, χαρτί, ψαλίδια, κόλλες, μαρκαδόρους και κατασκευάσαμε όμορφα χειμωνιάτικα καδράκια για να διακοσμίσουμε την τάξη μας. Για διευκόλυνση των παιδιών τα χαρτόνια διπλώθηκαν και στα τέσσερα παραλληλόγραμμα που προέκυψαν τα παιδιά σχεδίασαν με μολύβι μία κάθετη και μία οριζόντια γραμμή σχηματίζοντας ένα σταυρό. Με τον τρόπο αυτό οριοθέτησαν το χώρο για να βάψουν με τέμπερες. Στη συνέχεια δημιούργησαν χιονάνθρωπους από λωρίδες χαρτί και με κόλλα ένωσαν τις άκρες τους. Έφτιαξαν τα χαρακτηριστικά του χιονάνθρωπου, έβαλαν ένα μαύρο καπέλο, χιόνι με λευκή τέμπερα και έτοιμη η κατασκευή!!!

Γνωρίσαμε το Χχ του χειμώνα, του χιονιού, το γράψαμε με υλικά της τάξης μας όπως μαρκαδόρους, ξυλάκια, παιδαγωγικό υλικό και το σχηματίσαμε με το σώμα μας στο πάτωμα της τάξης.

Ζωγραφίσαμε σε φύλο εργασίας με το δικό μας τρόπο, λέξεις που αρχίζουν από το γράμμα Χχ.

Ακολουθεί για το γράμμα Χχ το βιντεάκι: Χάσαμε τη γάτα-Χχ- Γλώσσα Α΄ Δημοτικού

Στο παρακάτω αρχείο PowerPoint μπορείτε να παίξετε με το γράμμα Χχ  το γράμμα Χ

Αφού μιλήσαμε τις προηγούμενες ημέρες για τον κύκλο του νερού και τις ιδιαίτερες καιρικές συνθήκες το χειμώνα, προέκυψαν ερωτήματα πώς δημιουργείται το χιόνι. Τα παιδιά γνωρίζουν το χιόνι βιωματικά από τις χειμερινές εξορμήσεις τους στα χιονισμένα βουνά και εύκολα απάντησαν στο ερώτημα “πού συναντάμε το χιόνι”. Στην πόλη μας δεν έχει χιονίσει ώστε να δούμε χιόνι, αλλά παρατηρήσαμε εικόνες με βασικό στοιχείο το χιόνι, διαβάσαμε σχετικά βιβλία και για να παίξουμε κατασκευάσαμε το δικό μας τεχνητό χιόνι με εύκολα υλικά. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με αυτή τη δημιουργία, έφτιαξαν το δικό τους χιονάνθρωπο που στόλισαν με πλαστελίνη και σύρμα πίπας. Τα υλικά που χρησιμοποιήσαμε για το τεχνητό χιόνι είναι μαγειρική σόδα και μαλακτική κρέμα μαλλιών.

.                    

Εάν θέλετε κι εσείς να φτιάξετε στο σπίτι τεχνητό χιόνι, σας προτείνουμε να παρακολουθήσετε το παρακάτω βίντεο από Aggeliki’s little stories:

 https://www.youtube.com/watch?v=LqCGRDLNUoU

Ακολουθεί power point με την διαδικασία της σταγόνας νερού σε χιονονιφάδα: ΚΡΥΣΤΑΛΕΝΙΑ ΚΑΙ ΝΟΥΛΗΣ ΣΤΑΓΟΝΟΥΛΗΣ

Η πρώτη χειμωνιάτικη χειροτεχνία του τμήματος 2  και το βιβλίο γνώσεων που έφτιαξαν τα παιδιά  με τα 4 στοιχεία της φύσης, γη , αέρας, νερό, φωτιά. Η χειροτεχνία είναι μεικτή τεχνική με μαρκαδόρους, ξυλομπογιές, κηρομπογιές και κολλάζ χιονονιφάδας. Το βιβλίο γνώσεων προέκυψε από ανάλογα βιβλία που διαβάσαμε με τα παιδιά και αυθόρμητη καταγραφή των ιδεών τους.