Όπως αρχίσαμε πριν δύο χρόνια

έτσι και τελειώνουμε…

Η τέχνη του λόγου έγινε στην τάξη μας παιχνίδι, που το παίζουν όλα τα παιδιά. Η διασκέδαση μέσα από ένα ξεχείλισμα λέξεων και σκέψεων μεταβλήθηκε σε πνευματική δραστηριότητα, χαρά του λόγου και καλλιέργεια πνεύματος και δεξιοτήτων. Άλλωστε όσο η γλώσσα πλαταίνει, τόσο ξανοίγει ο νους.

Αν οι λέξεις έχουν κέφι

ζαβολιά τρελή μας γνέφει

πότε σαν λεξοβροχή

κι είν΄η σκέψη προσευχή

πότε σαν λεξοχαλάζι

χάρη παιχνιδιού και νάζι.

(Θέτη Χορτιάτη (2008), Λεξοχαρές και Λεξοπανηγύρια, εκδ. δια βίου)

 

Και τώρα η σειρά των μαθητών.

Συνθέτουν ένα καλοκαιρινό ποίημα χρησιμοποιώντας συνώνυμα της λέξης “γαλανός”.

 

(Λάμπρος, Ματίνα, Νεφέλη Ζ., Κατερίνα, Γιώργος)

Μες στη γαλάζια θαλασσινή ομορφιά

βλέπω μια κοπέλα με ξανθά μαλλιά.

Τη ρωτάω ξαφνικά με περίεργη ματιά

“Προς τα πού είναι τα Ψαρά;”

Δε μιλάει, δε λαλάει

και κάθεται και με κοιτάει.

Μου απαντάν τα δελφίνια τα γαλαζωπά

με περηφάνια και χαρά.

Ακολούθα τον θαλασσή ουρανό

και πίστεψέ το στο λεπτό.

Ένας μπλε ήλιος θα εμφανιστεί

και τον δρόμο σου θα βρει.

 

Στο τέλος θα τον νιώσεις

τον αέρα τον απαλό

και το καλοκαίρι το κυανό.

Τα κοχύλια τα χρωματιστά

θα παίζουν με τα παιδιά.

Παγωτά θα τρώμε πολλά

και μπάνια θα κάνουμε αρκετά.

 

(Σοφία, Αποστόλης, Γεωργία, Λυδία Θ., Βασίλης)

Ήρθε το καλοκαιράκι

έλα, πάμε για μπανάκι

και η γαλάζια θαλασσίτσα

θα μας κάνει παρεΐτσα.

Και ο ήλιος ο λαμπρός

θα ΄ναι πάντα φωτεινός

πάνω στον μπλε ουρανό

που τον έχουμε σαν γιο.

 

Άντε, βάλε το μαγιό σου

το σιελ, το θαλασσινό σου,

για να πάμε παραλία

και να βρούμε την κυρία.

Πάμε για καμιά βουτίτσα,

για να νιώσουμε δροσίτσα

ήρθε πια το καλοκαίρι

καλοκαίρι, μεσημέρι!

 

(Αθηνά, Λυδία Σ., Κωνσταντίνος, Γιάννης, Ανδρεάνα)

Σε μια θάλασσα πλατιά

υπάρχει μια γαλάζια ακρογιαλιά.

Παίζουν εκεί παιδιά

πάνω στην χρυσή την αμμουδιά.

Ο θαλασσής ο ουρανός

που είναι σαν ωκεανός

είναι όμορφος πολύ

και τον αγαπάω σαν τρελή.

 

Έχω τυρκουάζ φουσκωτό

που μέσα στην αφρισμένη

μπλε θάλασσα

το βάζω εγώ.

 

Μπιτς βόλεϊ παίζω

και την μπάλα στέλνω

ψηλά στον ουρανό.

Βλέπω και τα πουλιά

που μοιάζουν σαν ζωγραφιά!

 

(Ηλέκτρα, Χρήστος, Μαρίνα, Φάνης)

Το καλοκαίρι έφτασε

και το σχολείο τέλειωσε

κι η θάλασσα μας περιμένει

γελαστή κι αγαπημένη.

Ο γαλανός ο ουρανός

γαλαζωπός και κυανός

κοιτάζει τα παιδιά στην παραλία

που παίζουν στην αμμουδιά με ησυχία.

 

Με τα κουβαδάκια τους τα μπλε

είναι πράγματι κομπλέ

βρήκανε δυο κοχύλια τυρκουάζ

και δυο βατραχάκια που κάνανε κουάξ.

Η πετσέτα η καθαρή

με περιμένει στεγνή.

Βρήκα μια παρεΐτσα

και παίξαμε με την μπαλίτσα.

 

(Βαγγέλης, Μαρία, Νεφέλη Ξ., Αλεξάνδρα, Ιάσονας)

Μες στον γαλάζιο ουρανό

σύννεφα πετάνε

και τα τυρκουάζ κύματα της θάλασσας

τη γη ακουμπάνε.

Από τη μια ο ήλιος με χτυπά

και από την άλλη η μπλε θάλασσα

με γαργαλά.

 

Στην ακτή

το θαλασσή χρώμα του νερού

λάμπει σαν διαμάντι.

Μα ο ήλιος από ψηλά

όλο γελά

και μου κλείνει το μάτι…

Βάκη Παπακωστοπούλου, ΠΕ70