15ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ

Το τζάτζαλο

Ένα πολύ όμορφο παραμύθι, για να διαβάσουμε στην έναρξη της σχολικής χρονιάς για τους κανόνες και τις συμπεριφορές είναι “Το Τζάτζαλο”. Στο παρακάτω λινκ μπορούμε να το ακούσουμε ελεύθερα στο διαδίκτυο.

https://www.youtube.com/watch?v=8ujJdQB6IAc&t=80s

Στη συνέχεια συζητήσαμε αν έχουμε κι εμείς το δικό μας τζάτζαλο, που μας κάνει να συμπεριφερόμαστε μερικές φορές λίγο άσχημα! Τα παιδιά ζωγράφισαν το δικό τους τζάτζαλο και τα αναρτήσαμε στον πίνακα, ώστε να μην τα έχουμε μέσα μας και μας παρασύρουν σε ανάρμοστες συμπεριφορές! Όποτε κάποιο παιδί παρέκλινε από τους κανόνες, απευθυνόμουν στο τζάτζαλό του και έκανα σε αυτό παρατήρηση, αλλά μπροστά στο παιδί, ώστε να ακούσει τι έκανε και ποια συνέπεια είχε η πράξη του.

Το ημερολόγιό μου μαζί με τη μαμά

Για τη γιορτή της μητέρας εκτυπώσαμε σε ένα χαρτί μια εικόνα και τσακίσαμε το χαρτί στη μέση, προσθέσαμε άλλα δύο χαρτιά και φτιάξαμε ένα βιβλιαράκι. Το δώσαμε στα παιδιά για να γίνει το κοινό ημερολόγιο με τη μαμά. Όταν έκαναν κάτι μαζί, που θα ήθελαν να το κρατήσουν για πάντα, θα το σημείωναν στο ημερολόγιό τους.

Ομαδικό παιχνίδι συντονισμού

Ένα αυτοσχέδιο παιχνίδι, ώστε να μπορούν τα παιδιά να λειτουργήσουν ομαδικά και να συνεργαστούν για το καλύτερο αποτέλεσμα. Βρήκαμε ένα μεγάλο χαρτόνι από χαρτόκουτα, που είχε μέσα έναν πίνακα. Κόψαμε στη μέση μια τρύπα και με χαρτόνι οντουλέ, φτιάξαμε τειχάκια ολόγυρα και βάλαμε μέσα μπαλάκια του πινγκ πονγκ. Χωρίσαμε τα παιδιά σε ομάδες και η κάθε ομάδα έπρεπε να συνεργαστεί, ώστε να περάσει τα μπαλάκαι μέσα από την τρύπα. Νικήτρια ήταν η ομάδα που θα περνούσε τα περισσότερα μπαλάκια σε έναν συγκεκριμένο χρόνο.

Για να το κάνουμε πιο αστείο, βάλαμε μπαλάκια ξύλινα από το οικοδομικό υλικό σε δύο χρώματα (μπλε και κόκκινο). Δύο ομάδες ήταν αντίπαλες και η κάθε μια προσπαθούσε να βάλει τα μπαλάκια του χρώματός της, αλλά ταυτόχρονα να εμποδίσει και την αντιπαλε ομάδα.

Η ραγισμένη καρδιά

6 Μαρτίου: Ημέρα κατά του σχολικού εκφοβισμού. Αφού έχουμε δει βιντεάκια, διαβάσαμε παραμύθια, παίξαμε θεατρικά, κάνουμε μια ομαδική κατασκευή. Σε ένα μεγάλο χαρτόνι έχω ζωγραφίσει μια καρδιά. Στην ολομέλεια χωρίζουμε τα παιδιά σε 7 ομάδες και κόβω τόσες λωρίδες την καρδιά. Πριν κόψω μια λωρίδα, η κάθε ομάδα, μου έλεγε ένα συμβάν σχολικής βίας κι έτσι βλέπαμε τι παθαίνει η καρδιά. Έπειτα κάθε ομάδα έπαιρνε το κομμάτι της και το ζωγράφιζε με λαδοπαστέλ. Όπως είδαμε στα περισσότερα βιντεάκια, κάποιος βοηθούσε τα παιδιά που δέχονταν τη σχολική βία, έτσι κι εμείς προσπαθήσαμε να ξαναφτιάξουμε την καρδιά, δίνοντας λύση στα συμβάντα που μας είπε η κάθε ομάδα, καθώς κόβαμε την καρδιά (καλό είναι να καταγράψουμε τις απαντήσεις τους, για να τις θυμόμαστε). Αφού την κολλήσουμε, παρατηρούμε κάτι. Οι γραμμές από το ψαλίδι αχνοφαίνονται. Τα σημάδια μπορεί να μείνουν για πάντα στην καρδιά ενός παιδιού που δέχεται σχολική βία. Γι’ αυτό δε μένουμε απλοί θεατές, αν τύχει να βρεθούμε μπροστά σε τέτοιες καταστάσεις.

Η τσαλακωμένη καρδιά

Στα πλαίσια της αξιολόγησης σχολικής μονάδας με θέμα τις σχέσεις των παιδιών, προσπαθούμε να ενισχύσουμε την ενσυναίσθηση, την αναγνώριση των συναισθημάτων και τις συνέπειες που προκαλούν οι πράξεις μας. Γι’ αυτό παίζουμε ένα δρώμενο. Μοιράζω στα παιδιά από μια καρδιά, στην οποία έχω γράψει τη φράση “Μη με πονάς, μου τσαλακώνεις την καρδιά”. Συζητάμε με τα παιδιά τι σημαίνει μια τσακαλωμένη καρδιά (μια καρδιά που κλαίει, που πάνει, που λυπάται κτλ.). και πότε μια καρδιά τσαλακώνεται (όταν με χτυπάνε, όταν με βρίζουν, όταν δε με παίζουν κτλ.). Κάθε παιδί τότε σηκώνεται και μας λέει πότε “τσαλακώθηκε” η καρδιά του στην τάξη και κάνει την καρδιά του μια μπάλα (έτσι τα υπόλοιπα παιδιά ακούν αν μια τους πράξη στενοχώρησε κάποιον). Με προσοχή μετά ανοίγουν όλοι την καρδιά τους και βλέπουν πώς είναι τσακαλωμένη. Την κολλούν σε ένα χαρτονάκι.

Κρεμαστά πασχαλινά αυγά

Μια πασχαλινή κατασκευή, για την οποία χρειαζόμαστε χαρτόκουτα, σχοινί, αλουμινόχαρτο και μαρκαδόρους ακρυλικούς. Κόβουμε σε σχήματα αυγών την χαρτόκουτα και κάνουμε με το μαχαίρι εγκοπές ολόγυρα. Περνάω μέσα από τις εγκοπές το σχοινί.

Στη συνέχεια καλύπτω όλο το αυγό με αλουμινόχαρτο, το οποίο πιέζω πολύ προσεκτικά πάνω στα σχοινιά, ώστε να διακρίνονται οι γραμμές. Τα παιδιά ζωγραφίζουν κι αυτά με προσοχή, για να μη σκιστεί το αλουμινόχαρτο. Βάζουμε μια κορδέλα στο τέλος και έναν φιόγκο.

Τα σχηματορομπότ

Μαθαίνοντας τα σχήματα, οι μαθητές καλούνται να συνεργαστούν σε μικρές ομάδες, ώστε να φτιάξουν τα σχηματορομπότ. Δίνουμε χρωματιστά χαρτιά με σχήματα, τα οποία τα παιδιά τα κόβουν και τα κολλούν σε Α3, ώστε να φτιάξουν τα ρομπότ.

Ο ραφτάκος των λέξεων

Ένα πολύ ωραίο παραμύθι, που διδάσκει την ενσυναίσθηση, τη φιλία, την αγάπη, την ομαδικότητα είναι “Ο ραφτάκος των λέξεων” του Αντώνη Παπαθεοδούλου. Αφου διαβάσαμε το παραμύθι, και πριν έρθει η θεατρική ομάδα να το παίξει στο σχολείο μας, είπαμε να φτιάξουμε κι εμείς μια μεγάλη κουβέρτα, την οποία θα ενώναμε με κλωστές από ζεστές λέξεις, όπως έκανε και ο πρωταγωνιστής του βιβλίου. Τα παιδιά έλεγαν “ζεστές” λέξεις και την καταγράψαμε σε καρτέλες. Στη συνέχεια χρησιμοποιήσαμε δύο μεγάλα πανιά, τα οποία “ράψαμε” (με το συρραπτικό!) με αυτές τις κλωστές – καρτέλες. Και ήρθε η ώρα να σκεπαστούμε! Τα παιδιά δεν έβγαιναν από κάτω!

Τα καράβια της φιλίας

Τελειώνοντας τις ομαδικές κατασκευές για τη φιλία, το καλοκαίρι αποφασίσαμε να πάμε όλοι μαζί ένα ταξίδι ατη Λήμνο (όπως μας ζήτησε ένας μαθητής!). Πάλι δουλέψαμε σε μικρές ομάδες. Η κάθε ομάδα πήρε ένα καράβι, ενωμένα ανθρωπάκια με χαρτοδιπλωτική και καλούνταν να ζωγραφίσουν ο καθένας τον εαυτό του, να κολλήσουν τα ανθρωπάκια πάνω στο καράβι τους και να το στολίσουν. Φυσικά σε κάθε καράβι έγραφαν και το όνομά τους. Στη συνέχεια η κάθε ομάδα κόλλησε το καράβι της στο μπλε χαρτί του μέτρου και ζωγράφισαν στη θάλασσα με λαδοπαστέλ διάφορα θαλάσσια πλάσματα.

Καλό ταξίδι και καλό καλοκαίρι!

Τα χιονοφιλαράκια

Μια όμορφη χειμερινή κατασκευή, που προωθεί την ομαδικότητα και τη συνεργασία είναι τα χιονοφιλαράκια. Δουλεύτηκε σε 5 μικρές ομάδες των 4-5 παιδιών. Το κάθε παιδί πήρε βαμβάκια ντεμακιγιάζ, στα οποία ήταν γραμμένο το όνομά του κι ένα κενό, όπου θα ζωγράφιζαν το πρόσωπο του χιονανθρώπου. Η κάθε ομάδα είχε έναν συντονιστή. Πήρε ένα κομμάτι μπλε χαρτί του μέτρου και ο συντονιστής (ένα νήπιο, που γνώριζε όλα τα ονόματα των παιιδών) βοηθούσε τον καθένα να κολλήσει τα βαμβάκια, ώστε να φτιάξει τον χιονάνθρωπό του. Στη συνέχεια ενώσαμε όλα τα 5 χαρτιά του μέτρου και φτιάξαμε μια μεγάλη κατασκευή, η οποία στόλισε τον τοίχο μας.