Ημέρα των δικαιωμάτων του παιδιού σήμερα και μαζί με τα παιδιά παρακολουθούμε ολιγόλεπτα βίντεο που πολύ περιεκτικά και εύστοχα παρουσιάζουν τα δικαιώματα των παιδιών. Συζητάμε για τις δικές μας ανέσεις αλλά και για τις στερήσεις που ζουν άλλοι συνομίληκοί μας. Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι αυτό είναι ΑΔΙΚΟ. Και τι κάνουμε όταν κάτι είναι άδικο;;;; ΔΙΑΔΗΛΏΝΟΥΜΕ…Ετοιμάζυμε λοιπόν όλα όσα χρειάζονται για τη διαδήλωση μας αρχής γενομένης με το πλακάτ της διαμαρτυρίας μας. Απαιτούμε τα δικαιώματα μας κι επειδή δεν ξέρουμε να γράφουμε τα ζωγραφίζουμε ομαδικά Η αφίσα από την οποία εμπνευστήκαμε και στη συνέχεια η απόδοσή της από τις μικρές δυνάμεις μας. Δύσκολη κατασκευή και χρονοβόρα . Από την μια μεριά δυό παιδικες παλάμες δεμένες με σκοινί και εικόνες παιδιών με καταπατημένα τα δικαιώματά τους και από την άλλη πλευρά οι ίδιες παλάμες μεταμορφώνονται σε ένα ολόλευκο περιστέρι που γίνεται ο αγγελιοφόρος ανά την υφήλιο των παιδικών δικαιωμάτων. Η αλληγορία της τέχνης μεταφέρει δυνατά μηνύματα που ευχόμαστε να εδραιωθούν στις παιδικές ψυχές και να συμβάλλουν στη διάπλαση ενεργών πολιτών του αύριο

This free digital slideshow created with Smilebox

Ο αγαπημένος μας παραμυθάς Ευγένιος Τριβιζάς  λέει….”Χτυπάμε πόρτα αν είμαστε ευγενικοί, χτυπάμε ξύλο αν είμαστε προληπτικοί, χτυπάμε μαγιονέζες και αυγά….ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ μα ποτέ ΔΕΝ ΧΤΥΠΑΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ! Επειδή το ξύλο βοηθάει στην πειθαρχία των παιδιών, όσο ο άνεμος βοηθά στο σβήσιμο των πυρκαγιών”

Διαβάζουμε το παραμύθι: ” Τα χέρια δεν είναι για να δέρνουμε” και” το λυπημένο αρκουδάκι” Φτιάχνουμε πίνακα διπλής εισόδου και ανακαλύπτουμε το χρώμα των ματιών μας και καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι έχουμε διαφορετικό χρώμα ματιών …όμως για όλους τα μάτια έχουν αξία όχι για το χρώμα τους αλλά για τη χρήση τους και συμφωνούμε ότι τα πιο ωραία μάτια είναι τα μάτια των παιδιών που είναι χαμογελαστά. Δεν παραλείπουμε να πούμε τις δικές μας εκδοχές για το λόγο που έχουμε τα χέρια: ” Για να ζωγραφίζουμε, για να χαιρετάμε, για να τρώμε “και τόσα άλλα εποικοδομητικά που καμία σχέση δεν έχουν με τη βία.

Δραματοποιούμε μια υπέροχη ιστορία ζώων που σχετίζεται με τη διαχείριση θυμού και ανακαλύπτουμε βιωματικά ότι υπάρχουν και άλλες λύσεις πέρα από τη βία που οδηγούν σε θετικά αποτελέσματα.

Free digital slideshow created with Smilebox

Άλλη μια παγκόσμια μέρα. Άλλη μια ευκαιρία για συζήτηση και προβληματισμό για μας  και τα παιδιά μας. Και όχι μόνο . Παιχνίδι παραμύθια δραματοποιήσεις και τα συναισθήματα ανάμικτα. Αγάπη από την μια και συμπόνοια από την άλλη για όλα αυτά τα ζώα που έχουν εγκαταλειφθεί ή που κακοποιούνται με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο. Συγκινητικά τα βιντεάκια και με ξεκάθαρα μηνύματα:” Τα ζώα δεν είναι παιχνίδια” και “Δικαίωμα στη ζωή”

Αλλά και το παραμύθι  ο Ξουτ της Φωτεινής Τσάμπρα και της Ζωής Σκαλίδη  έδωσαν στα παιδιά την ευκαιρία να προβληματιστούν σχετικά με την υιοθεσία ζώων.

Οι εικόνες σήμερα εναλλάσσονται η μία μετά την άλλη και τα παιδιά περνούν από το όνειρο στην πραγματικότητα με ταχύτητα.

Έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά δύο νεογέννητα γατάκια που κάποιος τα χώρισε από την μητέρα τους και τα εγκατέλειψε σε έναν σκουπιδότοπο έτσι ώστε ο θάνατος τους να είναι βέβαιος. Ή σχεδόν βέβαιος. Τώρα πια ζουν σε οικογένεια, πίνουν το γάλα τους με το μπιμπερό  και μεγαλώνουν με ζεστασιά και θαλπωρή . Για να μην αισθάνονται τόσο έντονη την απουσία της μητέρας τους μέσα στη φωλιά τους υπάρχει ένα ζεστό μπουκάλι τυλιγμένο μέσα σε ένα αρκουδάκι για να ξαπλώνουν πάνω του.

Αλλά οι εκπλήξεις δεν σταματούν εδώ. Μας επισκέπτεται και μία πανέμορφη σκυλίτσα ράτσας η μικρή Ζιζέλ που δεν γνώρισε ποτέ την εγκατάλειψη . Μεγαλώνει από την αρχή της ζωής της μέσα σε ένα προστατευμένο περιβάλλον με πολλή αγάπη και φροντίδα.

Τα παιδιά ενθουσιάζονται , χαμογελούν λυπούνται συγκινούνται και  δεν μπορούν να χωρέσουν στα αγνά τους μυαλουδάκια  την αναλγησία των μεγάλων .

Την περσινή σχολική χρονιά στην αυλή του σχολείου μας είχαμε βρει ένα πληγωμένο καρακαξάκι και το στείλαμε άμεσα στο κέντρο περίθαλψης  άγριας πανίδας. Τα παιδιά που είχαν φοιτήσει και πέρσι στα νηπιαγωγεία μας αναρωτήθηκαν τι απέγινε. Είχαν τη χαρά να το δουν μέσα από τις φωτογραφίες που μας έστειλαν από το κέντρο και χάρηκαν τόσο μα τόσο πολύ  με την εξέλιξή του . Αισθάνθηκαν περήφανα που συνέβαλλαν κι αυτά στη διάσωση ενός ζώου.

Το μαγικό γάντι – ένα παλιό ουκρανικό παραμύθι- μας έδωσε την ευκαιρία για δραματοποίηση . Μέσα σε ένα γάντι κάποιου κυνηγού μαζεύτηκαν ένα σωρό ζωάκια για να ζεσταθούν και να κάνουν παρέα μεταξύ τους.

Η μέρα πλησιάζει στο τέλος της και μεις για να κρατήσουμε ζωντανή την ανάμνηση της μέρας με τις τόσες συγκινήσεις φτιάχνουμε ένα κόκαλο – μπρελόκ  ζωγραφίζοντας από την μια μεριά με πινέλο πατουσίτσες ζώων κι από την άλλη μεριά το αγαπημένο μας ζωάκι.

Ευελπιστούμε να ευαισθητοποιήσαμε τα παιδιά μας και να τους περάσαμε εύγλωττα το μήνυμα πως τα ζώα δεν είναι παιχνίδια αλλά και πως η στείρωση είναι καθήκον κάθε υπεύθυνου κάτοχου κατοικίδιου.

Make a slideshow