Γονείς από τα τμήματα των νηπιαγωγείων μας ανέλαβαν για μια ακόμη φορά δυναμική δράση. Αυτή την φορά έγινε ο καθαρισμός της αυλής και των εξωτερικών χώρων από ακαθαρσίες ζώων από μεγάλες πέτρες και από σκουπίδια. Τα παιδιά μας κι εμείς σας ευχαριστούμε που γίνεστε το φωτεινό παράδειγμα για όλους. Η θέληση και η καλή διάθεση είναι αρκετή για να πετύχει ο άνθρωπος μικρά επίγεια θαύματα.
[slideboom id=857008&w=425&h=370]
Αν και μοιάζει οξύμωρο στις μέρες μας να μιλάμε για αποταμίευση παρόλα αυτά λόγω της παγκόσμιας μέρας αποταμίευσης βρήκαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για τις πρώτες χρηματικές συναλλαγές των ανθρώπων και για τα ευρώ . Τα περισσότερα παιδιά έχουν κουμπαράδες και τους δόθηκε η ευκαιρία να περιγράψουν τα σχέδια που κάνουν για τα « λεφτά τους»
Αφού διαβάσαμε ένα όμορφο παραμύθι που μας έχει χαρίσει το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο με τον Κουμπαράκο και την Τσεπούλα-
[slideboom id=857034&w=425&h=370]
που μιλά για την αποταμίευση, τα παιδιά ζωγράφισαν τις δικές τους σχετικές εικόνες και στη συνέχεια παρακολουθήσαμε σε κουκλοθέατρο « Η αποταμίευση στην Λιλιπούπολη»
Στο ρόλο του δημοσιογράφου η συνάδελφος κ. Μπάρμπα Στεργιανή, στο ρόλο της Πιπινέζας η κ. Μαυρογονάτου Αικατερίνη και στο ρόλο του σπάταλου παπαγάλου η κ. Μπέτου Σταυρούλα.
Η Πιπινέζα μιλά στον φίλο της για την οικονομία που πρέπει να κάνει για τις δύσκολες στιγμές κι ο παπαγάλος άμαθος σε τέτοιες λογικές αντιστέκεται. Ένας έξυπνος παραλληλισμός μεταξύ Πιπινέζας-ενήλικων και παπαγάλου-παιδιών που δεν έχουν μάθει στην οικονομία.Για άλλη μια φορά το κουκλοθέατρο λειτουργεί καταλυτικά και μέσα από τους συμπαθείς του ήρωες παραδειγματίζει τα παιδιά μας.
Πιστεύοντας ότι τα παιδιά είναι ο φωτεινός δρόμος του πολιτισμού θεωρήσαμε αναγκαίο να μιλήσουμε για μια ακόμη φορά για τα αδέσποτα ζώα και να πάρουμε και εμείς μέρος στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του συλλόγου Ζωόφιλων Γιαννιτσών : « Ο Αδέσποτος «.
Έτσι λοιπόν μαζευτήκαμε στην αίθουσα προβολών των νηπιαγωγείων μας και είδαμε όλοι μαζί την ταινία της κινηματογραφικής ομάδας του 5ου Δ. Σ. Χολαργού :» Ο λυπημένος σκύλος»
…έτσι ώστε μέσα από τις εντυπώσεις των παιδιών να πάρουμε την αφόρμηση της συζήτησης που ακολούθησε και να ακούσουμε τις απόψεις των παιδιών σχετικά με το τι είναι αδέσποτο ζώο ,τι θα πει στείρωση ,τσιπάρισμα ,βιβλιάριο υγείας κ.α. Οι απόψεις τους ήταν συγκινητικές…Τα παιδιά θεωρούν ότι αδέσποτο είναι το ζώο που δεν έχει να φάει, που είναι μακριά από την μαμά του . που είναι άρρωστο, στενοχωρημένο…ενώ η στείρωση είναι για κάποια παιδιά μια αρρώστια ενώ για άλλα είναι μια εγχείρηση για να μην γίνονται μαμάδες και μπαμπάδες… Μιλήσαμε για τα νοήματα που κρύβει η στάση της ουράς τους αλλά και για τα ζώα των τσίρκο και τα παιδιά είναι πολύ συνειδητοποιημένα ως προς τον βασανισμό που υπόκεινται τα ζώα αυτά. Ακόμα μιλήσαμε για το πόσο μεγάλη είναι η ευθύνη ενός ζώου και πως δεν μπορούμε να ενθουσιαζόμαστε με την ιδέα της απόκτησής του αν δεν είμαστε πολύ σίγουροι ότι το θέλουμε και μπορούμε να σεβαστούμε τις ανάγκες του. Τέλος μιλήσαμε για τα ζώα του καταφυγίου της πόλης μας και παρακολουθήσαμε μια παρουσίαση του Συλλόγου Ζωόφιλων Γιαννιτσών που μέσα από εικόνες περιγράφεται το σύνολο των θεμάτων που σχετίζονται με τα αδέσποτα ζώα και τις συμπεριφορές της κοινωνίας μας καθώς και το συναισθηματικό αντίκτυπο που έχουν σε αυτά.
[slideboom id=855869&w=425&h=370]
Κι αφού τελείωσαν οι προβολές μπήκαμε στις τάξεις μας για να βάψουμε τα κουβαδάκια μέσα στα οποία θα μεταφέρουμε τα αποφάγια μας για τα αδέσποτα ζώα. Τα παιδιά είδαν πώς θα μεταφέρουν τα αποφάγια , πού θα τα αδειάζουν και ενημερώθηκαν για το ποιος θα τα μεταφέρει στα αδέσποτα ζώα.
Στο τέλος του προγράμματος τα παιδιά ζωγράφισαν τον Αδέσποτο πραγματικά με τα μάτια της καρδιάς τους- γιατί οι ζωγραφιές τους ήταν υπέροχες και γλαφυρές- και εμείς ελπίζουμε πως ενισχύσαμε την ζωοφιλική τους πλευρά με υγιή τρόπο και πως μυήσαμε τα παιδιά μας με ακόμα έναν τρόπο στον πολιτισμό. Γιατί πιστεύουμε ότι ο πολιτισμός ενός λαού φαίνεται και από τον τρόπο που φέρεται στα ζώα.
Πατήστε πάνω στον σύνδεσμο:
http://www.smilebox.com/playBlog/4d7a677a4e7a67314e54453d0d0a&blogview=true
Γιάννη οι συμμαθητές σου και οι κυρίες σου , σου εύχονται να είσαι γερός κι ευτυχισμένος. Χρόνια σου καλά!!!
Φτιάξαμε με τα χεράκια μας τις δικές μας προσκλήσεις και σας περιμένουμε όλους να υμνήσουμε την πολυπόθητη Ειρήνη
[slideboom id=850037&w=425&h=370]
[slideboom id=850042&w=425&h=370]
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΜΕΡΟΣ Α΄: Γιορτή της Σημαίας
1. «Ασπρογάλανο πανί» ένα παραμύθι της Γαλάτειας Σουρέληγια τη σημαία. Αφηγείται η κ. Κατερίνα Μαυρογονάτουπροϊσταμένη του 13ου Νηπιαγωγείου & Νηπιαγωγό του τμήματος ένταξης.
2. Λίγα λόγια για το ιερό μας σύμβολο τη Σημαία μας από την κ. Στέλλα Μπάρμπα, προϊσταμένη του 17ου Νηπιαγωγείου & Νηπιαγωγό του κλασικού τμήματος
3. «Γαλανόλευκη σημαία»
Τραγουδούν τα παιδιά όλων των τμημάτων
ΜΕΡΟΣ Β΄ : Γιορτή για την Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940
1. Ομιλία για την Εθνική Επέτειο από την κ. Στέλλα Μπάρμπα
2. «Σαν σήμερα παιδιά»
Τραγουδούν τα παιδιά όλων των τμημάτων
3. Παρουσίαση του σχεδίου εργασίας από την κ. ΚατερίναΜαυρογονάτου
«Βάλε το χεράκι σου κι εσύ για να ‘χει ΕΙΡΗΝΗ όλη η γη»
4. « Σαν παραμύθι» της Γαλάτειας Σουρέλη ένα παραμύθι για τον πόλεμο του 40 Αφηγείται η κ. Κατερίνα Μαυρογονάτου
5. Ποιήματα – Κατάθεση στεφάνων
ΜΕΡΟΣ Γ΄ : «Τα παιδιά μιλούν για τον πόλεμο & την ειρήνη»
1. Τι είναι πόλεμος;
Αγόρια 13ου Κλασικού – Τμήματος Ένταξης Νηπιαγωγείου
2. Τι συναισθήματα μας προκαλεί ο πόλεμος;
Αγόρια 13ου Ολοήμερου Νηπιαγωγείου
3. Τι είναι ειρήνη;
Κορίτσια 17ου Κλασικού Νηπιαγωγείου
4. Τι συναισθήματα μας προκαλεί η ειρήνη;
Κορίτσια 17ου Ολοήμερου Νηπιαγωγείου
5. Γιατί δε θέλουμε τον πόλεμο;
Αγόρια 17ου Κλασικού Νηπιαγωγείου
Αγόρια 17ου Ολοήμερου Νηπιαγωγείου
6. Γιατί θέλουμε ειρήνη;
Κορίτσια 13ου Κλασικού – Τμήματος Ένταξης Νηπιαγωγείου
Κορίτσια 13ου Ολοήμερου Νηπιαγωγείου
ΜΕΡΟΣ Δ΄ : «Χοροί»
1. «Τον πόλεμο τον κάνουνε»
Αγόρια 17ου Κλασικού – Ολοήμερου &13ου Κλασικού – Τμήματος Ένταξης – Ολοήμερου Νηπιαγωγείου
2. «Το τραγούδι της ειρήνης» Στίχοι – Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Κορίτσια 17ου Κλασικού & Ολοήμερου Νηπιαγωγείου
3. «Ειρήνη» Στίχοι: Γ. Ρίτσου Μουσική: Χ. Σαμοΐλη
Κορίτσια 13ου Κλασικού – Τμήματος Ένταξης& Ολοήμερου Νηπιαγωγείου
ΜΕΡΟΣ Ε΄ : Τα παιδιά τραγουδούν για την ειρήνη :
«ΕΙΡΗΝΗ ΟΧΙ ΠΟΛΕΜΟΣ» σε στίχους από τον ΝΙΚΟ ΚΕΡΑΜΙΔΑ και μουσική από τον ΓΙΑΝΝΗ ΖΟΥΓΑΝΕΛΗ »
Εθνικός Ύμνος
ΜΕΡΟΣ ΣΤ΄ : Παρέλαση όλων των τμημάτων
 |
 |
| A free digital collage by Smilebox |
Η κλινική ψυχολόγος κ. Ιορδανίδου Βεσελίνα ήταν κοντά μας το απόγευμα της προηγούμενης Τετάρτης και μας μίλησε για τα προβλήματα συμπεριφοράς των παιδιών της προσχολικής ηλικίας. Όσοι γονείς παρευρέθηκαν στη συνάντηση είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν με την ψυχολόγο μας, να μοιραστούν προβληματικές συμπεριφορές των παιδιών τους και να ακούσουν την επιστημονική άποψη της κ. Ιορδανίδου.Την ευχαριστούμε για τις ώρες που αφιέρωσε στα νηπιαγωγεία μας και ξέρουμε ότι είναι πάντα στο πλευρό μας αλλά και στο πλευρό των γονιών μας είτε μεμονωμένα είτε σε ομάδες.
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας γίγαντας, ένας μεγάλος γίγαντας, τόσο μεγάλος όσο σαράντα εκατομμύρια άνθρωποι μαζί. Τον ίδιο καιρό κάπου κοντά στο γίγαντα, ζούσε ένας νάνος, ένας μικρός χαρούμενος νάνος. Νάνος και γίγαντας ζούσαν ο καθένας στον τόπο τους χωρίς να ενοχλεί ο ένας τον άλλον. Τους χώριζε άλλωστε ένα τεράστιο αυλάκι, μια θάλασσα. Ζούσαν ευτυχισμένοι… Και περνούσε ο καιρός. Ο νάνος κοίταζε τη δουλειά του και ο γίγαντας τη δικιά του και ζούσαν αγαπημένοι… Ένα πρωί όμως ο γίγαντας φόρεσε ένα περίεργο καπέλο και μια πιο περίεργη στολή και με ένα πήδημα βρέθηκε στην πόρτα του μικρού νάνου και βάζοντάς του μια λόγχη μπροστά στην κοιλιά του είπε: «Ήρθα να σου πάρω το σπίτι, παραδώσου!» Ο νάνος στην αρχή το πέρασε για χωρατό. «Κοίτα χωρατατζής που είναι ο γείτονας!» σκέφτηκε. Και φέρνοντας στο νου του το γνωστό χαιρετισμό, του φώναξε: «Γεια σου γείτονα χωρατατζή!» Ο γίγαντας όμως δεν καταλάβαινε πια από τέτοια. Πίεσε τη λόγχη πάνω στην κοιλιά του και του ξαναφώναξε με άγρια φωνή: «Παραδώσου είπα» Τότε ο μικρός νάνος κατάλαβε ότι δεν αστειευόταν ο γίγαντας και χωρίς κανένα φόβο του είπε: «Όχι, δεν παραδίνομαι.» Αμέσως έτρεξε στο μικρό καλύβι του και σε λίγο ξαναγύρισε κρατώντας μια σφεντόνα και στάθηκε μπροστά στο γίγαντα. Ο μεγάλος γίγαντας τα ‘χασε για λίγο και αμέσως όρμησε επάνω στο μικρό νάνο. Έγινε όμως κάτι το απίστευτο ο μικρός νάνος νίκησε το μεγάλο γίγαντα κι έτσι ο γίγαντας με κατεβασμένο το κεφάλι το έβαλε στα πόδια. Έτσι κι οι Έλληνες του Σαράντα, όπως ο μικρός νάνος του παραμυθιού, όταν η Ιταλία ζήτησε να της παραδώσουν τη χώρα τους, απάντησαν όπως κι εκείνος με ένα θαρραλέο και αποφασιστικό! ΟΧΙ και αφού πολέμησαν παλικαρίσια πάνω στις βουνοκορφές νίκησαν τους Ιταλούς κι έτσι η πατρίδα μας είναι ελεύθερη.
Κι αφού παρακολουθήσαμε σε βίντεο το παραμύθι φτιάξαμε τους δικούς μας Γίγαντες και Νάνους:
[slideboom id=848953&w=425&h=370]
Σήμερα διαβάσαμε το ποίημα του μεγάλου ποιητή Γιάννη Ρίτσου, την Ειρήνη. Οι εικόνες ξεχειλίζουν από κάθε στίχο και μεις με τα παιδικά μάτια της φαντασίας μας φτιάξαμε πολύχρωμες ζωγραφιές …καθένας από μας ζωγράφισε την εικόνα που ξεχώρισε μέσα από το ποίημα κι ύστερα τα κορίτσια των δύο τμημάτων ( κλασικού και ολοήμερου ) το χόρεψαν και τα αγόρια συνόδεψαν με παλαμάκια.
[slideboom id=848927&w=425&h=370]
Για να μπορείς να εκτιμήσεις την ειρήνη πρέπει να έχεις μάθει για τις συνέπειες του πολέμου. Τα παιδιά μας ξέρουν πως πρέπει να βάλουμε το χεράκι μας όλοι για να έχει ειρήνη όλη η γη . Μαθαίνουν τα καλά της ειρήνης και τα κακά του πολέμου με τρόπο αναδυόμενο μέσα από τη δια – θεματική ενότητα που δουλεύουμε όλο αυτό το διάστημα κι όχι με διδακτισμούς.
Ευχαριστούμε την συνάδελφο κ. Μπάρμπα Στέλλα για τις αμέτρητες ώρες δουλειάς που αφιέρωσε ώστε να συλλέξει τις σκέψεις των ογδόντα παιδιών του συγκροτήματός μας και να τις χωρέσει μέσα σε αυτό το ολιγόλεπτο βίντεο.
Κοιτάξτε τα “καινούρια” μας παιχνίδια!!! Η κ. Βιργινία Σιώπη μητέρα του Α. που πέρσι φοιτούσε στο νηπιαγωγείο μας σήμερα μας έφερε κάποια παιχνίδια που ο γιος της και παλιός συμμαθητής μας επειδή “μεγάλωσε “πια δεν τα παίζει.Την ευχαριστούμε και ελπίζουμε και όλοι όσοι έχετε παιχνίδια που είναι σε καλή κατάσταση και πιστεύετε ότι αρμόζουν για την ηλικία μας να μας τα χαρίσετε. Για σας μπορεί πια να είναι περιττά …για μας όμως είναι μικροί θησαυροί.
Ακόμα μια ιδέα ανακύκλωσης!!! γιατί τίποτα δεν πρέπει να πηγαίνει χαμένο!!!
Διαβάζουμε την ιστορία του μικρού στρατιώτη που πήγε στον πόλεμο και μας εξιστορεί την θλιμμένη ιστορία του…..κι αφού ο πόλεμος τελειώνει επιστρέφει στην οικογένεια του που ευτυχώς έχει επιζήσει …άλλοι όμως δεν στάθηκαν το ίδιο τυχεροί …έχασαν δικούς τους ανθρώπους κι όσο κι αν χάρηκαν για την ειρήνη που τελικά επικράτησε ήταν λυπημένοι για τις χαμένες ψυχές αλλά και για τα σπίτια τους που καταστράφηκαν. Ο μικρός μας φίλος δεν χάνει το κουράγιο του , ξαναρχίζει να χτίζει το σπίτι του κι όταν τελικά το ολοκληρώνει προσπαθεί να κλείσει τις πληγές που του άνοιξε ο πόλεμος με όλα όσα είδε και έζησε.
[slideboom id=847926&w=425&h=370]
Τα παιδιά νιώθουν υποσυνείδητα τον φόβο, τη στενοχώρια και το άγχος που προκαλεί στους μεγάλους ο πόλεμος. Οι ενήλικοι θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί στο πώς θα μεταδώσουν στο παιδί μια πραγματική εικόνα της κατάστασης χωρίς να του μεταδώσουν τους δικούς τους φόβους. Φυσικά δεν χρειάζεται να πούμε ότι οι γονείς καλό θα ήταν να μην εκθέτουν τα παιδιά σε εικόνες φρίκης από τον πόλεμο, αφού ο παιδικός ψυχισμός είναι πιο ευαίσθητος και τραυματίζεται ευκολότερα από των μεγάλων .Το παραμύθι αυτό αλλά και ότι άλλο έχουμε ” δουλέψει ” με τα παιδιά σχετικά με τον πόλεμο σκοπό έχει φυσικά να τα βοηθήσει να καταλάβουν πως ο πόλεμος δεν είναι παιχνίδι , να συνειδητοποιήσουν τις καταστροφικές του συνέπειες χωρίς όμως να τα τρομοκρατήσουμε. Όλα γίνονται με παιδαγωγική συνέπεια και είναι προσαρμοσμένα στη ευαίσθητη παιδική τους ηλικία . Τα παιδιά πρέπει να ξέρουν την αλήθεια αλλά να είναι πάντα δοσμένη με τρόπο προσαρμοσμένο στον ευαίσθητο ψυχισμό τους.
Όλοι μαζί φτιάξαμε με μια καινούρια τεχνοτροπία , αυτή του ψηφιδωτού , το κανόνι και τον πόλεμο. Τα χρώματα που χρησιμοποιήσαμε αντανακλούν και τα συναισθήματα που μας προκαλεί η ιδέα του πολέμου και τις εικόνες που φανταζόμαστε πως θα κυριαρχούν.
Με πινέλα, φελλούς, κόλλες και την καλή παρέα των υπόλοιπων νηπίων του συγκροτήματος φτιάξαμε …τι άλλο; …κανόνια
…κι επειδή οι φελλοί ήταν πολύ σαγηνευτική εμπειρία για μας -μιας και που στο σπίτι δεν έχουμε τόσες ευκαιρίες να πειραματιστούμε και να λερωθούμε- συνεχίσαμε την δραστηριότητα φτιάχνοντας ο καθένας το δικό του “φέλλο-κανόνι”
Την Κυριακή γιορτάζουμε και την απελευθέρωση της πόλης μας και ήταν ευκαιρία να μιλήσουμε αναλυτικότερα για όσα είχαμε ακούσει και στο στρατιωτικό μουσείο και να ζωγραφίσουμε με το δικό μας τρόπο τη λίμνη των Γιαννιτσών
Επισκεφθήκαμε το στρατιωτικό μουσείο Γιαννιτσών και οι εντυπώσεις μας ήταν τόσες πολλές!!! Η υπεύθυνη της ξενάγησης κ. Ραράκου μας μίλησε για την απελευθέρωση των Γιαννιτσών, για το βάλτο αλλά και για τα όπλα ,τα παράσημα και τις στολές των αγωνιστών . Παρακολουθήσαμε μια ταινία μικρού μήκους σχετική με την ιστορία της πόλης μας και φεύγοντας σκεφτήκαμε να τους χαρίσουμε την ομαδική εργασία που είχαμε φτιάξει με το κανόνι της ειρήνης θέλοντας να δώσουμε σε όλους το δικό μας ειρηνικό μήνυμα…να τους πούμε με τις παιδικές φωνές μας εμείς ” τα μαργαριτάκια” πως τα ωραιότερα κανόνια είναι εκείνα που πάνω τους μπορούν και φυτρώνουν μαργαρίτες
Επιστρέφοντας στο νηπιαγωγείο μας ζωγραφίσαμε τις εντυπώσεις μας από την επίσκεψη αυτή. Η ζωηρότερη εικόνα φυσικά ήταν αυτή των κανονιών που ευχόμαστε να τα βλέπουμε για πάντα μόνο στα μουσεία .
Ξέρουμε πως οι λέξεις μπορούν να γραφτούν με πολλούς τρόπους…με το σώμα μας …με εικόνες…με σήματα…λίγες μέρες πριν είχαμε σχηματίσει με το σώμα μας το σήμα της ειρήνης…και σήμερα το αποτυπώσαμε στο χαρτί. Εμείς τα παιδιά μπορούμε να φανταστούμε χιλιάδες τρόπους για να φωνάξουμε την ειρήνη και μπορούμε με τα παιδιά όλου του κόσμου να την διεκδικούμε και να την αναγνωρίζουμε κι ας μην ξέρουμε ακόμα να διαβάζουμε…
Ζωγραφίζουμε και κόβουμε τα χεράκια μας …σχηματίζουμε ένα κύκλο γύρω από την υδρόγειο σφαίρα κι όλοι μαζί φωνάζουμε το σύνθημά μας: “Βάλε το χεράκι σου κι εσύ για να έχει ειρήνη όλη η γη” ! Ας ήταν να έφταναν τα χέρια των παιδιών μας για μια ζωή ειρηνική παγκόσμια.Ας ήταν η ευχή όλων μας να γίνει κάποτε πραγματικότητα!!!
Ένα Σαββατοκύριακο γεμάτο χρώματα και πινέλα… Με χαρά ανταποκρίθηκαν οι γονείς των παιδιών μας στο κάλεσμά μας για να ομορφύνουμε το σχολείο μας… Δουλεύοντας ακούραστα και τις δύο μέρες επί δώδεκα ώρες ημερησίως κάνανε το όνειρο πραγματικότητα. Από την πλευρά μας «ένα ευχαριστώ» είναι πολύ λίγο για να μπορέσουμε να εκφράσουμε αυτό που νιώθουμε εμείς οι εκπαιδευτικοί (του 13ου – Τμήματος Ένταξης & 17ου νηπιαγωγείων Γιαννιτσών) γι αυτά που προσέφεραν.
Οι γονείς μας: οι κύριοι Γιάννης Δημητριάδης, Αντώνης Μεταλλίδης, Απόστολος Πετρίδης, ο Σεμπαστιάν πρώην μαθητής στο Γυμνάσιο του κυρίου Γιάννη Δημητριάδη και οι κυρίες Ελένη Παμπόρη (πρόεδρος του συλλόγου γονέων), Κατερίνα Καρβουνίδου (ταμίας του συλλόγου γονέων), Βαρβάρα Σιγκούδη, Δροσούλα Ντόνεβα και ο γιος της Αλέξανδρος πρώην μαθητής μας στα χρόνια του νηπιαγωγείου, Δήμητρα Κοσμίδου, Μαρία Ντιούδη.
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ…
για την άμεση και πολύτιμη βοήθεια και στήριξη που μας προσφέρατε. Εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας στο σύλλογο γονέων και ευχόμαστε δύναμη στο πολύτιμο έργο που έχουν αναλάβει!!!
Συνεχίζοντας τη δια-θεματική μας ενότητα σχετικά με την Ειρήνη και τον Πόλεμο διαβάσαμε το παραμύθι το κανόνι της ειρήνης και φτιάξαμε τις εντυπώσεις μας σε ομαδική εργασία
Κι ύστερα όλα τα τμήματα παρακολουθήσαμε σε κουκλοθέατρο την ιστορία της μικρής μαργαρίτας που είχε φυτρώσει πάνω σε ένα εχθρικό και άγριο κανόνι. Η βιντεοσκόπηση έγινε από τη συνάδελφο κ. Φαρμάκη Μαρία και η επεξεργασία του βίντεο έγινε από την κ. Στέλλα Μπάρμπα ενώ τους ρόλους υποδύθηκαν : Μαργαρίτα η κ. Κατερίνα Μαυρογονάτου Κανόνι η κ. Στέλλα Μπάρμπα και Ήλιος Φεγγάρι Πουλάκι και Λουλουδάκια η κ. Βάσω Δελιτζάκη.
«Το κουκλοθέατρο μέσα από τις κούκλες και το παραμύθι δίνει τη δυνατότητα στο παιδί να ζήσει την παιδική ηλικία της ανθρωπότητας» (Άλκηστις, από το βιβλίο «Κουκλοθέατρο σκιών»).Το κουκλοθέατρο σαν θέαμα προσφέρει στο παιδί ερεθίσματα που το εμπλουτίζουν ψυχικά συναισθηματικά, νοητικά, γνωστικά. Παρακολουθώντας μια παράσταση κουκλοθεάτρου ζει μέσα σε συναισθηματική ένταση τη μαγεία και το θαύμα. Βιώνει την θεατρική σύμβαση, όταν, ξαφνικά οι άψυχες κούκλες ζωντανεύουν. Το παιδί μεταφέρεται σε ένα φανταστικό χώρο, ξεφεύγει από την πραγματικότητα, συμμετέχει, ταυτίζεται, διασκεδάζει, παραδειγματίζεται από τη δράση της κούκλας.. Μέσα από τα παθήματα τον ηρώων το κουκλοθέατρο δίνει τη δυνατότητα στο παιδί να αφομοιώσει ηθικούς νόμους, κανόνες, κώδικες, αξίες απαγορεύσεις, ιδανικά ακόμα και τη δομή και λειτουργία της κοινωνίας στην οποία ζει. Το παιδί πολλές φορές, συμμετέχει στην παράσταση καθορίζοντας και αυτήν την εξέλιξη της ιστορίας, εξωτερικεύει συναισθήματα φόβου, χαράς, λύπης, έκπληξης, ενθουσιασμού. Το κουκλοθέατρο γίνεται ένας χώρος συνδιαλλαγής και επικοινωνίας. Η συγκίνηση είναι έντονη γιατί προκύπτει από τη γρήγορη εναλλαγή αντίθετων συναισθημάτων.Οι συνεχείς, ποικιλόμορφες και αλλεπάλληλες ψυχικές εντάσεις πλάθουν και διαμορφώνουν την προσωπικότητα του παιδιού μέσα από τη δράση των ηρώων με τα σύμβολα και τα μηνύματα. Το παραμύθι και ιδιαίτερα το λαϊκό που αποτελεί ένα ανεξάντλητο ρεπερτόριο για κούκλο -θεατρικές παραστάσεις μεταφέρει χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ανθρώπινης εικόνας και παρουσιάζει συμβολισμούς ζωντανούς σε μια κοινωνία. «Το να επικοινωνείς με σύμβολα δεν είναι λιγότερο σημαντικό από το να επικοινωνείς με λέξεις. Μερικές φορές είναι και ο μοναδικός τρόπος να επικοινωνήσεις με το παιδί», επισημαίνει ο Ροντάρι στη «Γραμματική της Φαντασίας». Το παραμύθι για το παιδί είναι ο δικός του κόσμος, και γι αυτό ζει τόσο αληθινά τον κόσμο του κουκλοθεάτρου. Αυτό φαίνεται και όταν ακόμα το παιδί διαπιστώνει ότι άνθρωπος είναι αυτός που κινεί την κούκλα, αδιαφορεί για την ύπαρξή του και απευθύνεται μόνο στην κούκλα, με αυτήν επικοινωνεί και αυτήν εμπιστεύεται.
Μέσα στις τάξεις μας μετά είχαμε την ευκαιρία να ζωγραφίσουμε σε ατομικό επίπεδο όλα όσα μας είχαν εντυπωσιάσει
Σ τα πλαίσια της δια-θεματικής ενότητας προέκυψε σχέδιο εργασίας με θέμα : ” Βάλε το χεράκι σου κι εσύ….για να έχει ειρήνη όλη η γη ” Η αρχή έγινε με την παρακολούθηση ταινίας μικρού μήκους animation ” Ο πόλεμος δεν είναι παιχνίδι ”
Ακούμε και μαθαίνουμε το τραγούδι Ειρήνη όχι πόλεμος σε στίχους από τον ΝΙΚΟ ΚΕΡΑΜΙΔΑ και μουσική από τον ΓΙΑΝΝΗ ΖΟΥΓΑΝΕΛΗ
Ζωγραφίζουμε τι είναι πόλεμος και γιατί θέλουμε την Ειρήνη;
Πόλεμος είναι: όταν τα τανκς βγάζουν φωτιά, όταν σκοτώνονται άδικα οι άνθρωποι, πόλεμος είναι οι φωτιές κι ο δυνατός θόρυβος και το αίμα
Θέλουμε ειρήνη γιατί μπορούμε να ονειρευτούμε ,είμαστε όλοι μαζί ,παίζουμε στα πάρτυ, βγαίνουμε βόλτες ,χαμογελάμε και πάμε σχολείο
Ζωγραφίζουμε την εικόνα που μας έρχεται στο μυαλό καθώς ακούμε τη λέξη ειρήνη και τη λέξη πόλεμος:
Διαβάζουμε το παραμύθι ο σπόρος της ειρήνης της Ιζαμπέλ Πιν που μιλά για τον τσακωμό των σκαραβαίων και των μυρμηγκιών όταν ακριβώς στα σύνορα που τους χώριζαν εντελώς ξαφνικά πετιέται από ψηλά ένας σπόρος κερασιάς κι αρχίζουν τη διεκδίκηση της κυριότητάς του κι ενώ και τα δύο στρατόπεδα συσκέπτονται κι ετοιμάζουν τον οπλισμό τους ο σπόρος μεγαλώνει και από αυτόν ξεπηδά μια πανέμορφη κερασιά της οποίας κάποια κλαδιά πέφτουν από τη μεριά των σκαραβαίων και κάποια άλλα από τη μεριά των μυρμηγκιών..Έτσι ο σπόρος αυτός έφερε την ειρήνη στα δύο αντίπαλα μέχρι χθες στρατόπεδα χαρίζοντάς τους, τους όμορφους καρπούς τους ισόποσα…Μια δίκαιη λύση δόθηκε εκ φύσεως πριν προλάβουν να θρηνήσουν θύματα και οι δύο πλευρές
Τι συναισθήματα όμως μας προκαλούν αυτές οι δύο έννοιες και με τι χρώματα θα τις περιγράφαμε;
Γράφουμε τις λέξεις Ειρήνη – πόλεμος πάνω στο έργο τέχνης που δημιουργήσαμε
Κι αφού επιλέξαμε τα χρώματα ας βάλουμε τι κατασκευές μας στη σωστή τους θέση
Ακούμε το τραγούδι ” Αν όλα τα παιδιά της γης πιάναν γερά τα χέρια ” από την παιδική χορωδία του Σπ. Λάμπρου
Το τραγουδήσαμε και το χορέψαμε πιασμένοι σφιχτά με τα μικρά χεράκια μας ενώ η γη μέσα στον κύκλο μας φάνταζε τόσο μεγαλειώδης από την αγάπη που την πλημμύρισαν οι παιδικές φωνούλες μας !!!
Διαβάσαμε το παραμύθι ” Πατάτες πατάτες ” που μιλά για δυο αδέλφια που κάποια στιγμή βρέθηκαν σε αντίπαλα στρατόπεδα γιατί ο πόλεμος δεν γνωρίζει ούτε δεσμούς αίματος.
…και στη συνέχεια φτιάξαμε το δέντρο της ειρήνης με τυπώματα από πατάτες
Το τύπωμά μας
Το δέντρο μας με τυπώματα περιστεριών που στο ράμφος τους κρατούν το αιώνιο σύμβολο της ειρήνης: κλαδί ελιάς
Κι ύστερα βγήκαμε στην αυλή του σχολείου μας για να χορέψουμε και με τα παιδικά κορμάκια μας να σχηματίσουμε το σύμβολο της Ειρήνης
Και κάθε μέρα θα συμπληρώνουμε αυτό το ειρηνικό παζλ με τις μπογιές μας ,με τα χεράκια μας ,με τις φωνούλες μας και με όλους τους τρόπους αλλά και με όλες τις δυνάμεις και τα μέσα που διαθέτουμε θα προσπαθήσουμε να σας πείσουμε πως ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΙΡΗΝΗ ΟΧΙ ΠΟΛΕΜΟ
Σήμερα πήραμε τους φακέλους μας για να μπορούμε να τακτοποιούμε τις εργασίες μας ανά τομέα…
και να μπορούμε στη συνέχεια να τους βάζουμε στο δικό μας συρτάρι
Πρέπει όμως πρώτα να μάθουμε να τους χειριζόμαστε…
να περνάμε με προσοχή τις τρυπούλες του χαρτιού στο σωστό σημείο
και να μπορούμε να τους τακτοποιούμε στα συρτάρια μας. .
Μια καλή ευκαιρία να θυμηθούμε και πάλι τα χρώματα και να μάθουμε να αναγνωρίζουμε τα ονόματά μας.
Τα παιδιά μπορούν να γίνουν πολύ τακτικά αρκεί εμείς να τους δείξουμε τον τρόπο και να μπορούμε να τους καθοδηγήσουμε σωστά. Τίποτε δεν μένει πεταμένο στην τάξη μας κι ο καθένας έχει την ευθύνη των εργασιών του . Στα παιδιά αρέσει η συμμαζεμένη τάξη και φροντίζουν γι αυτή όταν κι εμείς βάζουμε τις κατευθυντήριες γραμμές.
