Πώς ορίζεται το «καλύτερο» και από ποιον; Η διαμόρφωση και η διαπαιδαγώγηση του χαρακτήρα – και συγκεκριμένα ενός παιδιού – είναι αρκετά σοβαρή αλλά και δύσκολη υπόθεση. Κυρίως είναι κάτι για το οποίο δεν υπάρχουν πρότυπα ν’ ακολουθήσουν οι γονείς ούτε κάποιες ρητές συμβουλές να εφαρμόσουν. Για τον κάθε γονιό η στάση που θα ακολουθήσει για να διαπαιδαγωγήσει όσο το δυνατόν καλύτερα τα παιδιά του, εξαρτάται από τις ηθικές αρχές με τις όποιες έχει μεγαλώσει και από τις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα του και η στάση αυτή πρέπει να ελίσσεται και να εναλλάσσεται ανάλογα με την προσωπικότητα του κάθε παιδιού καθώς και με τις ανάγκες της ηλικίας του και η κοινή πορεία διαπαιδαγώγησης θα ‘ρθει όταν ανάμεσα στους γονείς υπάρχει ισοτιμία και ισοδυναμία ρόλων, όταν και οι δύο γονείς θεωρούν ισάξιους του εαυτούς τους ως προς την ανατροφή των παιδιών τους, όταν τα καθήκοντα μοιράζονται εξίσου στον πατέρα αλλά και στην μητέρα, χωρίς να υπάρχουν στερεότυπα ότι η μητέρα π.χ. είναι υπεύθυνη για την αγωγή των παιδιών ή ότι ο πατέρας είναι αυτός που θα φροντίσει την παροχή υλικών αγαθών στην οικογένεια.
Ζητάμε λοιπόν από τα παιδιά να μας φέρουν οικογενειακές φωτογραφίες και διαβάζουμε τα παραμύθια ” Σημασία έχει η αγάπη” της Ζίκα Μεταξά και το “ροζ μπλε” της Όλγας Ιωαννίδου
Στη συνέχεια τους ζητάμε να ζωγραφίσουν την οικογένειά τους Αγαπώ την οικογένειά μου γιατί…” με πάνε βόλτα” ” μου αγοράζουν παιχνίδια”..” μου λένε παραμύθια το βράδυ πριν κοιμηθώ”…και σε μπαλόνια κάνουμε τόσες σταμπωτές λευκές καρδούλες όσα και τα μέλη της οικογένειάς μας και με σκοινάκι τα δένουμε σε μια λευκή χάρτινη καρδιά…και σιγομουρμουρίζουμε :” Σημασία έχει η αγάπη”