Πώς να μιλήσεις στα παιδιά για ένα τόσο δύσκολο θέμα; Ένα θέμα που δεν κρύβει πίσω του μόνο παρελάσεις και γιορτές αλλά και δυστυχία πόνο πείνα θάνατο εξαθλίωση!!!
Οι παιδικές ψυχές τους από την μια δεν αντέχουν τόσο μαύρο αλλά από την άλλη πρέπει να μάθουν πως όλα δεν είναι τόσο ροζ.
Όπως σε όλα τα δύσκολα θέματα έτσι και σε αυτό τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν αλλά με τον τρόπο που αντέχουν.
Η προσέγγιση λοιπόν έγινε μέσα από όλους τους τομείς . Ιστορικά γεωγραφικά γλωσσικά εικαστικά με τη βοήθεια πλούσιου φωτογραφικού υλικού, διήγηση , δραματοποίηση, ταινίες μικρού μήκους και τραγούδια της εποχής με έναν τελικό σκοπό: Τη γνώση των ιστορικών γεγονότων την εν συναίσθηση των τραγικών επιπτώσεων ενός πολέμου και εν τέλει την κριτική σκέψη σχετικά με το αποτέλεσμά του τόσο για τους ” νικητές” όσο και για τους “χαμένους”.
Παρατηρήσαμε την Γκουέρνικα του Πικάσο και προβληματιστήκαμε για τα χρώματα και για την θλίψη. Στην ερώτηση γιατί άραγε ο ζωγράφος να χρησιμοποίησε μόνο αυτά τα δύο χρώματα η αρχική απάντηση ήταν “γιατί δεν είχε άλλα” Μετά από την ενδελεχή παρατήρηση του πίνακα συνδυασμένη με φωτογραφίες της Κατοχής τα παιδιά κατανόησαν την απόγνωση του καλλιτέχνη καθώς και το τελικό του μήνυμα: ΟΧΙ ΠΙΑ ΠΟΛΕΜΟΣ.
Έτσι αφού είδαμε γεγονότα εκείνης της εποχής φτιάξαμε το δικό μας πρωτοσέλιδο σαν να είμασταν δημοσιογράφοι εκείνου του καιρού και για να προσδώσουμε τη ανάλογη παλαιότητα στην εφημερίδα μας την περάσαμε με στιγμιαίο καφέ αραιωμένο σε νερό και το αποτέλεσμα ήταν απίθανο.
Τα άσχημα γεγονότα φυσικά πρέπει να αναφέρονται να γίνεται ο απολογισμός και τελικά να δίνουμε στα παιδιά ένα ελπιδοφόρο φως για το μέλλον.
Έτσι λοιπόν αναρωτηθήκαμε αν η ειρήνη ήταν κοπέλα άραγε πώς θα ήταν; Καθένας είπε την άποψη του και όλοι συμφώνησαν στο γεγονός ότι στα χέρια της θα πρέπει να κρατάει ένα περιστέρι ως .σύμβολό της. Ένα κοριτσάκι ξάπλωσε στο πάτωμα κι όλοι εμείς φτιάξαμε το περίγραμμά της . Το φόρεμά της το στολίσαμε με τις γαλάζιες παλάμες μας γιατί η δική μας Ειρήνη φαντάζει στα μάτια μας ελληνική.
Διαβάσαμε το κανόνι της ειρήνης και στην άσκηση μαθηματικών που κάναμε αντιστοιχίζοντας μια μαργαρίτα σε κάθε κανόνι τα παιδιά αυθόρμητα πρόσθεσαν κι ένα περιστέρι.
Ο πίνακας του Θεόδωρου Βρυζάκη με την” ευγνωμονούσα Ελλάδα ” ήταν η επιλογή των παιδιών ανάμεσα σε πολλούς πίνακες για να συνοδέψει ως εικόνα τον εθνικό μας ύμνο.Και φυσικά μπορεί οι καλλιτέχνες να φτιάχνουν μοναδικά έργα τέχνης αλλά οι δικοί μας μικροί καλλιτέχνες ξέρουν να βάζουν την μαγική πινελιά που όλα τα μεταμορφώνει σε αριστουργήματα.
Τέλος κέντρο ενδιαφέροντος μας αποτέλεσε και η γαλανόλευκη σημαία μας όπου έγινε και το θέμα της φετινής μας γιορτής, θέλοντας να μεταφέρουμε στα νήπια την αίσθηση της ελπίδας και της αισιοδοξίας που τελικά υπερνικά όλες τις δύσκολες στιγμές των εθνών αλλά και του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά.
Φτιάξαμε μια μεγάλη υδρόγειο από χαρτί και ατλακόλ πάνω σε ένα φουσκωμένο μπαλόνι και όταν στέγνωσε την βάψαμε.
Συναισθανόμενες τη λαχτάρα των γονιών να καμαρώσουν τα βλαστάρια τους σε αυτή την πρώτη γιορτή λυπόμαστε πάρα πολύ που η γιορτή γίνεται κλειστή αλλά για μας κυρίαρχη θέση έχει ο σεβασμός στη ψυχολογία των παιδιών . Θα έχουμε πολλές ευκαιρίες στο μέλλον να μοιραστούμε μοναδικές στιγμές όλοι μαζί!!!
 |
 |
| This picture slideshow customized with Smilebox |
