“Το γεγονός πως ο άνθρωπος γνωρίζει το καλό και το κακό, αποδεικνύει την ανωτερότητα της σκέψης του σε σχέση με τα ζώα. Το γεγονός πως, παρ’ όλα αυτά, κάνει το κακό, αποδεικνύει την ηθική κατωτερότητα σε σχέση με τα ζώα” – Mark Twain
4 Οκτωβρίου σήμερα και γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων που πρώτο – γιορτάστηκε το 1931 σ’ ένα συνέδριο περιβαλλοντιστών στη Φλωρεντία, ως ένας τρόπος για την ευαισθητοποίηση κοινού και ειδικών για τα υπό εξαφάνιση ζώα. Από τότε, η γιορτή διευρύνθηκε και περιλαμβάνει όλα τα είδη του ζωικού βασιλείου.
Δεν θα μπορούσαμε εμείς να προσπεράσουμε μια τέτοια γιορτή και να μην μιλήσουμε γι αυτά τα ευαίσθητα πλάσματα που έχουν τόσες ομοιότητες με την ευαίσθητη ψυχή των παιδιών.
Τα παιδιά μίλησαν για το αγαπημένο τους ζωάκι και όταν ο Θ. είπε πως το ζώο που αγαπά είναι το φίδι μας έδωσε μια καλή ευκαιρία να τους εξηγήσουμε πως δεν υπάρχουν κακά ζώα. Τα ζώα δαγκώνουν και μάλιστα πολλές φορές θανατηφόρα όχι γιατί θέλουν να κάνουν κακό σε μας αλλά για να προστατευτούν από τους εξωτερικούς κινδύνους.
Στη συνέχεια απλώσαμε τις χρωματιστές δαχτυλο μπογιές μας κι αρχίσαμε να βάφουμε τις παλάμες μας και να τις αποτυπώνουμε στο λευκό χαρτί έχοντας έτσι μια καλή ευκαιρία να μάθουμε όσα χρώματα δεν γνωρίζουμε μέχρι τώρα
Έτσι όπως ανακατεύτηκαν οι παλάμες μας σχημάτισαν διάφορες μορφές ζώων κι εμείς με τα μάτια της φαντασίας δώσαμε στους σχηματισμούς ονομασίες γνώριμων ζώων . Κι έτσι για να θυμόμαστε τι φτιάξαμε γράψαμε τη λέξη ζώα όπως μπορούσαμε
Αργότερα μας περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη!!! Ένας τετράποδος μικρός έκανε την εμφάνισή του στην τάξη μας. Ο Ούγκω
Ο ενθουσιασμός μας ήταν μεγάλος! Άλλοι τρέχαμε να τον αγκαλιάσουμε άλλοι φοβηθήκαμε άλλοι διστάσαμε για λίγο αλλά τελικά η αγάπη και υπομονή του μικρού μας φίλου μας κέρδισε και εξαφάνισε τους φόβους μας. Οι κυρίες μας ,μας έδειξαν το βιβλιάριο εμβολίων του, μας μίλησαν για την χρήση του κολάρου , για τα σακουλάκια που απαραίτητα πρέπει να τον συνοδεύουν για να μαζεύουμε τις ακαθαρσίες του από τους δρόμους ,όπως επίσης μας είπαν για το τσιπ που πρέπει απαραίτητα να έχει για να φαίνεται ο ιδιοκτήτης του έτσι ώστε να αποτρέπεται η εγκατάλειψή του πράγμα που είναι άδικο για ένα ζωάκι που μαθαίνει να ζει μαζί μας κι αισθάνεται μέλος της οικογένειάς μας.
Όλοι θέλαμε να τον περπατήσουμε και να αισθανθούμε για λίγο ” αφεντικά του ”
Μετά από την ολιγόωρη επίσκεψη του τον αποχαιρετήσαμε με μια φωτογραφία αναμνηστική και από τα χαμόγελα όλων μας θα καταλάβατε πόσο καλά περάσαμε…κι εμείς κι ο Ούγκω!!!
