της μαθήτριας Σεφερίδη Ελισάβετ (Β4)
Οι γονείς μου κι εγώ κάνουμε συχνές βόλτες στο κέντρο της Αθήνας, που είναι η ομορφότερη περιοχή για επίσκεψη. Τα καταστήματα της Ερμού, τα γραφικά σοκάκια της Πλάκας, το Μοναστηράκι, η θέα της φωτισμένης Ακρόπολης το βραδάκι…αιχμαλωτίζουν το βλέμμα και την ψυχή. Στις τελευταίες μου, όμως επισκέψεις κυριολεκτικά σοκαρίστηκα, βλέποντας ανθρώπους να βρίσκονται ξαπλωμένοι κάτω, στα πλακάκια του πεζοδρομίου. Δε με πείραξε τόσο το αισθητικό θέαμα αλλά η ανθρωπιστική πλευρά του προβλήματος.
Δυστυχώς η οικονομική κρίση που έπληξε τη χώρα μας τα τελευταία χρόνια προκάλεσε αύξηση της ανεργίας, η οποία με τη σειρά της δημιούργησε πολλούς αστέγους. Πολλές επιχειρήσεις έκλεισαν, το προσωπικό σε κάποιες άλλες μειώθηκε δραματικά. Πολλοί από αυτούς τους δύσμοιρους ανθρώπους ήταν κάποτε σοβαροί επαγγελματίες και οικογενειάρχες. Τώρα, έχασαν τα σπίτια τους ή δεν πλήρωναν ενοίκιο και είναι αναγκασμένοι να ζουν στο δρόμο. Αλλά το πιο δυσάρεστο είναι ότι ο αριθμός αυτών των ανθρώπων αυξάνεται συνεχώς σε μεγάλο βαθμό.
Ωστόσο, αναρωτηθήκαμε ποτέ ποιες είναι οι συνθήκες διαβίωσής τους; Αποτελεί ιδανικό σπίτι γι’ αυτούς το πεζοδρόμιο, έχοντας μία κουβέρτα για να σκεπάζονται και μια για να ξαπλώνουν πάνω τις κρύες μέρες του χειμώνα; Εμάς, άραγε, θα μας ικανοποιούσε ένα πεταμένο φαγητό στους κάδους για γεύμα;
Αφού, λοιπόν, για εμάς αυτός ο τρόπος ζωής είναι απαράδεκτος, θεωρώ ότι είναι και για αυτούς. Επειδή ζούμε στη θαλπωρή του σπιτιού μας, που μας παρέχει όλα όσα αυτοί οι άνθρωποι στερούνται, έχουμε οδηγηθεί στην αδιαφορία. Στρουθοκαμηλίζουμε, πιστεύοντας πως αν κλείσουμε τα μάτια θα λύσουμε το πρόβλημα. Το πρόβλημα θα αντιμετωπιστεί, όμως, μόνο με πράξεις: διάθεση κενών δημόσιων κτηρίων για τη στέγασή τους, ενίσχυση των συσσιτίων , προσφορά ειδών πρώτης ανάγκης…Με αυτόν τον τρόπο θα προσφέρουμε μια αξιοπρεπή διαβίωση σ’ αυτούς τους ανθρώπους, γιατί η αξιοπρέπεια είναι αυτή που μας διαχωρίζει από τα υπόλοιπα ζώα.
Σ’ αυτούς τους ανθρώπους η τύχη γύρισε την πλάτη. Δε γνωρίζουμε, ωστόσο, μήπως συμβεί το ίδιο και σε μας….
