Ένα άρθρο του Παναγιώτη Νταβέλου
Την περασμένη Δευτέρα, η είδηση της πτώσης ενός πολεμικού αεροσκάφους «Fantom F-4» και η είδηση του θανάτου του συγκυβερνήτη του, ταρακούνησαν το πανελλήνιο και παράλληλα μας κρατούσε σε μία ζοφερή αγωνία για την τύχη του κυβερνήτη. Όλοι μας είχαμε μέσα μας μία κρυφή ελπίδα, ότι μπορεί να ζει. Δυστυχώς, και οι τελευταίες ελπίδες μας, καταρρίφθηκαν την περασμένη Τετάρτη 1/2/2023, όταν εντοπίστηκε η νεκρή σωρός του.
Όλη η Ελλάδα θρήνησε τον άδικο χαμό των δύο νεαρών πιλότων που πέθαναν ηρωικά, πέθαναν στο καθήκον, πέθαναν υπερασπιζόμενοι την πατρίδα τους. Μπορεί ο θάνατος τους να μην επήλθε έπειτα από μια πολεμική καταδίωξη ή σε καιρούς πολεμικών συγκρούσεων, αλλά σε καιρό ειρήνης και κατά τη διάρκεια μιας εκπαιδευτικής πτήσης, χωρίς αυτό να αναιρεί την μέχρι τέλους προσπάθεια τους, την προσφορά τους στο έθνος και την υπεράσπιση της πατρίδας μας που δίκαια τους χαρακτηρίζει ήρωες. Γιατί ήρωες δεν θεωρούνται αυτοί που έχουν «σούπερ δυνάμεις». Δε θεωρούνται αποκλειστικά αυτοί που πέθαναν σε έναν πόλεμο. Ήρωες θεωρούνται όλοι όσοι «στην ζωή των ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες. Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·»
Ως ήρωες υμνούμε όλους όσους είχαν πίστη στην πατρίδα τους και αφιέρωσαν τη ζωή του για αυτή. Ήρωες είναι απλοί, κανονικοί άνθρωποι που με τις πράξεις τους, τους υμνεί η ιστορία ως αιώνιους ήρωες, γιατί «Άνδρες πόλις και ού τείχη, ουδέ νήες ανδρών κεναί.»
Έτσι, ο Στάθης Τσιτλακίδης και ο Μάριος – Μιχαήλ Τουρούτσικας, θα μείνουν για πάντα αθάνατοι στις ψυχές μας, αποτελώντας ένα σύγχρονο παράδειγμα ηρωισμού και αυτοθυσίας…
