Ανάμεσα σε σιωπηλές πλαγιές που σε αφήνουν να αφουγκραστείς τη φωνή της θάλασσας στους βράχους αλλά και την ανάσα του κυπαρισσιού, γίνεσαι αυτόπτης μάρτυρας του μυστικού συναπαντήματος των νερών.
Τώρα,
με το λιωμένο μολύβι του κλήδονα
το λαμπύρισμα του καλοκαιρινού πελάγου,
η γύμνια ολόκληρης της ζωής·
και το πέρασμα και το σταμάτημα και το πλάγιασμα και το τίναγμα
τα χείλια το χαϊδεμένο δέρας,
όλα γυρεύουν να καούν.
Όπως το πεύκο καταμεσήμερα
κυριεμένο απ’ το ρετσίνι
βιάζεται να γεννήσει φλόγα
και δε βαστά πια την παιδωμή –
φώναξε τα παιδιά να μαζέψουν τη στάχτη
και να τη σπείρουν.
Ό,τι πέρασε πέρασε σωστά.
Κι εκείνα ακόμη που δεν πέρασαν
πρέπει να καούν
τούτο το μεσημέρι που καρφώθηκε ο ήλιος
στην καρδιά του εκατόφυλλου ρόδου.
Άρθρα (RSS)
Το καλοκαίρι είναι μια όμορφη εποχή ξεκούρασης,περιήγησης,διασκέδασης,περισυλλογής και ανατροφοδότησης.Δε νομίζω όμως πως πρέπει να μελαγχολούμε με το πέρασμά του,γιατί για εμάς τους εκπαιδευτικούς ξεκινά μια νέα σχολική χρονιά με νέες προκλήσεις.
Καθόλου δε μελαγχολούμε. Το καλοκαίρι είναι πάντα μαζί μας ιδίως όταν χορεύουμε. Για άκου το τραγουδάκι που σου στέλνω!