Ειδικά στην εκπαίδευση η κατάργηση των πρότυπων δημόσιων σχολείων στον πρώτο κιόλας χρόνο διακυβέρνησης του ΠαΣοΚ στηριζόταν στο λαϊκιστικό επιχείρημα ότι στη δημόσια εκπαίδευση δεν μπορούν να υπάρχουν σχολεία και επομένως καθηγητές και μαθητές δύο ταχυτήτων. Το αποτέλεσμα ήταν να πέσει απελπιστικά το επίπεδο των δημόσιων σχολείων. Στην πτώση συνέβαλε τότε και η κατάργηση του θεσμού του επιθεωρητή, ένα είδος εξωτερικού ελεγκτή, που δρούσε ως αξιολογητής της σχολικής μονάδας, και η αντικατάστασή του από τον σχολικό σύμβουλο, που σε εκείνη τη μακρινή εποχή του βαθέος ΠαΣοΚ δεν ήταν τίποτε άλλο από ένας πρασινοφρουρός.
Τώρα η κυβέρνηση επαναφέρει την αξιολόγηση. Και την επαναφέρει με έναν τρόπο σοφιστικέ. Με δόκιμους, με μέντορες, με τριμελείς επιτροπές αξιολόγησης, με ανοιχτές διαδικασίες στο Διαδίκτυο και με πιστοποιητικά επάρκειας. Ξέρουμε βέβαια ότι η κοινωνία μας έχει την ικανότητα να μετατρέπει το σοφιστικέ σε κουρελού. Οπως ξέρουμε ότι η απόσταση από την εξαγγελία ενός μέτρου ως την εφαρμογή είναι τεράστια. Τόσο τεράστια ώστε η εφαρμογή να ακυρώνει το μέτρο.
Αγνοούμε πώς θα λειτουργήσει ο θεσμός του μέντορα, που μας φαίνεται πολύ αγγλοσαξονικός, προϋποθέτοντας μια ιεραρχία που είναι σεβαστή και αποδεκτή, ιεραρχία όχι βαθμών αλλά γνώσης. Αλλά, ανεξαρτήτως του πώς θα υλοποιηθούν αυτά τα μέτρα, η αντίδραση στην αξιολόγηση, ακόμη και στο επίπεδο των εξαγγελιών, είναι λυσσαλέα. Είναι ο μπαμπούλας του «εργασιακού βίου», όπως αναφέρεται στη δήλωση κάποιου συνδικαλιστή, δηλαδή ο νεκροθάφτης του ως τώρα μόνου αξιολογητή, του… πανδαμάτορος χρόνου.
Ο Νίκος Μπακουνάκης στο Βήμα
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artId=326104&dt=16/04/2010#ixzz0lHasaoEE
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.