Διαβάζω για την ύπαρξη ενός διαδικτυακού πεδίου συζητήσεων όπου δεκάδες ένστολοι χωρίς υπηρεσιακές αναστολές και τον φόβο της ιεραρχίας καταθέτουν εμπειρίες, βιώματα και τον… πόνο τους. Ενα ηλεκτρονικό εξομολογητήριο για αστυνομικούς της Αμεσης Δράσης, για άνδρες των ΜΑΤ, για Ζητάδες και όποιον αστυνομικό έχει μυστικά και απωθημένα. Περιγραφές καθημερινών περιστατικών εκτός του αστυνομικού δελτίου και χωρίς τα ρετούς και τα στερεότυπα των συνήθων αστυνομικών αναφορών…
Σίγουρα υπάρχει ανάγκη για ένα ανάλογο εξομολογητήριο διδασκόντων. Καθημερινά αντιμετωπίζουμε τα μύρια όσα περιστατικά. Συχνά αναζητούμε ένα φιλήκοο ους για να μας στηρίξει. Καμία παιδαγωγική κατάρτιση δεν μας καλύπτει στο σύγχρονο περιβάλλον που διαμορφώνεται στα σχολεία μας. Από τότε δε που στο πανελλήνιο σχολικό δίκτυο επικοινωνούμε μόνο με τα ονοματεπώνυμά μας έχει πέσει μία μουγκαμάρα. Κάτι ανάλογο παρατηρείται και στα σχόλια των ιστολογίων του ΠΣΔ. Οπότε οι εκπαιδευτικοί αναζητούν δικτυακές συζητήσεις σε δικτυακούς τόπους ενώσεων κάθε μορφής…
Αγνοήστε για λίγο τη σημαία της γελοιογραφίας και θα δείτε ότι στο ίδιο καζάνι βράζουμε…
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.