«Αν πέσεις, σε… σκότωσα» . Κλασική ατάκα ελληνίδας μάνας, μίαδύο γενιές πριν. Τότε που τα παιδιά σκαρφάλωναν στα δέντρα, πηδούσαν τις πεζούλες, έκαναν σούζες με τα ποδήλατα, έπαιζαν ξυλίκι και κυκλοφορούσαν με μελανιές στα πόδια. Τώρα η ατάκα έχει αντικατασταθεί από το «Αν ανοίξεις πάλι το play station, σε… σκότωσα». Και αυτό διότι τα παιδιάκυρίως των υποβαθμισμένων αστικών κέντρων, στα οποία οι χώροι άθλησης και παιχνιδιού εξέλιπανέχουν χάσει ένα από τα βασικότερα «εργαλεία» για την ανάπτυξή τους, το κινητικό παιχνίδι.
Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι υπάρχει σοβαρός λόγος οι γονείς να ενθαρρύνουν τα παιδιά να «βάλουν» λίγο ρίσκο στο παιχνίδι τους. Φυσικά, όπως τονίζουν, οφείλουμε να προστατεύσουμε τα παιδιά από τον κίνδυνο. Οταν όμως η προστασία γίνεται υπερπροστασία, τα παιδιά δεν εκπαιδεύονται έτσι ώστε να μπορούν να κρίνουν σωστά τους κινδύνους, δηλαδή να αντιλαμβάνονται τη διαφορά μεταξύ του άγνωστου ή του ασυνήθιστου και του επικίνδυνου.
Το κινητικό παιχνίδι- σκαρφάλωμα, κυνηγητό, μήλα, παιχνίδι ισορροπίας κ.ά.- βοηθά σε αυτό. «Χάνοντας αυτή την επαφή και ζώντας σε περιορισμένους χώρους είναι λογικό τα παιδιά να έχουν μια διαφορετική αίσθηση του κινδύνου» λέει η σχολική ψυχολόγος κυρία Ζέτα Κωνσταντινίδου . Υπό την έννοια αυτή, τονίζει η κυρία Κωνσταντινίδου, «είναι πολύ σημαντικό για τα παιδιά να βάλουν το κινητικό παιχνίδι στη ζωή τους. Πάντα με την επίβλεψη του κηδεμόνα, ανάλογα με την ηλικία του παιδιού, διότι το ελεύθερο κινητικό παιχνίδιενέχει μια δόση επικινδυνότητας. Από την αρχή της σχολικής ηλικίας, οι γονείς πρέπει σταδιακά να μειώνουν την επίβλεψη. Ομως, όπως είναι δομημένη η ζωή των παιδιών σήμερα, αυτό είναι δύσκολο να γίνει».
Το κινητικό παιχνίδι βοηθά στην υγιή ψυχοσωματική ανάπτυξη των παιδιών και στην εκτόνωσή τους. Επίσης μαθαίνει στα παιδιά να συνδιαλέγονται με τους συνομηλίκους τους, να δημιουργούν φιλίες και σχέσεις. «Είναι σημαντικό τα παιδιά να βρίσκονται πολλές ώρες της ημέρας έξω. Συμβουλεύουμε τους γονείς να οργανώνουν δραστηριότητες σε ανοιχτούς χώρους ή, ακόμη καλύτερα, έξω στη φύση. Τα παιδιά σήμερα έχουν χάσει εμπειρίες όπως το σκαρφάλωμα, τα πικνίκ στην εξοχή, δραστηριότητες που βοηθούν και τους γονείς» επισημαίνει η ψυχολόγος. Και προσθέτει: «Μέσα από τις εμπειρίες μαθαίνουμε. Δεν συνιστούμε σε ένα παιδί να ανεβεί σε ένα δέντρο και να πάθει ατύχημα για να μάθει. Αλλά δεν είναι δυνατόν να κρατούμε τα παιδιά διαρκώς μέσα σε οργανωμένους χώρους. Σαφώς έχει νόημα μια επαφή με τον κίνδυνο. Δεν θα τον μάθει με τη μία όταν σβήσει τα 18 του κεράκια».
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.