Υπάρχει ένα μυστικό στην Παιδεία που το ξέρουν οι γονείς: περνάνε γρήγορα, πολύ γρήγορα, τα χρόνια της εκπαίδευσης, αυτά που φαίνονται ατελείωτα στους μικρούς. Δώδεκα χρονάκια για να τελειώσεις το Λύκειο, δεν είναι παρά τρεις κυβερνητικές τετραετίες.
Μπαίνεις εξάχρονο νήπιο και μέχρι να σκεφτούν οι υπουργοί τις μεταρρυθμίσεις, να συνεδριάσουν οι επιτροπές, να κατατεθούν τα νομοσχέδια, έχεις φτάσει τα δεκαοχτώ, ψηφίζεις, έχεις γίνει άνθρωπος κανονικός, μπορείς να παντρευτείς αν θέλεις, και να δουλέψεις, να πάρεις άδεια αυτοκινήτου και να μπεις φυλακή χωρίς ελαφρυντικά αν κάνεις έγκλημα. Οι γονείς το ξέρουν και στη διάρκεια της δωδεκαετίας στερούνται ένα σωρό πράγματα, από αίσθημα καθήκοντος, δουλεύουν σε δυο δουλειές, κάνουν οικονομίες, να πληρώνουν ιδιωτικό σχολείο, να πάρουν στο σπίτι καθηγητές για βοήθεια, να πληρώνουν φροντιστήριο, ιδιαίτερα, να κάνουν όλα όσα συνηθίζονται και μάλιστα στο περιθώριο της πολιτικής ζωής ας το πούμε έτσι, της επίσημης εκπαίδευσης, η οποία ακόμα βρίσκεται υπό την επήρεια της παραίσθησης που λέγεται δωρεάν Παιδεία. Όλα αυτά για να μπορέσει το παιδί να περάσει στο Πανεπιστήμιο. Τώρα όμως έχει απομυθοποιηθεί και αυτό. Οι πολλοί διάλογοι και μεταρρυθμίσεις, η αέναη αγωνιστική πάλη στα ΑΕΙ οδηγεί πολύ κόσμο στην επιλογή του Διεθνούς Απολυτηρίου, ή απλώς στα ευρωπαϊκά, κυρίως βρετανικά, και αμερικανικά πανεπιστήμια απευθείας. Δεν είναι μόνο οι πάμπλουτοι που το κάνουν αυτό, πολλοί από τη μεσαία τάξη τα βγάζουν πέρα με τις διευκολύνσεις που υπάρχουν για τους πολίτες της Ε.Ε. Κι έτσι, ο σημαντικότερος διάλογος για την Παιδεία είναι η σχέση ευρώ και στερλίνας: κοντεύουν να εξισωθούν τις τελευταίες μέρες, οπότε επέρχεται μεγάλη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Αληθινή επανάσταση, με όλο και περισσότερες οικογένειες να ζουν σαν εκπαιδευτικοί μετανάστες στην ίδια τους τη φιλόδοξη πατρίδα…
Άρθρο της Άννας Δαμιανίδη στα ΝΕΑ
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.